Kinderen zijn altijd een leuke bron van entertainment. Vooral als ze jong zijn, kunnen ze dingen nog wel eens verdraaien.
Met volle borsten
Toen ik zestien was liep ik stage in de kleuterklas van mijn broertje zijn basisschool. Al na de eerste week had ik door dat er flink wat bijdehandjes tussen zaten. Inmiddels was het lente en wij waren bezig paasliedjes in te studeren. Er was een grote bijeenkomst de dag voor pasen, en de kinderen zouden eerst naar de kerk gaan, daarna een optreden geven en dan een heerlijk paasontbijt krijgen. Terwijl we bezig waren met een liedje over kuikentjes verslapte de algemene aandacht een beetje. Hierdoor voelde ik mij geroepen de kinderen aan te sporen en zei: 'Kom op jongens en meisjes, uit volle borst!' Deze term begrepen ze niet helemaal, dus de juffrouw nam even de tijd om dit uit te leggen. Na een stilte van ongeveer 5 minuten en even wat gegrap en gebabbel besloten we het liedje opnieuw te proberen. Waarop Taïcha, een meisje uit de groep, luidkeels roept: 'Kom op joh, met volle borsten!'
Juf, ik zie uw boobies!
Om even bij het borstenverhaal te blijven. In de zomer deed ik vanaf mijn veertiende al vrijwilligerswerk op een kinderdagkamp. Hier goldt geen kledingvoorschrift, dus ik had als veertienjarige lekker de vrijheid. Ik geef toe er waren ook jongens, en ook al viel ik absoluut niet op ze, het was leuk oefenmateriaal. Dus droeg ik korte broeken, korte rokjes, strakke topjes, tanktopjes en ga zo maar door. Het was niet aanstootgevend, en ik kon er goed in rennen wat af en toe wel nodig was. Komt een groepje kinderen naar me toe gelopen. Allemaal tussen de 4 en 6 jaar. Een meisje van 4 vraagt of ik haar veter wil strikken. Ik, zittend aan tafel, buig voorover om de veter te strikken. Terwijl ik dit doe hoor ik allemaal gegiechel. Ik ga weer recht zitten, de veter zit weer netjes op z'n plek, en vraag wat er zo grappig is. Waarop het meisje van wie ik net de veter heb gestrikt prompt roept: 'Juf, ik zie uw boobies!' Het groepje loopt giechelend weg. Ik zit met m'n mond vol tanden.
Leuke herinneringen
Als u een kind heeft, of met kinderen werkt, kan je gauw moe worden en het even niet meer zien zitten. Deze uitspraken zijn dus erg belangrijk. Mijn tip aan iedere ouder, verzorger of leraar is om dit soort uitspraken op te schrijven en te bewaren. Als je het later terugleest is dat net het zetje waardoor je weer even verder kan. Maak er een leuk fotoboek mee, verspreid de uitspraken in het boek, en plak er foto's bij. Dit is leuk voor later, en leuk als ze het later zelf kunnen teruglezen. Hij of zij zal bij hoog en laag beweren dat soort dingen nooit gezegd te hebben.
