Deze zomer hebben mijn vriend en ik met de trein gereisd van Moskou naar Peking. Het reizen met de trein in Rusland was een bijzondere ervaring. Hieronder vind je een verslag van een gedeelte van de treinreis, van Jekatarinaburg naar Irkoetsk.
Treinkaartjes
We worden naar het station gebracht door een chauffeur, vergezeld van een Engelse gids, Ljoedmilla. Onze trein heeft enige vertraging maar uiteindelijk is op een groot scherm te zien dat hij op het station is aangekomen en op welk perron we kunnen instappen. We zoeken onze wagon en geven onze treinkaartjes aan de provodnitsa, de stewardess. Ze kijkt lang naar onze kaartjes en vraagt in het Russisch aan Ljoedmila of we nog meer hebben. Dat is niet het geval. Zo gaat het steeds als we de trein instappen. We hebben treinkaartjes van de Deutsche Bahn waar niet ons paspoortnummer op staat en dat is ongebruikelijk in Rusland. In Moskou werd ons zelfs verteld dat het geen treinkaartjes waren!
Treinleven
Uiteindelijk mogen we de trein in. Ljoedmila loopt voorop en zegt dat onze coupé een 'special one' is. Nieuwsgierig lopen we achter haar aan. Het blijkt de enige tweepersoonscoupé te zijn in de tweede klas. Ik ben dolblij. In de vorige treinen zaten we met vriendelijke Russen in de coupé. Ik ben dankbaar dat ze ons wegwijs hebben gemaakt in de trein, maar de coupés zijn erg klein en het lijkt me heerlijk als niet elke keer iedereen moet opstaan omdat ik weer eens vergeten ben iets uit mijn tas – die onder de bank ligt – te halen.
Het is al een uur of 11 en we besluiten meteen te gaan slapen. Onze trein stopt vaak en de wc's zijn gesloten tijdens de stops. Als ik 's nachts moet plassen, merk ik dat de stops soms meer dan een half uur duren…
De volgende dag vraagt mijn vriend in zijn beste Russisch aan de provodnitsa waar de douche is. "Doesj njet" antwoordt ze. Ze lijkt verbaasd over de naïeve toeristen. We wassen ons maar met uit Nederland meegebrachte vochtige doekjes.
We brengen de dag door met het lezen van boeken, het luisteren naar muziek en naar buiten kijken. Het blijkt heerlijk te zijn om met je hoofd uit het raam te hangen. Je voelt dan de zon en de wind en je kunt kijken naar het landschap. Het landschap bestaat voornamelijk uit bomen. Af en toe staan er een paar kleine houten huisjes met daarbij een groententuintje. Op de stations staan vrouwen die fruit, groenten en andere levensmiddelen verkopen. De tijd in de trein gaat sneller dan ik van tevoren had verwacht.
Aan het einde van de middag vraagt de provodnitsa aan mijn vriend of we nog steeds willen douchen. Natuurlijk willen we dat. Voor 100 roebels (ongeveer € 2,50) per persoon mogen we naar een wc-hok waar een slang aan de wasbak is vastgemaakt waar koud water uitkomt. Het voelt heerlijk om m'n haren te wassen en weer schoon te worden! Maar vreemd is het wel: in geen enkele wc in de trein is een kraan waar water uit komt maar de provodnitsa's hebben blijkbaar genoeg.
Treineten
De volgende dag eten we voor het eerst in de treinrestauratie. Ik bestel cola, maar dat blijkt niet aanwezig. Ook het gerecht dat ik wil bestellen is niet aanwezig en mijn tweede en derde keus evenmin. Ik kies voor een gerecht met varkensvlees en dat blijkt een goede keuze te zijn. Mijn vriend is minder gelukkig. Hij heeft een salade besteld en krijgt een vlabakje met erwten, champignons, vlees en een klodder mayonaise. Tja, de Russische keuken… We nemen 100 ml wodka (ja, zo bestel je dat) als afsluiter en slapen vervolgens geweldig,
Vlak voor we de volgende dag in Irkoetsk aankomen, klopt de provodnitsa op de deur van de coupé en wijst op onze lakens. We leveren ze in en zij telt alles na. Ze knikt tevreden. In Irkoetsk stappen we uit.
