Op 2 mei 1873 ontvingen Levi Strauss en Jacob Davis patent op de spijkerbroek. Inmiddels is dit over de hele wereld een van de meest gedragen kledingstukken. Hoe kon de eenvoudige jeans zo'n enorme populariteit verkrijgen?
Denim
In de tweede helft van de negentiende eeuw trokken duizenden mensen naar de Amerikaanse westkust om als goudzoeker hun geluk te beproeven. Levi Strauss, een jonge Duitse immigrant, dacht geld te kunnen verdienen op een andere manier en begon een fabriek waar hij broeken van casvasdoek produceerde. Aanvankelijk was er weinig belangstelling voor de kleding, maar dit veranderde toen Levi besloot over te stappen op een stevigere Franse katoensoort: Serge de Nîmes, door de Amerikanen al snel verbasterd tot 'denim'. Vanwege hun stevigheid werden de denimbroeken al snel populair onder de goudzoekers.
Een gouden uitvinding
Levi's broeken hadden een zwakke plek: vooral bij de zakken en het kruis scheurden ze regelmatig uit. In het jaar 1872 ontving Strauss een brief van de Amerikaanse Jacob Davis, een kleermaker aan wie hij stof leverde. Davis was tot de ontdekking gekomen dat de stevigheid van broeken door middel van klinknagels, een soort platgeslagen spijkers, aanzienlijk verbeterd kon worden. Hij sloeg deze klinknagels in de broeken op plekken waarop veel spanning stond, zoals de hoeken van de zakken en het kruis. Dit bleek het ei van Columbus en Davis besloot patent aan te vragen op zijn uitvinding. Dit kostte echter 68 dollar: een bedrag dat Davis in zijn eentje niet kon opbrengen. Daarom stelde hij aan Strauss voor deze kosten te delen. De broeken zouden dan gemaakt worden van de denimstof van Levi en verstevigd worden met Davis' klinknagels. Op 20 mei 1873 was de eerste spijkerbroek een feit.
Imitatie en vernieuwing
Op de achterkant van spijkerbroeken was dikwijls een 'V' terug te vinden, die de vleugels van een arend moet voorstellen en daarmee symbool staat voor de vrijheid. Nog steeds wordt deze 'V' gebruikt, net als het logo van twee paarden die proberen de twee pijpen van een Levi's uit elkaar te trekken.
Rond 1890 verviel het patent op de spijkerbroek en al snel werd de broek, ook wel jeans genoemd, door kledingfabrieken van over de hele wereld geïmiteerd. Wel werden enkele vernieuwingen aangebracht. Zo werden de klinknagels op de kontzakken achterwege gelaten omdat ze zadels en meubilair beschadigden. Ook de nagels op het kruis bleken nadelen te hebben: wanneer de goudzoekers 's avonds bij het kampvuur zaten, leidden de warm geworden klinknagels regelmatig tot pijnlijke situaties. Tegenwoordig zitten de nagels enkel nog aan de voorzakken van de broek. Ook zijn de spijkerbroeken nauwelijks meer voor honderd procent katoen: dikwijls wordt polyester toegevoegd om de broek elastischer te maken.
Cowboys en bevrijders
Hoe kon de spijkerbroek, oorspronkelijk slechts gedragen door werklui, uitgroeien tot een wereldwijde, blijvende rage? In Amerika werd de broek al snel populair onder jongeren doordat de hoofdrolspelers in cowboyfilms dikwijls jeans droegen. In andere werelddelen liet de trend nog even op zich wachten. Pas na de Tweede Wereldoorlog verspreidden de spijkerbroeken zich ook over Europa. De Amerikaanse soldaten hadden namelijk geen zin om al hun spullen na de bevrijding weer mee naar huis te nemen. Daarom lieten ze een groot deel van hun kleding, waaronder vele spijkerbroeken achter en de Europeanen wilden natuurlijk lijken op die stoere soldaten die hun land hadden bevrijd. Vanaf 1959 werden de broeken in grote getale naar Europa getransporteerd.
De fabriek Levi Strauss & Co bestaat tot op de dag van vandaag nog steeds en haalt elk jaar een omzet van enkele miljarden.
http://www.johandenblanken.nl/Geschiedenis%20van%20de%20Jeans.htm http://www.despijkerbroek.nl/jeans-geschiedenis
