In de jaren '80 en beginjaren '90 zetten Wim (56) en zijn vrouw Yvonne zich volledig in voor hun productiebedrijf waarmee ze Avro’s Toppop groot maakten en minstens 250 roadshows en houseparty’s per jaar verzorgden. Samen behaalden ze diverse successen. In 1994 trokken Wim en zijn vrouw zich terug uit deze entertainmentwereld. Dag en nacht, week in week uit bezig zijn met het werk, was niet meer wat ze wilden. Het ondernemen bleef Wim in zijn bloed zitten. Hij pakte een oud plan van een rijdende speeltuin en dat werd het begin van zijn succesvolle bedrijf MOVICO: Mobiele Visuele Communicatie.
Interview Erica Theloosen
Foto's: Roel van Diem
Wim komt uit een arbeidersgezin en groeide als jongste van drie kinderen (jongens) op in Eindhoven. Tussen de kinderen zat een behoorlijk leeftijdsverschil; zijn oudste broer is acht jaar ouder en zijn broer boven hem vier jaar. Enige rivaliteit was er altijd een beetje te bespeuren tussen hem en zijn broer boven hem. Maar Wim liet zich nooit op zijn kop zitten. “Mijn jeugd is een fantastische geweest, een jeugd zoals ik denk dat die moet zijn. Ik had ook geluk, want mijn oudste broer mocht niets, mijn tweede broer deed alles en ik mocht alles. Zo zal het in meer gezinnen werken, want ik merk dit naar mijn eigen twee kinderen ook. De oudste maait het gras voor de jongste weg.” Wim´s vader verdiende de kost als pictograaf, nu een niet meer bestaand beroep, binnen de normale uren die ervoor stonden. Overwerken was er niet bij. Moeder was altijd thuis. “Ik weet nog dat ze erg veel voor ons deed. Iedere morgen stond er lekker vers geperst sinaasappelsap voor ons klaar. Een beetje verwend werd ik dus wel.” Zijn vrouw Yvonne heeft hij leren kennen in het uitgaanscircuit van Eindhoven. Ze werkte toen als administratief medewerker bij de politie. “Toen wij trouwden werd ik zelfstandig ondernemer en is zij in ons bedrijf komen werken. Samen hebben we onze zaak opgericht en uitgebouwd. Yvonne kwam uit een ondernemersgezin en kende dus het klappen van de zweep.” Tot beginjaren negentig, toen verplaatste ze haar werkzaamheden meer naar het gezin in verband met de komst van twee zonen. Inmiddels zijn deze opgegroeid tot pubers van zestien en achttien jaar oud.
Van Avro's Toppop tot houseparty's
Na zijn middelbare schoolopleiding kwam Wim niet verder: “Mijn oudste broer was niet in dienst geweest, dus dat moest ik voor hem opnemen. Na mijn dienstijd, ik kwam halverwege het voorjaar uit dienst, resulteerde dit in een baan bij het bedrijf van mijn middelste broer. Toen ik daar eenmaal een paar maanden werkte, was het oppakken van een studie geen issue meer. Mijn broer had een productiebureau en in eerste instantie ben ik bij hem in dienst gegaan. Het beviel me zo goed, dat ik daar een jaar of vijf ben gebleven, waarna ik voor mezelf begon met Wim van de Waarsenbergproducties. Mijn broer maakte een switch naar de headhunterswereld en ik nam, samen met Yvonne, zijn verantwoordelijkheden voor Avro’s Toppop en de drive-in shows van hem over. Ik was 26 toen ik zelfstandig werd in de entertainment wereld en ik produceerde tv programma’s en verkocht ze ook aan het buitenland. Zo heb ik onder andere het concert van Gerard Jolink in de jaren tachtig geproduceerd. Dit programma haalde hoge kijkcijfers. Verder verzorgde ik internationale shows in Griekenland, Frankrijk en België. Dat deed ik samen met tabaksfabrikanten, totdat de tabaksreclame verboden werd. Begin jaren negentig kwam de periode van de housemuziek. Als een van de eersten organiseerde ik grootse houseparty’s. Daar ben ik na enkele jaren mee gestopt. Door deze houseparty’s ik werd geassocieerd met drugs en dat was niet wat ik wilde. Bovendien waren mijn vrouw en ik al jaren iedere avond en weekend op pad en wilden we graag een gezin stichten.Dus van het ene op het andere moment in ’92 zeiden we de entertainmentwereld gedag en hebben we het er drie maanden lang van genomen.” Wim bleef op bescheiden schaal Radio 538 en diverse andere radio en tv programma’s adviseren.
