'Rome' is een fragment uit het reisboek "Reisschilderingen" van beeldend woordkunstenaar Connie Harkema. In verhaalvorm (voorzien van eigen illustraties) beschrijft zij een aantal bekende plaatsen en landen. "Reisschilderingen" is te bestellen via www.boekscout.nl.
Rome
Ik kom pas tot mezelf in het oude gehavende deel van de stad, waar de bezienswaardigheden van het rijke verleden niet lijken te bestaan. Waar de armoede welig tiert, de vrouwen in smalle steegjes al roddelend over hun balkon hangen en de was hangt te drogen aan zigzag opgehangen waslijnen.
Natuurlijk is ook hier de warmte verzengend – dicht getrokken gordijnen moeten de huizen tegen de hitte beschermen – maar de rust omarmt me. Dankbaar neem ik mijn omgeving in me op. Ik zie een geel huis met groene metalen rolluiken en een smeedijzeren balkonhek. Het valt op tussen de andere huizen die doorgaans bruin en afgebladderd zijn en uitgerust met balkons van hout.
Even verderop staan twee families tegen elkaar te schreeuwen. Een man pakt een terracotta bloempot van een ruw betonnen muur en smijt hem in de richting van een van de kijvende vrouwen. Twee balkons verder zit een zwartgeklede vrouw met een wit kapje op haar hoofd. Ze is aan het kantklossen en draagt een donkere bril op het puntje van haar neus. Een verdieping onder haar hangt – onder een afdakje van plastic zakken – een vrouw haar was op. Het huis ernaast heeft een dak van golfplaten.
Terwijl ik alle details in me opneem, moet ik denken aan de spierwitte woningen in het noordelijke deel van Italië met achter de houten balustrades plantenbakken vol hanggeraniums en voor de ramen heldere rood-wit geblokte gordijntjes met ruches. Het vormt zo’n schril contrast, dat het vreemd lijkt nog steeds in hetzelfde land te zijn.
We lopen verder. Rond een piazza hangen wat jongelui rond. En ook zie ik een groepje oudere mannen die gezamenlijk een glaasje wijn drinken. Ze zitten aan ijzeren tafeltjes op kleurige bistrostoeltjes op de stoep voor een wit geschilderd bierlokaal. De stoep bestaat niet uit tegels, maar is van asfalt gemaakt. De vrouwen zijn nergens te bekennen; zij zullen thuis de boel wel op orde moeten maken.
