Ons leven staat feitelijk geheel in het teken van aanpassen, maar is dat een bewuste keuze van onszelf of kunnen we gewoon niet anders?
Jong geleerd
Kleine kinderen zijn nog heel puur. Ze doen wat zij willen, zeggen wat ze denken en dragen wat ze mooi vinden. Toch wordt die houding op jonge leeftijd al veranderd. Er wordt ze aangeleerd dat niet alles zomaar gezegd kan worden, omdat zij er iemand mee kunnen kwetsen. Een broekje waarmee zij in het zand hebben gespeeld kunnen ze niet aan als ze bij een tante op bezoek gaan en ze moeten uiteraard netjes en beleefd zijn, zodat iedereen kan zeggen wat een schattige kinderen het zijn. Het wordt al jong geleerd om te leven naar de maatstaven van anderen.
Op school
Zodra een kind de leeftijd heeft naar school te gaan wordt het alleen maar erger. Schoenen en kleding worden geheel naar de laatste mode aangeschaft. Niemand wil dat zijn kind erop wordt aangekeken omdat het een bepaald merk niet heeft. Zelfs de rugtas en lunchtrommel wordt zorgvuldig uitgekozen. Is het niet dat de ouders het kind erop wijzen wat wel en niet kan, dan zijn er natuurlijk nog de leraren en leraressen en niet te vergeten: de klasgenoten. Over het algemeen valt het in de groepen 1 tot en met 4 nogal mee, maar bij hogere groepen is heel duidelijk dat er als het ware een bepaald rangorde wordt ingedeeld. De populaire kinderen zijn de kinderen die het voortouw trekken. Zij zijn het voorbeeld van de anderen en bepalen in zekere zin wat gedragen kan worden en wat niet.
Op het werk
Wie denkt dat het na de middelbare school voorbij, is heeft het mis. Zelfs wanneer we een baan aannemen gaan onze gedachten al uit naar wat de collega’s zullen denken. Het is van groot belang dat we aardig gevonden worden en vooral dat we er goed uitzien. Sommige dames vinden dit zo belangrijk dat zij de pijnlijke, soms bloedende voeten in pumps voor lief nemen. Gewoon omdat dit zo mooi staat.
Tijdsgebonden
Vreemd genoeg is dit gedrag, wat we onszelf aanleren, slechts voor bepaalde tijd. Na werktijd en sociale verplichtingen doet het er eigenlijk niet meer toe hoe we eruit zien. De gordijnen gaan dicht, de pumps worden verruild voor sloffen en de nette kleding maakt plaats voor een simpele joggingbroek. Make-up wordt verwijderd en het haar slordig opgetrokken. Wanneer we dan voor de spiegel staan zien we een tevreden mens. Dat is hoe we zijn. Wie bepaald dan eigenlijk hoe we leven? Een ding is zeker: wanneer anderen vinden dat we er goed uitzien, voelen we ons goed en dat is toch ook belangrijk.
