Tot de jaren tachtig van de vorige eeuw werd er weinig gesproken over zwangerschappen, baby's en alles wat daarmee te maken heeft. Je hoefde niemand te vertellen dat je kinderen wilde. Je trouwde en kreeg ze gewoon. Voor de geboorte vertellen of je een jongen of meisje verwachtte? Dat wist je simpelweg niet. En pas na de kritieke twaalf weken had je enige zekerheid over je zwangerschap. Tot die tijd zweeg je in alle talen.
Dat was vroeger. De laatste twintig jaar is er echter heel veel veranderd op dit gebied. Zo weet je al op de dag dat je menstruatie uitblijft of je zwanger bent of niet. Een simpel testje in je eigen badkamer geeft je het antwoord. Als je dan een paar weken later een kloppend hartje ziet de echo bij de verloskundige, weet je het redelijk zeker: je wordt moeder. Halverwege de zwangerschap wordt bekeken of je baby gezond is en kun je gelijk even spieken of je een jongen of meisje verwacht. Handig voor de inrichting van de babykamer. En voor het kiezen van de naam natuurlijk.
Vertellen of…
Je kunt dus van alles over je baby te weten komen, voor hij of zij geboren wordt. Maar, wil je dat wel? En als je dat wilt, vertel je het dan ook aan anderen? Zoals bij zoveel nieuwe ontwikkelingen hebben ook deze mogelijkheden weer nieuwe keuzes met zich meegebracht. Zo vertelt de een de dag na haar zwangerschapstest dat ze in verwachting is, terwijl de ander nog keurig de richtlijn van twaalf weken wachten volgt. Hou jij angstvallig stil dat je derde kind wéér een jongen is, roept je buurvrouw tegen iedereen dat ze graag roze sokjes wil als kraamcadeau. Sommige stellen maken zelfs de naam van hun ongeboren kind bekend terwijl een ander daar absoluut niets van wil weten.
Wat doe jij?
Natuurlijk kun je bij zoiets persoonlijks als een zwangerschap geen goede of foute keuzes maken. Dat mag ieder voor zich bepalen en als buitenstaander moet je je daar bij neerleggen. Daarom is het opmerkelijk dat mensen wel vaak een oordeel hebben over de keuzes van anderen.
En wat doe jij? Flap jij alles eruit zodra je het zelf hoort of zwijg je tot de natuur haar werk doet en vanzelf laat zien wat jij in je buik hebt.
