Discutabele en/of foutieve beslissingen van Nederlandse voetbalscheidsrechters worden behandeld. Ik laat mijn licht schijnen over een aantal cruciale momenten.
Arbitrale dwalingen in het Nederlandse voetbal
De Nederlandse scheidsrechters maken zich de laatste weken geregeld schuldig aan foutieve beslissingen die een wedstrijd in grote mate kan beïnvloeden. Een duidelijk voorbeeld was de rode kaart die Ajacied Vurnon Anita kreeg in het uitduel met Excelsior. Hij ging dan wel behoorlijk onbesuisd richting de bal en de benen van de tegenstander; een rode kaart was het allerminst. Een totaal ander voorbeeld was de strafschop die FC Groningen tegen VVV Venlo tegen kreeg na een overtreding die misschien wel een meter buiten het strafschopgebied werd begaan. Uit de strafschop viel vervolgens de gelijkmaker (2-2). Uiteindelijk stond er na 90 minuten een 3-5 eindstand op het scorebord in het voordeel van de Groningers. De scheidsrechter van dienst, Reinold Wiedemeijer, mocht daar z’n handen mee dichtknijpen. Ook in het algemeen floot hij een dramatische wedstrijd.
De eerste arbitrale dwaling begon dit weekend al op de vrijdagavond in Tilburg bij Willem II – VVV Venlo; een schot op doel werd door Willem II-verdediger Swinkels onbewust met de hand beroerd. Scheidsrechter Kevin Blom zag er echter wel opzet in en stuurde Swinkels zodoende met een rode kaart van het veld. Uit de daaropvolgende strafschop kwam VVV op voorsprong. Ondanks dat de voorsprong dus minimaal was, was de wedstrijd toen eigenlijk al beslist. Het werd uiteindelijk 1-4 voor de Venlonaren. Een zeer tegenvallend resultaat voor Willem II, dat sportief gezien in zwaar weer verkeert en hekkensluiter is. Uitgerekend VVV is de belangrijkste concurrent in de strijd tegen degradatie. Tot overmaat van ramp werd de wedstrijd nog enige tijd stilgelegd wegens kwetsende spreekkoren.
De dag erna mocht mijn favoriete club (FC Groningen) van geluk spreken dat na een zeer vroege achterstand de wedstrijd nog in de eerste helft een totale kanteling kende. Er werden twee penalty’s toegekend nadat er in beide gevallen hands werd gemaakt. Menig scheidsrechter ziet wel dat de bal een hand raakt, maar tegelijkertijd dat de speler in kwestie er weinig aan kan doen. Dit waren momenten waarmee de eeuwige discussie weer op kon laaien; wanneer fluit je voor een handsbal? Wat mij betreft is het voornamelijk een kwestie van aanvoelen of de speler er wat aan kan doen.
Wat de voorbeelden betreft eindigen we met Jonathan Reis; ronduit dom om zo met je arm te gaan zwaaien. Toch was ook dit een voorbeeld van een onterechte rode kaart. Wel erg zonde voor een speler die de laatste weken in vorm is, veel scoort en het in zich heeft om uit te groeien tot een topspits. Hij moet aan het lijntje gehouden worden, maar niet op de manier zoals hij dat zelf gewend was, haha.
Het is te hopen dat de scheidsrechters hun fouten inzien en zich er met z’n allen van bewust zijn dat er sprake is van oplopende imagoschade, vooral als je na afloop niet voor de camera durft te verschijnen!
