Hier is hij dan: mijn eerste artikel vanuit Roemenië! Ik verblijf in Roemenië om hier praktijkervaring op te doen als juf op de basissschool, ik zit namelijk op dit moment in de laatste periode van de PABO. Op de basisschool in Roemenië doe ik een onderzoek over Engels leren op een leuke manier voor kleuters. Naast mijn stage doe ik ook veel culturele ervaringen op en hier schrijf ik graag over!
Zweten bij de kachel
Terwijl buiten de sneeuwvlokken naar beneden dwarrelen, zit ik binnen bij de kachel met mijn laptop op mijn schoot. Voordat jullie al kippenvel krijgen bij het idee hoe koud het is in Roemenië, wacht even: jullie hadden namelijk eerder koud weer in Nederland MET sneeuw dan ik in Roemenië!
Het is nu vrijdag en ik realiseer me dat ik al een week in Roemenië ben. Jeetje: "dat gaat snel!". Nu heb ik bij het het schrijven van deze tekst ook nog een echte uitdaging: ik heb namelijk mega veel te vertellen en ik ben vanuit nature nogal wat lang van stof bij het schrijven van teksten. De uitdaging is dus om al samenvattend zoveel mogelijk informatie op mijn website te zetten (ja ik weet wat je nu denkt, dat lukt niet als je op deze manier doorgaat), laat ik dus maar gauw beginnen!
Mijn eerste week in Roemenië
Mijn eerste zondag in Roemenië was gelijk welcome back. Ik verblijf namelijk bij mijn vriend en zijn familie in Bontida. Zij runnen een familiebedrijf. Ze maken typisch Roemeens/Hongaarse koeken (gingerbread) en verkopen deze op markten. Afgelopen zondag was het de markt in Bontida, erg leuk om te zien trouwens hoe een weiland langzaam een markt wordt. Wij brachten spullen met de auto, maar er waren ook verkopers die met paard en wagen aan kwamen hobbelen "welkom in Roemenië!". Zondagmiddag hadden we een soort van familielunch met opa & oma erbij, gezellige boel!
Maandagochtend kreeg ik al gauw contact met mijn stageschool en zij vroegen mij om die middag al langs te komen voor een gesprek. Dat wilde ik wel! Ik werd heel erg warm ontvangen en kreeg gelijk de gelegenheid om alle klassen eventjes te bezoeken. Na het gesprek – wat overigens niet veel duidelijkheid gaf over mijn stageperiode- werd er besloten om woensdagmiddag weer af te spreken. Want dinsdag was het namelijk de dag dat de dozen vanuit Nederland aankwamen met alle spullen! Ik begin al helemaal in te komen in het Roemeense ritme. Ik doe echt mijn best om overal op tijd te komen, maar dat gaat gewoon niet altijd! Dat was dus ook dinsdag het geval, voor het ophalen van die dozen. Ik had namelijk besloten dat we dinsdag (en ook woensdag) maar hutspot gingen eten. Toen ik halverwege was met koken belde de vrachtwagenchauffeur me al op.. hij zou rond 4 uur op de afgesproken plek staan. Tja, ik moest toch eerst echt even die hutspot afmaken! Gelukkig voor mij: mensen maken zich niet zo druk als je een half uur later komt, je hoeft ook echt niet te bellen dat je later komt, sterker nog: daar gaat men wel een beetje vanuit!
Dozen voor het goede doel: de basisschool!
Met een auto vol met dozen ging ik die dag erna (woensdag) naar stage. Natuurlijk wist ik van te voren wel dat de mensen blij zouden zijn, maar toch kun je het van te voren nooit helemaal goed inschatten. Nou ik kan jullie vertellen: Ze zijn er heel erg blij en dankbaar voor! De kleuterjuf werd haast emotioneel toen ze 3 pakjes kleurpotloden mee kon nemen naar haar klas. Dit deed echt veel met me, woensdag was dan ook een erg indrukwekkende dag voor me. Een paar kinderen konden niet buiten spelen, omdat de schoenen kapot waren. Zulke kleine dingen doen toch best veel met je en dan te realiseren dat ik mijn halve schoenencollectie nog in Nederland heb gelaten "luxe!".
Op de basisschool waar ik werk zitten trouwens Roemeense & Hongaarse kinderen. Ze komen vanuit verschillende bevolkingsgroepen. Ouders betalen wat ze kunnen betalen, maar het meeste betaald de school zelf van geld wat ze krijgen vanuit Hongarije en Roemenië. De meeste kinderen verblijven de hele week op school en hebben met 3 andere kinderen een slaapkamer.
Juf Wilma.. nog niet aan het werk
Donderdag (gisteren) was ik de hele dag op stage. 's Ochtends ben ik de klassen in gegaan om te observeren (dit vonden de kinderen trouwens niet echt leuk. Elke keer als ik binnenkwam vroegen ze "English? English", maar nee, ik begin nog niet met Engelse lessen geven! De pauzes gebruiken de kinderen dan maar om toch nog een klein beetje Engels met me te praten. Zo roepen de kinderen de hele tijd "Teacher Wilma!" en willen ze graag met me spelen en knuffelen. Het was in het begin even wennen, maar ik moet zeggen dat ik toch wel een ontzettende "juffenliefde" begin te krijgen voor deze bijzondere kinderen.
Donderdagmiddag was het carnaval op de basisschool. Ik als echte Carnavalist was hier op voorbereid en had mijn prinsessenroze rok vanuit Nederland meegenomen. Het verkleden was echter de enige overeenkomst met carnaval in Nederland. Nadat alle kinderen helemaal klaar waren begonnen we met een soort van mini-optocht. Voorop liepen er een stel kinderen met een pop, daarna kwam de meester die verkleed was als priester en achter de muziek aan de rest van de groep. Na het lopen van een rondje werd de pop in de grond gezet en in de brand gestoken. Dit is een traditie. Hiermee willen ze namelijk de winter achter zich laten en de lente laten komen. Tot nu toe werkt het alleen nog niet, de winter is vandaag pas begonnen! Na deze optocht gingen we naar binnen en daar barstte het feest los. Geen polonaise of de vogeltjesdans.. nee.. traditioneel dansen met de hele groep.
Zo, dit was het verhaal wel voor deze week. Ik ga de bank maar eens aan de kant schuiven (mijn batterijen liggen daar ergens op de grond) en het is tijd om te lunchen! (vandaag pasta met een zoet sausje: ik ben nieuwsgierig!) Ik begin door mijn voorraad kaas, hagelslag, chocoladevlokken, tuc-tuc, sandwichspread en vlokken heen te komen – wacht,niet alleen ik, maar de hele familie eet hiervan- dus ik zou me toch meer moeten richten op het Roemeense eten! Wat naast het vele vlees goed te doen is!
www.wilmablom.weebly.com
