Visual kei is een Japans muziekgenre waarbij de visuele stijl erg belangrijk is. Het is gebaseerd op bijvoorbeeld Amerikaanse glamrock, maar in tegendeel tot dat genre wordt visual kei nog steeds veel geluisterd, zowel binnen als buiten Japan. Wat is visual kei precies en wat maakt het zo bijzonder? En hoe populair is het eigenlijk?
Visual kei
Visual kei is een muziekgenre uit Japan, maar gebaseerd op Amerikaanse glamrock, zoals KISS. Twee van de eerste visual kei bands waren X Japan en Luna Sea. Wat hen kenmerkt zijn de kleding (vaak erg extravagant, soms kleurrijk, soms donker, soms met veren of glitters, enzovoort), haarstijl en make-up (hoe meer visual een band is, hoe meer make-up ze dragen; meestal verandert dit naarmate ze populairder worden). In Japan zelf heeft visual kei weliswaar zeker een rol in de samenleving, maar veel Japanners kennen het niet of kijken er op neer. In Harajuku in Tokio kun je vaak cosplayers zien rondlopen, die behalve anime personages ook visual kei artiesten kunnen nadoen. Een cosplayer is iemand die het gehele uiterlijk van iemand anders overneemt: de outfit, de haren, en de make-up, soms zelfs met rekwisieten.
Dit genre heeft eigenlijk een geheel eigen cultuur en vaak is het redelijk gemakkelijk fans of artiesten te herkennen. Ook bij de shows worden vaak aparte dingen gedaan: er kan nepbloed gebruikt worden, vampier-achtige taferelen en vuur, om er enkele te noemen. In videoclips is dit vaak nog extremer en deze worden zelden op zenders als MTV uitgezonden omdat ze soms te expliciet zijn of te veel gore bevatten.
Muziek
De muziek zelf verschilt erg per band en soms zelfs binnen een band. Veel van de muziek die gemaakt wordt is rock en/of metal, maar soms klinken nummers meer als pop of hiphop. Vaak is het toch wel redelijk harde muziek, of in ieder geval harder dan "normale" pop. Voor de echte Jpop zijn artiesten als KAT-TUN, Gackt, Ayumi Hamasaki en Koda Kumi beter om te beluisteren.
De teksten gaan veel over seks, de dood, de wereld, pijn, liefde (maar vaker over een gebroken hart dan gelukkig zijn), enzovoort. Niet alle teksten zijn donker en sommige bands schrijven vrolijkere muziek, vooral als ze onder de oshare kei tak van de visual kei vallen. Oshare kei heeft ook veel meer kleur dan visual kei zelf en hun muziek heeft vaak een wat positievere insteek – al hoeft dit natuurlijk niet per se. Ook echte visual bands hebben soms optimistische nummers, maar over het algemeen wordt de wat donkere en treurige kant van het leven beschreven.
Populariteit
Zoals hierboven al gezegd is, is visual kei niet erg populair in Japan. Toch heeft het een eigen wereldje. Er zijn meerdere tijdschriften die aandacht besteden aan het genre, zoals Fool's Mate en Rock&Read, en tijdschriften Shoxx en Cure zijn zelfs helemaal toegespitst op visual kei. Ook verschijnen visual kei artiesten soms in de Oricon Charts (een belangrijke lijst van meestverkochte CDs) en worden ze soms gevraagd om nummers te schrijven voor populaire anime series. Zo heeft Nightmare een nummer gedaan voor Death Note, the GazettE voor Black Butler 2 en Sadie voor Togainu no Chi. Af en toe verschijnen ze ook op soundtracks van films. De band MUCC schreef zelfs een nummer voor Cloverfield.
