In een kort verhaal kan je goed je dialoog vaardigheden uitproberen. In dit verhaal veel dialoog tussen een agent en een jongen die zich verweert als hij een bon voor te hard rijden dreigt te krijgen.
Een staandehouding.
'Goedenavond!’, een beetje aangeschoten begroette Jeroen de agent die naast zijn brommer kwam staan. Het was een wat slungelige diender wiens pet scheef op zijn hoofd stond. Het leek wel of de man al een uitgebreid straatconflict had moeten oplossen deze avond.
‘Ja, precies jongeman.’
‘Dat zegt u?’
‘Nu geen geintjes, je rijdt te hard.’
‘Man, ik sta al tien minuten stil.’
De agent krabde achter zijn oren. Hij dacht werkelijk dat hij deze brommer zojuist voorbij had zien komen. Eigenlijk maakte het hem weinig uit, hij had een pesthekel aan ventjes van een jaar of negentien die dachten heer en meester op de weg te zijn met hun scheurijzers. Je moest alleen wel uitkijken met van die betweters. Hij dacht even na. Het kwam zijn dwaze voorkomen niet ten goede.
Tegengeluid
‘Jeetje vent, jij bent ook niet de slimste thuis zeker? Als ik hier al zolang stil sta, waarom bekeur je me dan?’
‘Even stil kerel, wat zijn je gegevens?’
Zonder morren gaf Jeroen zijn naam en adres.
‘Krijg ik nu een bon voor te hard rijden terwijl ik stil sta? Man, ik wist dat de politie rare dingen deed, maar zoiets? Je bent echt niet goed wijs.’ Jeroen ademde met zijn naar whisky ruikende adem zijn gesprekspartner in het gezicht.
‘Ventje, ik kan het niet hebben dat jij me…’
Hij kon zijn zin niet afmaken. Een kleine teckel stond te snuffelen aan zijn broekspijpen. De man werd er zichtbaar nog zenuwachtiger van en stotterend poogde hij verder te gaan: ‘Nog rijden onder invloed ook he?’
‘U praat anders gebrekkiger dan ik op dit moment.’
‘Ik ga je op de bon slingeren…’
Jeroen begon meer en meer te gniffelen, hij vond de situatie wel komisch worden. Hij pakte zijn mobieltje en probeerde een vriend te bellen.
‘Wij zijn in gesprek, jonge vriend…’
‘Momentje, even wachten…’ ‘Ja Peet, ik heb een agent naast me staan. Ik wacht toch op Marieke, die chick van de Voorstraat? Ik sta keurig te wachten voor de drogist, bij die paal daar. Roept die man dat ik te hard rij.’
‘Ehm, zouden wij…’
‘Momentje zei ik toch…’ ‘Ja, precies, die man kwam aanfietsen toen jij hier net twee seconden voorbij was. Heb je het nog gehaald joh, of hebben ze je er bij je werk gelijk weer uitgezet.’
De agent kreeg een steeds roder gezicht. Woede en schaamte wisselden elkaar razendsnel af in zijn hoofd. De eerste paar zinnen had hij Jeroen nog willen onderbreken, maar langzaam kwam hij er achter dat die jongen wel bruikbare informatie had kunnen hebben. Het was waarschijnlijk die Peet die zo keihard was weggereden.
‘Ja, succes vanaaf, man hou je goed joh. Toedels.’
Stilte
‘Kan ik u nog ergens mee van dienst zijn meneer Blauwpak?’
‘Ehm…’
‘Nu zeggen we ineens niets meer? Onbeleefd hoor en dat voor een ambtenaar in functie. Ik zou bijna zweren dat u zo de burger beledigde.’
De agent stapte op zijn fiets, verscheurde de bon terwijl hem voor de ogen van Jeroen hield en wierp hem met een boogje in de prullenbak naast de lantarenpaal. Hij had het warm in deze koude december nacht. Het zweet sloeg hem uit. Hij stamelde: ‘Sorry, het is mijn eerste nacht alleen surveilleren. Mijn fout.’
