Door slangen kan je leven gered worden. Ze zijn in de huidige gezondheidzorg onmisbaar geworden. Infuusslangen, catheters en maagslangen vormen de meest belangrijke.
Slangen die levens redden
Ik haat ze, maar zonder hen was ik al lang zo dood als een ‘pier’.
In een ziekenhuis sterft het van de slangen. In alle lichaamsopeningen past er wel één en waar er geen opening is, maken ze die. Met of zonder verdoving.
Infuusslangen
Bij bijna alle opnames krijg je een infuus. Mijn bloedvaten zijn de laatste tijd niet optimaal, ze zijn te dun en als de naald opgeschoven wordt, prikt men erdoorheen en zijn ze verder ongeschikt. Je houdt er mooie blauwe plekken als aandenken aan over.
De laatste keer moest de anaesthesist er aan te pas komen. Maar ik weet dat het nog erger kan, want dan gaan ze in je hals of in je lies prikken.
Zo’n infuus beperkt op slag je zelfredzaamheid. Je hebt hulp nodig bij het aan- en uitkleden en je moet het overal waar je naar toe gaat meenemen. Ook naar de WC en onder de douche. Eerder wilden ze het voor het douchen wel afkoppelen, maar dat is bij mij niet meer aan de orde. De kans dat het naaldje verstopt gaat zitten is te groot.
Catheters
Een blaascatheter heeft voordelen en nadelen. Het voordeel is dat je (met name ’s nachts) je bed niet uit hoeft om te plassen. Vooral als je erg ziek bent en een infuusstandaard mee moet slepen is dat erg prettig. Een nadeel is dat als je je weer wat beter voelt, je geen normale kleren aan kunt doen.
Ook kun je last krijgen van blaaskrampen. Dit komt vaak voor bij mensen die lang niet meer zelf geplast hebben. Veel patiënten, die na dyalise getransplanteerd zijn kunnen dat beamen. De blaaskrampen komen overeen met het gevoel dat je heel nodig moet plassen, maar ja, er is niks te plassen.
Een nefrostomie is een catheter, die regelrecht in de nier wordt aangebracht. Dit gebeurt onder plaatselijke verdoving en wordt op de huid vastgezet met een hechting of met een speciale pleister.
Na een niertransplantatie in Groningen heb je twee catheters. Een blaascatheter en een splintcatheter, zodat de urineproduktie van de nieuwe nier en de oude nier apart gemeten kan worden. De splint zit vastgemaakt in het nierbekken met een catguthechting. Deze is na een dag of tien vanzelf opgelost en de bedoeling is dat de splint er daarna spontaan uitvalt. De praktijk is weerbarstiger. Meestal moet hij een handje geholpen worden door de verpleging. Voorzichtig rollen ze het slangetje links-en rechtsom en trekken dan zachtjes. Laat hij niet los, dan worden deze handelingen de volgende dagen herhaald tot het wel gebeurd.
Maagslangen
Dè indicatie voor een maagslang is een maagbloeding. Ook bij operaties wordt er vaak één ingebracht om het spijverteringskanaal een tijdje te ontlasten.
Persoonlijk vind ik de maagslang wel het meest irritant. Het inbrengen is al geweldig leuk natuurlijk, maar dat ding voel je constant in je keel en bij elke hoofdbeweging moet hij mee.
Momenteel geniet ik er nog dagelijks van dat ik ‘slangenloos’ ben.
Het is een vrijheid die je pas beseft, als je hem verliest en ik wens alle mensen sterkte die er permanent toe veroordeeld zijn.