CDs en concert DVDs verkopen redelijk – als dit niet zo was zouden de bands gemakkelijk verdwijnen. Indies bands moeten soms wel stoppen, maar als visual kei helemaal geen populariteit had zou geen enkele band er geld aan kunnen verdienen. Ook concerten doen het niet slecht. Meerdere visual kei bands hebben opgetreden in Nippon Budokan en Tokyo Dome, waarvan de laatste beroemde internationale artiesten als Bon Jovi en Mariah Carey heeft mogen ontvangen, terwijl the Beatles en KISS hun eerste Japanse concerten in Budokan hielden. Verder spelen ze wel voornamelijk in kleinere concerthallen waar hooguit een paar honderd mensen in kunnen.
Eén ding is zeker: het zal nooit mainstream zijn, niet in Japan en niet in de rest van de wereld. Ook hebben visual kei artiesten vaak niet de beste reputatie: veel van hen roken en drinken, hebben piercings en/of tatoeages en hebben nooit hun school afgemaakt. En dan is er nog het feit dat ze er vaak erg androgyn uitzien, wat ze vaak ook gebruiken in hun imago; dit wordt niet door iedereen als positief ervaren.
Bands
Er zijn veel visual kei bands en artiesten, maar hier volgt een kort lijstje van enkele namen die allemaal erg anders klinken:
- Miyavi. Een solo-artiest die vroeger hardere muziek had, maar het nu vaak wat rustiger of vrolijker aan doet. Hij heeft zowel metal, rock, pop als hiphop nummers.
- the GazettE. Op het moment één van de grootste visual kei bands. Hun muziek is rock of metal te noemen, maar er zitten ook genoeg ballads in hun repertoire.
- Alice Nine. Vroeger hadden ze enkele metal nummers, nu lijken ze meer de oshare kant op te gaan.
- Kagrra,. Deze band is al uit elkaar, maar zij hadden een meer traditioneel Japans geluid.
- SuG. Zij beschrijven zichzelf als "heavy positive rock".
- Malice Mizer. Bestaat eigenlijk ook niet meer, maar toen ze nog wel bestonden maakten ze gothic muziek. Gackt, die hierboven bij Jpop artiesten is genoemd, is één van de zangers van deze band geweest.
- exist†trace. Een band met alleen vrouwen. Hun muziek is best wel hard.
- 9GOATS BLACK OUT. Een band met een wat rustiger geluid.
- Kiyoharu. Een solo-artiest die naast dit project nog twee andere bands heeft: Kuroyume en SADS. De muziek van elk project klinkt erg anders.
- Sadie. Wordt vaak vergeleken met de redelijk bekende band Dir en grey, maar waar Dir en grey niet langer visual kei genoemd kan worden, kan dit van Sadie nog wel gezegd worden. Dit is echt een metal band.
Visual kei in het westen
Ook in het westen luisteren mensen naar visual kei en er zijn regelmatig concerten. Meestal kunnen er in de concerthallen niet meer dan hooguit 2000 tot 3000 mensen; vaak zelfs maar een paar honderd. Toch zijn ze soms geheel uitverkocht en sommige concerten worden zelfs verzet naar grotere venues. Aan de andere kant komt het ook voor dat concerten soms worden afgezegd omdat er niet genoeg kaartjes verkocht werden. Toch zijn er over de gehele wereld mensen die naar deze muziek luisteren en de fans begroeten de bands vaak erg enthousiast.
Sommige bands hebben fanclubs die ook buitenlandse fans accepteren en CLJ Records (een Duits muzieklabel) werkt samen met enkele Japanse bands en brengt regelmatig CDs en DVDs uit. Deze kunnen ook verschijnen op plekken als bol.com en dergelijke.
Er zijn ook visual kei bands en artiesten in het westen. Een bekende is Marilyn Manson, die het misschien niet zo heeft bedoeld maar door Japanners wel zo wordt gezien. Hij heeft zelfs opgetreden bij het V-Rock Festival in 2009, waar alleen visual kei en rock muziek gespeeld werd. Hier was hij de enige niet-Japanse artiest.
