Een gedicht over het Groene Hart van de Randstad, waar toeristen graag vertieren vanwege de blauwe meanderende rivieren langs uitgestrekte uiterwaarden vol met kragen wapperend riet waar het vee graast en het gras welig tiert. Geschreven als lofzang op het grootste nationale landschap van Nederland. Een gebied waar beeldend woordkunstenaar Connie Harkema van 1991 tot aan het begin van 2010 met plezier heeft gewoond. In maart 2010 is ze verhuisd naar de zuidwesthoek van de provincie Friesland. Over het landschap daar – met het water, de bossen en de weilanden – gaat het tweede gedicht.
Het Groene Hart
Een hart zo groot en groen
met blauwe meanderende rivieren,
langs uitgestrekte uiterwaarden
vol kragen wapperend riet.
Een hart zo groot en groen
met wollige weides vol grazende dieren:
bonte koeien, schapen en paarden.
Vogels zingen er vrolijk hun lied.
Een hart zo groot en groen,
waar graspollen welig tieren
en drassige gronden geheimen bewaarden,
die je pas tijdens opgravingen ziet.
Een hart zo groot en groen,
waar toeristen graag vertieren.
Daar – tussen de bloeiende boomgaarden –
loopt een vrouw die de aarde begiet.
Een hart zo groot en groen,
waar draaiende molens met de wieken zwieren
en boeren door hard werken hun kost vergaarden.
Nog altijd daar die man die zijn grond wiedt.
Een hart zo groot en groen
vruchtbaar kloppend door het land te begieren.
Generaties lang die naar de horizon staarden.
Dat is wat het groene hart zo royaal aanbiedt.
Een hart zo groot en groen.
’t Openbaart zich – zo gezegd – op vele manieren.
Maar weinig gebieden die dit evenaarden.
Frisse schoonheid: wie wil dat nou niet?
Zuidwest Friesland
Water, bossen, weilanden, dorpen en steden
behorend bij het Zuidwest Friese verleden.
Nog altijd ongeschonden en intact.
Meren, kanalen, vaarten en sloten
door vaardige surfers en schippers overgoten.
De wind in de zeilen bijeengepakt.
Glorende vergezichten, een glooiend weiland,
de statige eeuwenoude boslanen omrand.
Een sprookjesachtig decor, nimmer uitgevlakt.
Grazende koeien, een vriendelijke groet.
Dat is wat de bezoeker ontmoet.
Kerktorens en boerderijen, ruim bedakt.
In de steden monumenten, bruggetjes en sluizen.
Soms wallen, molens vlak bij huizen.
Cultuurhistorische bezienswaardigheden, mooi gelakt.
De Zuidwesthoek ademt fris en onbedorven
dankzij de uitstraling die het heeft verworven.
Menigeen is al naar deze mooie regio afgezakt.
Dankzij de verhuizing woont mijn Groene Hart nu in Friesland
