Zet een man en drie vrouwen in een auto en de de man-vrouw clichés over inparkeren en dergelijke zullen binnen korte tijd naar boven komen en tot discussies leiden.
Met vier mensen in de auto op weg naar de stad van de liefde, Parijs. Drie vrouwen en een man in een kleine auto met een temperatuur van 34 graden.. En dan weet je voor vertrek al dat dat ontzettend fout kan gaan.
Tessa had besloten Henk mee te vragen voor een weekendje Parijs aangezien er nog genoeg plaats was in de auto. Margo en ik kenden hem niet zo goed, maar vonden het prima, want hoe meer zielen hoe meer vreugd. Deze man en zijn kennis van kaartlezen en gevoel voor intuïtie zouden er vast voor zorgen dat we in één keer op onze bestemming zouden arriveren.
Gaandeweg leerden we elkaar wat beter kennen. Want zodra je Henk hoorde praten wist je dat hij thuis twee kleine kinderen en een vrouw had. Op zaterdagen gaat hij met zijn gezin en golden retriever in het park wandelen. Hij had het niet zo naar zijn op zijn huidige werk. Een saaie kantoorbaan. Maar wij verzekerden hem dat er vast iets op zijn pad zou komen wat hij leuk zou vinden.
Het ging allemaal goed totdat we van de tolweg afkwamen. Henk en zijn instelling ‘vrouwen-hebben geen-richtingsgevoel’ begon mij en de andere vrouwelijke aanwezigen lichtelijk te irriteren. Deze man had namelijk het idee om alles drie keer te herhalen zodat iemand het van ons tenminste zou horen. ‘…Hier linksaf, ga linksaf, … linksaf’. Nadat we met z’n drieën in koor een keer heel hard ‘Jaaaaaaa, we hebben het gehoord’ gilden, bleef Henk gelukkig weer een beetje op de achtergrond. Maar de toon voor het weekend was gezet en we hadden bijna spijt dat we hem hadden meegevraagd.
Eenmaal aangekomen in het hotel pakken we onze bagage uit de kofferpak en lopen naar binnen. Henk bergen we veilig op in een kluis om er op de terugweg toch achter te komen dat het eigenlijk een hele aardige en geduldige kerel is.