Succesfactoren
Als Wim het over succes heeft, dan bedoelt hij daarmee voldoening. Falen staat niet in zijn woordenboek en hij weet zich ook niet zo snel een faalmoment te herinneren. “Mijn levensmotto in het zakendoen is zorgen voor een goede balans tussen werk en privé én dingen doen die je leuk vindt”, vertelt Wim. Daarna vervolgt hij: “Als ik mijn drie succesfactoren mag noemen, dan zijn dat het aantrekken van de juiste mensen, innovatief zijn en eerlijk en betrouwbaar. Maar tegelijkertijd wil ik ook aangeven dat het hier niet alleen om mijn succesfactoren gaat. Ik benadruk dat het met name wij zijn, hiermee bedoel ik uiteraard het personeel. Belangrijk hierbij vind ik bescheidenheid. We moeten met twee voeten op de grond blijven staan. Uiteindelijk zijn we toch afhankelijk van onze klanten.”Wim kijkt terug op diverse succesmomenten. “We hebben er meer dan een. Dan noem ik als voorbeelden het starten met de rijdende speeltuin, de samenwerking met Philips en recentelijk het mogen verzorgen van de start en finish van de Tour de France.”
Als ik over Movico lees op hun website zie ik nog meer over de succesfactoren van het bedrijf staan: Niet alleen bieden ze technologische en kwalitatief hoogstaande mobiele oplossingen. Het zit ‘m ook in de wijze waarop ze dat doen. Altijd oplossingen willen vinden, klaar staan voor anderen, gekoppeld aan gezond ondernemerschap met een dienstverlenende en servicegerichte instelling. Of zoals Wim van de Waarsenburg het zelf zegt: “Onze klanten zijn bij ons Koning – Keizer – en Admiraal tegelijk. Dat leidt intern wel eens tot conflicten, want ik ga heel ver mee met de klant. Met mijn diplomatieke kant kan ik mijn personeel toch dingen laten doen die de klant graag wil. Met goede argumentatie probeer ik alles bespreekbaar te maken. Maar…..veiligheid staat bij ons altijd bovenaan. Als de klant iets wil, waarbij Movico de veiligheid niet kan waarborgen, dan ligt daar de grens.” De bereikte successen zijn voortgevloeid uit het buiten de kaders durven denken en simpel de vraag in te vullen.
De normen en waarden die Wim in zijn opvoeding heeft meegekregen, zoals fatsoenlijk zijn en respect hebben voor anderen, zijn belangrijke waarden die hij ook in zijn bedrijf nastreeft. “Het draait immers allemaal om de mensen die voor je willen werken. Een leuke en aardige manier van met elkaar omgaan, met plezier en met een lach werken, met passie en vreugde je werk doen. De klant tegemoet treden zoals jezelf ook behandeld wilt worden. Daar kun je nooit te ver in gaan en dat is wat Movico ook naar al haar klanten uitstraalt.”
Tour de France
Met de Tour de France directie kwam Wim voor het eerst in aanraking toen de Tour de France in Den Bosch startte. Dat was in 1996. Tijdens de start stond zijn bedrijf Wim van de Waarsenburgproducties er met een geheel nieuw type mobiele faciliteit, de Giant Expo, een roadshow faciliteit, voorzien van alle gemakken. De Giant Expo was ontwikkeld vanuit het gedachtegoed dat een snelle verplaatsing zowel kosteneffectief als essentieel is voor klanten die dagelijks maximale exposure willen genereren op een andere locatie. “Natuurlijk was ik nieuwsgierig naar de organisatie van de Tour de France en ik schrok me dood. Zoals zij alles opbouwden, met veel man, een hoop materiaal en veel kabaal. De veiligheid was ook niet zoals ik vond dat het moest zijn. Ik heb daar niets van gezegd, maar wist wel dat ik dat beter zou kunnen. Een half jaar later benaderde de tourorganisatie mij. Ze had mijn organisatie gevolgd en hoe ik de gasten opving met mijn hospitality faciliteiten. De organisatie bleek er erg van onder de indruk. Toen kwam de vraag of ik tijdens de Tour de France een aantal onderdelen wilde verzorgen. Dat was natuurlijk een schitterende opdracht. Het was tevens het moment waarop we de naam veranderden in Movico, want ja in Frankrijk krijgen ze de naam Van de Waarsenburgproducties echt niet uitgesproken. We kozen voor de korte en krachtige naam Movico. Deze naam kon in allerlei talen vertaald worden. Bovendien was het voor iedereen duidelijk wat daarmee bedoeld werd.”
