Je kind is binnenkort jarig en daar hoort natuurlijk ook een kinderfeestje bij. Maar wat ga je doen, hoe ga je ze uren vermaken en wat vinden ze allemaal leuk. Teslotte moeten ze allemaal moe en voldaan thuis komen.
Het is zover ik ben vandaag jarig
Na een leuke en smakelijke traktatie op school, is het dan eindelijk zo ver. Mijn kind komt uit school en heeft nauwlijks de tijd voor haar boterham en staat vol spanning voor het raam te wachten tot de eersten kinderen arriveren. Een voor een komen de zes genodigde gasten binnen. Gelijk wordt het luidruchtig en beginnen ze aan een verbouwing van mijn woonkamer. Ik vind het een goed moment om aan de taart en ranja te beginnen en gelijk daarop gaan we de cadeaus verstoppen en zoeken, zodat de jarige job kan uitpakken. De cake en de ranja vallen in de smaak en zeker ook op de grond, mijn kamer is dus een bende van cake, ranja en losgeslagen kinderen. Het is tijd voor de cadeaus, de jarige krijgt een blinddoek om en alle kinderen mogen hun eigen cadeau verstoppen. Eindelijk heeft iedereen een plek gevonden en straalt onze dochter als ze weer een cadeau heeft gevonden. Ik ben even aan het bedenken hoe ik mijn huis en al die kinderen de baas blijf. Eindelijk zijn alle cadeaus gevonden en uitgepakt en we kunnen beginnen aan de speurtocht.
Speurtocht
Ik ben er al weken mee bezig. Een speurtocht lijkt me heel erg leuk op zo een kinderfeestje. Wekenlang van te voren heb ik de route gelopen, een schatkaart gemaakt, allemaal opdrachten bedacht, linten langs de weg opgehangen en uiteindelijk belanden we bij een heks die de schat heeft gestolen (een liefe vrouw die ik ken, moest dan maar voor heks spelen). In de schatkist zat dan ook voor iedereen een cadeautje. Eindelijk waren de problemen van ''wie de kaart mag vasthouden'' en wie de opdrachten leest opgelost en konden we aan onze speurtocht beginnen.
De opdrachten waren verschillend en niet uitzonderlijk moeillijk. Zo stond er bij de opdrachten ''spring als een konijn'' of we gaan nu koekhappen en een eierrace stond ook op de lijst. De linten wezen ons de weg. Zo stond groen voor rechtsaf en rood voor rechtdoor en geel voor linksaf en blauw was een opdracht uitvoeren. Ik had de route een paar keer gelopen en dacht, ''nou zo al met al anderhalf uur onderweg te zijn'' dat werd al gauw tweëenhalf uur. Eindelijk kwamen we aan bij de oude heks die al onze cadeaus had gestolen. Maar hoe kwamen wij nu bij de schatkist? Wij moesten met ze allen in haar schuur zien te sluipen en alle kinderen zaten vol adrenaline om ongezien naar de schuur te komen. Wat niet makkelijk was, want de heks was thuis en keek zo af en toe door het raam.
Joepie het is gelukt
De schat is veroverd en alle kinderen waren ongezien de schuur binnengeslopen en ze liepen zingend ''wij hebben de schatkist'' ''wij hebben de schatkist'' naar huis. Daar aangekomen werd de schatkist uitgepakt en allemaal bekeken ze de buit. De tijd ging zo snel, dat we nu maar aan de patat moesten beginnen en dan was het ook al weer tijd om naar huis te gaan. De reactie was dan ook ''nu al''? Naardat ze allemaal hun buikje rond gegeten hadden liet ik mijn man in een huis achter waarvan je dacht dat er net een wervelstoorm doorheen was gegaan. Ik begon aan mijn rondje om de kinderen weer thuis te brengen. Op de terugweg naar huis, genoot ik even van een moment stilte in mijn auto. Thuis aangekomen hielp ik mijn man de rest nog op te ruimen en bracht ik onze dochter naar bed. Uiteindelijk viel ik moe op de bank en ik verzonk in mijn gedachten. ''Doe ik dat volgend jaar nog eens?'' ik denk het niet. Net op dat moment werden mijn gedachtes doorbroken door mijn dochter die weer uit bed was gestapt, ze kruipt bij mij op schoot en zegt ''mam dat was de leukste dag ooit" met gelijk de vraag ''krijg ik volgend jaar weer een kinderfeestje?'' Moe kijk ik haar aan en zeg, ''Ja hoor schat, jij mag volgend jaar weer een kinderfeestje geven''.
