Het gaat niet om het spel maar om de knikkers

Iedereen wil wel graag iets bijverdienen, dit kan op allerlei manieren. Je moet er echter van jongs af aan al iets voor hebben, want het gaat niet om het spel maar om de knikkers.

Ik ben altijd op zoek geweest naar handige manieren om wat te verdienen. In dit artikel een voorbeeld van mijn eerste bijverdienste.

Het gaat niet om het spel maar om de knikkers:

Toen ik een jaar of 7 was begon in het voorjaar de knikkertijd. Wij hadden het thuis niet slecht maar met 10 kinderen was het logisch dat je maar één keer een zak knikkers kreeg. Ik heb een paar keer geknikkerd maar verloor door mijn ongeoefendheid in een paar dagen al mijn knikkers. Ik vond dat heel vervelend. Ik had geen geld om nieuwe te kopen. De 10ct zakgeld die ik kreeg per week, ging direct in de stalen spaarpot van de Boerenleenbank, die dus echt niet open te krijgen was.

Hoe kom je aan knikkers zonder geld?

Tja, hoe kwam je als 7 jarige aan nieuwe knikkers. Geld verdienen kon je niet dus moest het op een andere manier. Na een paar dagen vond ik (letterlijk) de oplossing. Wij haalden 2 x per week 10 liter melk bij de boer. Deze woonde 500 meter verderop bij ons in de polder. Ik ging regelmatig mee en vond daar op een keer een mooi groot wit plastic spuitje (van Prevaclox. Deze was gebruikt om een koe droog te zetten. De volgende dag op school wilde iedereen dat leuke spuitje hebben. Ik verkocht hem uiteindelijk voor 10 glazen knikkers.

Knikkers vergaren:

Ik ging toen natuurlijk iedere dag mee naar de boer. Ik haalde stiekem alle spuitjes uit de afvalcontainer. Ik spoelde ze thuis goed schoon en verkocht ze vervolgens op school. De knikkers stroomden binnen maar ik knikkerde nooit.

Multi knikker-ardair:
Het volgende schooljaar was ik samen met twee vriendjes naar het bedrijf waar de vader van één van die vriendjes werkte gefietst. Een hele onderneming op 8 jarige leeftijd 12 km fietsen naar de grote stad. We kregen een rondleiding door de matrassen fabriek van Crown Bedding. http://www.crownbedding.be/nl/index.php  Na die rondleiding kregen we alle drie een rol met 1000 matras stickers mee naar huis. De volgende dag op school was een gekkenhuis. Stickers waren toen nog een bijzonderheid dus we verkochten ze voor 10 knikkers per stuk. Ze waren zo gewild dat toen de voorraad kleiner werd we ze in tweeën knipte en halve stickers verkochten voor 10 knikkers. Op deze manier vergaarden wij dus per persoon 11000!!! Knikkers.

Wat maakte die stickers zo gewild?
Ten eerste waren stickers schaars in die tijd. De stickers die wij hadden gekregen waren goudkleurige textielstickers van 20 cm x 10 cm groot. Er stonden een paar mooie afbeeldingen op van kronen en zgn. franse lelies. Deze kon je uitknippen en apart gebruiken. Verder waren er hele grote gouden vlakken zonder opdruk waar je dus zelf met zwarte stift je eigen naam of symbool o.i.d. op kon tekenen.

Sticker epidemie:
Als gevolg van onze stickeractie raakte ons hele dorp volgeplakt met deze weerbestendige textielstickers. Dit werd zelfs zo erg dat er in de gemeenteraad over vergaderd werd hoe dit gestopt moest worden. Toen mijn vriendje nog een rol had gekregen van zijn vader werd er zelfs een verbod uitgevaardigd door de gemeente om stickers te plakken in de openbare ruimte.

Conclusie:
Het ging ons niet om het spel maar om de knikkers. Onze doelstelling was gehaald, we waren Multi knikker-ardair. Maar ook toen al veroorzaakte onze hebzucht vervuiling van het leefmilieu.

Bedankt voor het lezen van mijn artikel:

Graag lees ik je reactie, positief of negatief, ik waardeer elke reactie want daar leer ik zelf weer van. Vind je mijn artikel het lezen waard, stuur de link dan a.u.b. door naar je contacten. Ik wens je veel plezier met het lezen van mijn andere artikelen.

 M.vr.gr. Dik Laan

© Dik Laan 2011 (voor ieder gebruik van de tekst van dit artikel is toestemming nodig.