Veertien jaar later kwam de kroon op het werk. Na een intensief aanbestedingstraject kreeg Movico in mei 2008 de opdracht van de tourorganisatie om voor de Tour de France een nieuw huldigingpodium en een nieuwe finishboog te realiseren. “Nog steeds staan bedrijven naar ons te kijken hoe wij dat als Nederlands bedrijf voor elkaar hebben weten te krijgen. Dit was toch wel een van onze mooiste opdrachten. Hiermee is voor mij echt wel een droom in vervulling gegaan”, lacht Wim enthousiast en ik zie zijn ogen daarbij glimmen!
Rijdende speeltuin
Dat aan dit grote succes zijn in 1993 bedachte rijdende speeltuin hieraan ten grondslag zou liggen, had Wim toen echt niet kunnen bedenken. Nadat ze een streep gezet hadden onder hun productiewerk, zei zijn vrouw: “Je gaat niet in loondienst werken, eenmaal een ondernemer, altijd een ondernemer. Waarom doe je niet iets met je ideeën van een rijdende speeltuin?” Zoals heel vaak gebeurde, zag ik dingen om me heen waarvan ik dacht dat moet toch beter kunnen! Dan kwamen allerlei creatieve plannen naar boven, tekende ik alles uit en verdween het in een la. Zo ook met het idee van een mobiele speeltuin. Ik haalde de tekeningen tevoorschijn en werkte mijn plan verder uit. Van het begin af aan namen we ons voor de auto te laten maken zonder financiering van derden. We konden het vanuit onze gespaarde centen financieren. Dit is iets, wat ik nu net zo zou doen. Ik was er sterk van overtuigd dat als ik iets attractiefs zou maken er voldoende evenementen zouden zijn die die attractie in huis zouden willen halen. En als dat zo succesvol zou worden, dan waren er ongetwijfeld bedrijven die hierin mee wilden gaan. De rijdende speeltuin werd zo’n attractie en voor sponsoren was de doelgroep, de jeugd tussen de vijf en twaalf jaar met hun ouders, zeer aantrekkelijk. De truck was breed inzetbaar, van braderie en stadsfeest tot opening van een zaak. Ik wist vanuit de entertainmentwereld dat dat zo werkte.” De Kindertruck werd inderdaad een enorm succes. Het was een combinatie van diverse promotionele activiteiten, een uitgebreid podiumprogramma en diverse speelattracties voor kinderen in een mobiele vorm van marketing. Met deze truck legde Wim een basis voor Movico.
Succesvoller
Zijn hele leven heeft Wim eigenlijk al het idee dat hij dingen anders en beter kan doen. Vanuit de drive om dit te verbeteren en de markt vanuit een ander perspectief te gaan bekijken, bracht zijn creatieve brein diverse concepten en producten tot ontwikkeling. “Ik was ervan overtuigd dat er een markt was voor wat ik ontwikkelde. Mijn producten en concepten zijn voor mijn klanten van toegevoegde waarde en zorgen dat zijn doelen bereikt worden. Movico maakt bedrijven op deze manier nog succesvoller.
Als je terugkijkt op deze jaren, dan kan ik alleen maar zeggen dat ik erin gerold ben. Een echte visie heb ik nooit gehad. Als je kijkt naar mijn ondernemersplan, dan had ik dat niet nodig om financiering te krijgen, ik was immers in de omstandigheid dat ik zelf kon investeren. Mijn plan was meer geschreven om mezelf te overtuigen. Ondernemen heb ik van begin af aan gedaan op onderbuikgevoel. Als ondernemer ontkom je daar niet aan. Risico´s moet je altijd nemen. Wel was voor mij heel belangrijk dat mijn omgeving 100% commitment gaf. Mijn vrouw heeft me altijd gezegd dat ik voldoende kwaliteiten en capaciteiten had. Voor mij was heel essentieel dat mensen uit mijn buurt achter mij stonden.”
