Of je er nu wel of niet in gelooft, het bijgeloof maakt vaak wel een onderdeel uit van je bruiloft. De ring bijvoorbeeld: hij staat symbool voor de vereniging van de bruid en de bruidegom. Ze zijn een eenheid die niet onderbroken wordt. Maar ook bij de kleding van de bruid zitten vaak onderdelen die met bijgeloof te maken hebben.
Bijgeloof hoort erbij
De Bruidsjurk
Op je trouwdag sta je in het middelpunt van de belangstelling. Iedere bruid wil er op haar mooist uitzien en de meesten beginnen daar al over na te denken zodra de trouwplannen bekend zijn. Je krijgt nooit meer de kans om je zo uit te dossen, haal er dus het maximum uit. Het kiezen alleen is al een leuke onderneming. Neem alle tijd en koop niets overhaast.
De bruidsjurk is omgeven door allerlei bijgeloof. Zelfs moderne bruiden houden daar wel eens rekening mee, met name als het gaat om het bijgeloof dat het ongeluk brengt als de bruidegom de jurk voor de huwelijksplechtigheid te zien krijgt.
De volkstraditie wil dat de bruid de complete uitrusting niet voor de trouwdag mag dragen; ze mag de sluier niet tegelijk met de jurk passen. Sommige bruiden doen hun sluier pas voor het eerst aan als ze naar hun bruiloft vertrekken. Tegenwoordig kijken de meeste bruiden wel van tevoren of sluier en jurk samen goed staan.
Er werd ook wel gezegd dat de bruid de jurk niet zelf mag maken. Sommigen geloofden zelfs dat de jurk pas op de dag zelf helemaal af mag zijn. Ze lieten met opzet een paar steekjes loszetten tot de ochtend van de bruiloft.
De kleur van de jurk is heel belangrijk. Iedereen weet dat wit symbool staat voor maagdelijkheid of zuiverheid, maar voordat er voor het eerst wit werd gedragen, droegen bruiden gewoon hun mooiste jurk, hoewel het verstandig was om bepaalde kleuren te vermijden. Groen was een bijzonder ongelukkige keus, omdat dit de kleur van sprookjes was en de draagster onder de betovering van de dwergen kon vallen. Vroeger werd in Engeland de uitdrukking 'green gown' gebruikt, die stond voor 'losse' vrouwen met een jurk vol groene vlekken van het rollen in weilanden. De kleuren geel, paars en oranje moesten ook vermeden worden voor bruidsjurken.
Something old, something new
Something old, something new, something borrowed, something bleu.
De traditie dateert uit het Saksische tijdperk. 'Something old' benadrukt de banden van de bruid met haar verleden en haar eigen familie, en soms draagt ze een sieraad van haar grootmoeder. 'Something new' staat voor de toekomst, die succes en rijkdom in haar nieuwe leven brengt. Vaak is dit de bruidsjurk. 'Something borrowed' verbindt de bruid met het heden en brengt geluk. Het moet haar er ook aan herinneren dat oude vrienden en familie haar nog altijd steunen. Traditiegetrouw moet het geleende voorwerp iets zijn wat op een andere, gelukkige bruiloft is gedragen. Dit kan van alles zijn, maar vaak is dat een kousenband of een sieraad. 'Something blue' dateert uit de Saksische tijd, toe blauw voor zuiverheid stond. Veel bruiden dragen daarom tegenwoordig een blauwe kousenband.
Trouwringen
Traditioneel symboliseerde een ring de eenheid tussen de geliefden. De trouwring staat symbool voor de plechtige eed van de bruidegom dat hij zich aan zijn deel van het contract zal houden. De vinger waaraan je een ring droeg, had ooit grote betekenis. Als je bijvoorbeeld niet wilde trouwen, dan droeg je een ring aan de pink van je linkerhand, terwijl een ring aan de wijsvinger erop duidde dat je op zoek was naar een partner.
Trouwringen worden traditiegetrouw aan de ringvinger van de rechterhand gedragen, behalve in rooms-katholieke kringen, daar zit de verlovingsring aan de rechterhand en de trouwring aan de linker. Een andere vinger betekent ongeluk. Dit geloof dateert mogelijk uit de tijd van de Egyptenaren en de vroege Grieken, die ten onrechte dachten dat er van deze vinger rechtstreeks een ader naar het hart liep. Het symbool van de ononderbroken cirkel van de ring is al sinds mensenheugenis een krachtig symbool voor de eenheid van geliefden.
Trouwringen worden vaak van goud gemaakt. Men geloofde dat goud magische krachten bezat. Tot nog niet zo lang geleden werden trouwringen over wratten en strontjes gewreven om die weg te toveren. Je trouwring afdoen of uitlenen vond men een slecht idee, want als hij kwijtraakte, kon je huwelijk hetzelfde lot beschoren zijn. Ook tweedehands ringen zouden ongeluk brengen.
