We lopen rond in deze wereld, omgeven door alle leeftijden. Hier en daar zijn er mensen die dat allemaal uitermate interessant vinden en een en ander in kaart proberen te brengen. ze vinden begrippen uit als Babyboomers, of Verbindende generatie. Wat bedoelen ze daar eigenlijk mee? Hoe zien zij de maatschappij? Wat is in godsnaam Een Generatie? Knappe koppen hebben berekend dat iedere vijftien jaar in het individuele leven een nieuwe levensfase aanbreekt. Dat geldt dan dus ook voor generaties, want die bestaat uit individuen.
Over generaties zijn er al boekenkasten vol geschreven. Zet een antropoloog, een econoom, een filosoof en een landbouwer bij elkaar en u zal zien dat het begrip generatie rekbaarder is dan bunjee-elastiek. Als midden in het leven staande 50er ben ik wel nieuwsgierig naar al dat volk dat me omringt. Hoe ervaart een schooljoch bijvoorbeeld de 'alles was vroeger beter' mentaliteit van zijn naar pensioen snakkende leraar, zoiets. Er moet dus een consensus gevonden worden, een generatie-indeling, wil er überhaupt een discussie plaatsvinden. Komt ie:
– 1940 – 1955 Babyboomers of de Protestgeneratie
– 1956 – 1970 Generatie X, de Verloren generatie of Verbindende generatie
– 1971 – 1985 de Pragmatische generatie
– 1986 – 2000 Generatie Y, Screenagers, Generatie Einstein of Grenzeloze generatie
– 2001 – 2015 Toekomstige Generatie: Generatie Z, Heldere generatie, generatie Google, Digigeneratie
Prachtig, niet? Niet mijn uitvinding hoor, maar je kunt er wel wat mee. Zo worden de Babyboomers omschreven als een genietende generatie, omdat ze hard hebben gewerkt in een periode van economische voorspoed en consumeren. Ze worden als conservatief beschouwd, hechten belang aan status en spelen een senior-rol op de werkvloer. Vermits ze zich al bewezen hebben berusten ze in hun opgebouwde palmares en verwachten respect van de generaties die na hen komen. Het klinkt misschien een beetje eng, maar er moeten nu eenmaal gemeenplaatsen gebezigd worden om grenzen te kunnen afbakenen.
Kijk, dan tapt de generatie X uit een ander vaatje. Deze groep heeft al wat crisissen achter de rug en is soms geconfronteerd geweest met werkloosheid. Dat maakt hen bescheiden en nuchter. Ze voelt zich wat verloren en kan het maar moeilijk verkroppen dat ze geen invloed heeft op de maatschappij. Zelfredzaam en relativerend kruipt deze generatie door het leven en heeft vooral oog voor de levenskwaliteit. Ze zijn niet zo tuk op geldingsdrang in sociale netwerken, kennen hun sterke en zwakke punten en zijn bestand tegen kritiek.
De Pragmatische generatie heeft dan weer volop kansen gekregen. De keuzemogelijkheden in het onderwijs, hun geringer aantal dan de voorgaande generaties en het herstel van de economische groei heeft ervoor gezorgd dat deze generatie een gunstige positie op de werkvloer heeft verworven. Ze kozen vooral voor het hoogste loon en kregen daarbij aanvullende vergoedingen in de vorm van een leasewagen, laptop, enz. Voor deze generatie zijn internet en telefoon vanzelfsprekende communicatiemiddelen, daar waar de vorige generaties al eens een fietstochtje moesten ondernemen naar een openbare telefooncel om een afspraakje te regelen. Ze zijn erg druk –druk –druk, riskeren al eens een burnout en durven zich soms afvragen rond hun dertigste, ‘is het dat dan?’
Het zal de Generatie Y niet overkomen. Goed gepamperd en vertroeteld, omgeven door een eindeloze waaier aan technologische snufjes, stappen ze in The Brave New World. Schaduwzijdes als de toekomstige onzekerheid, massale ontslagen en terreurdreiging gooien echter roet in het eten. Werk is niet meer het overheersende middelpunt in hun leven en mocht het dat toch zijn, dan moet er vooral plezier en voldoening uit gehaald worden. Het zijn informatieveelvraten, zuigen alles op als een spons en integreren de nieuwste technologieën spelenderwijs in hun leven. Ergens in het achterhoofd beseft deze generatie dat ze het roer moeten omslaan om deze wereld leefbaar te houden.
Blijft nog over de Toekomstige generatie. Ze verslijten hun broek nog op de schoolbanken, zwoegend achter hun tablet of ipad, starend naar het elektronisch schoolbord. Ze groeit op in een wereld van overvloed. Uiteraard leunen ze bij tegenslagen nog op de ouders van het –eventueel nieuw samengestelde –gezinnetje. Men is bang dat concentratievermogen niet echt aan deze generatie besteed is; ze gaan zappend door het leven. Hun informatie zit in de ‘cloud’ en ze vinden het vanzelfsprekend dat ze antwoorden op vragen krijgen op het moment dat ze ze stellen ( en er een wifi hotspot in de buurt is). Alles zal vooral ‘leuk’ moeten zijn, ook de toekomstige werkplek. Doordat de vorige generatie ook massaal aansluiting heeft gevonden bij de nieuwe technologie, verwacht men niet veel problemen bij de integratie op de werkvloer van de generatie Z.
Heel deze bovenstaande analyse is voor allerlei interpretatie en verbetering vatbaar, wat net de bedoeling is. Anderzijds kan het geheel nogal badinerend overkomen. Je zal jezelf maar eens niet herkennen in deze of gene generatiebeschrijving. Enkele vaststaande feiten zijn dus: een generatie telt ongeveer 15 jaar en de technologische vooruitgang speelt een zeer beslissende rol. Laten we daarbij vooral niet vergeten dat we allemaal mensen zijn en dat we, willen of niet, veroordeeld zijn tot samenleven met elkaar.
http://www.organisatievandetoekomst.be/blog/inleiding-generaties