Alhoewel Wim zijn hoofd boven het maaiveld uitsteekt, blijft hij toch altijd bescheiden: “Wat je roept moet je ook waarmaken. En er zal maar iets verkeerd gaan! Daarom blijf ik op de vlakte.” De enorme verantwoordelijkheden die hij draagt, geven hem met regelmaat een onbehaaglijk gevoel. “Ook dat hoort bij het ondernemerschap, je doet immers dingen waarvan je niet weet hoe het loopt. Je moet wel tegen de onzekerheid kunnen die dat met zich meebrengt. Bovendien moet je ´ja´ zeggen tegen kansen en niet stil blijven staan. Het is beter om te beslissen dan niets te doen.” En als er keer iets tegenzit, dan blijft hij het toch altijd positief benaderen. Wim illustreert dat met zijn volgende herinnering: “Ooit werd ik met spoed van een vakantie uit Brussel teruggeroepen. Ik had net een driejarig contract met Philips afgesloten. Een grote delegatie van Philips zat tegenover mij en vertelde dat het contract helaas ontbonden moest worden. Daar maakte ik geen probleem van. Ik vroeg nog waarom ze me hiervoor hadden teruggeroepen van vakantie. Dit hoefde immers geen probleem te zijn? Iedereen was erg opgelucht. Via een andere wijze, kreeg ik van deze delegatie mooie opdrachten en nog steeds hebben we contact. Waarom moeilijk doen? Ik heb me alleen maar dienstbaar opgesteld. Op dat moment zijn relaties voor mij veel belangrijker dan contracten.”
Van A tot Z ondernemen
De groei zat er dus behoorlijk in bij Van de Waarsenburgproducties. Er moest verhuisd worden naar een grotere locatie. Dat gebeurde in 2000, toen hij ook de bedrijfsnaam veranderde in Movico. Ons interview houden we in het ruime kantoor van Wim, vanwaar hij een fraai uitzicht heeft over een uitgestrekt weiland. Op hetzelfde terrein staat een enorme loods. Inmiddels heeft Wim daar 40 vrachtwagens staan die hij kan inzetten voor diverse doeleinden, van presentatie tot educatie en van hospitality tot beurzen. Alle roadshows staan garant voor maximaal marketingrendement. Deze groei bracht veel met zich mee: “Investeren werd een noodzaak, evenals het aannemen van personeel. Mijn taken verlegden zich naar managementtaken. Natuurlijk brengt dat problemen met zich mee. Bij alles wat een bepaalde omvang krijgt, heb je hulp en kennis nodig. Soms moet je die inhuren. We namen daarin belangrijke stappen. Het werd echt van A tot Z ondernemen.” Op een gegeven moment merkte ik dat mijn personeel met zijn tong op zijn schoenen liep en mij niet kon bijhouden. Ik voelde aan dat ik te hard van stapel liep en er zat maar één ding op: consolideren. Toen zijn we gaan bouwen aan de organisatie. Al diverse jaren zit ik in een praatgroep van zeven ondernemers, ieder uit een andere branche. Eens per vier weken komen we bijeen en dan praten we over van alles, van het opstellen van een cao tot het loon van personeel. Die gesprekken helpen je je weg te bepalen. We zijn heel open naar elkaar en we weten alles over elkaars bedrijf. Ontelbare tips heb ik hieruit meegenomen. Na de serieuze gesprekken pakken we een lekkere borrel, want je moet ervoor zorgen dat zulke bijeenkomsten ook gezellig zijn.”
Ambities
Heeft Wim ambities? Hij heeft immers al zoveel bereikt. “Het leven is voor mij te kort. Ik heb nog zoveel plannen en dingen om te doen. Maar als ik even naar mijn bedrijf kijk, dan hoop ik dat het zo kan blijven bestaan en groeien. De opvolging wil ik goed geregeld hebben, met het regelen daarvan ben ik een paar jaar geleden al mee begonnen. Mijn jongens zijn nog te jong om te zeggen dat ze het bedrijf willen overnemen. Bovendien weet ik niet of dat dat echt goed zou zijn. De oudste werkt soms in het bedrijf en de jongste is er zo nu en dan ook mee bezig. Als ze iets anders willen gaan doen, dan heb ik daar absoluut geen problemen mee. Misschien is dat zelfs wel beter.” Wim is gelukkig met de grootte van de onderneming zoals die nu is. Maar er zit best potentie in en dan denkt hij bijvoorbeeld aan een franchiseformule. Hij geeft aan dat hij daar de ondernemer niet voor is, daar liggen voor hem geen uitdagingen.
In zijn hoofd heeft hij nog veel plannen. Als we dit interview afnemen duurt het nog een week of acht voordat de Tour de France weer van start gaat. Hij kijkt ernaar uit, alhoewel het onderbuikgevoel zo nu en dan de kop opsteekt. Dan denkt hij alvast aan de thuiskomst, waar zeker zo´n 400 mensen, vrienden, bekenden, familie van zijn personeelsleden hun staan op te wachten met een groot applaus. Top dat ze dit mogen meemaken. Wim, hij is inderdaad een bescheiden ondernemer die grote successen op zijn naam heeft weten te schrijven.
