Hooggevoelige mensen zijn meer gevoelig voor prikkels van buitenaf en pikken meer signalen en details op. Ze hebben een diep innerlijk leven en dromen, fantaseren en overwegen veel. De emoties van anderen en die van zichzelf worden intenser ervaren en ze lopen een groter risico op stemmingswisselingen, depressiviteiten en angsten. Dit is een kleine greep uit de kenmerken van een HSP (Highly Sensitive Person). Graag vertel ik jullie wat uit mijn eigen ervaringen hiermee.
Ik als Highly Sensitive Person
Mijn hele bewuste leven weet ik al dat ik anders ben dan de meeste mensen om me heen. Als klein meisje observeerde ik andere mensen, luisterde naar wat ze zeiden, hoe ze bewogen en probeerde ik erachter te komen waarom ze bepaalde dingen deden of zeiden. Ik vond het nooit fijn om tussen groepen mensen te zijn en wilde dan ook niet mee naar bijvoorbeeld een verjaardag. Ik was stil, verlegen en was meestal alleen aan het spelen. Mijn humeur wisselde snel en vaak. Het ene moment was ik vrolijk, het andere moment was ik verdrietig, boos of zelfs driftig. Ook merkte ik vaak dat wanneer iemand anders bijvoorbeeld verdrietig was, dat ik het dan ook plotseling werd. En dat, wanneer ik later thuis op mijn kamer zat, ik me zat af te vragen waarom ik nou zo moest huilen. Mensen vonden me maar vreemd, beginnend met mijn eigen familie. Ze wisten niet waarover ze met me konden praten dus zeiden ze maar niets. Er was niets dat we met elkaar gemeen hadden, dat vond ik en dat vonden zij ook. Toen ik klein was begreep al die gemengde gevoelens niet. Waarom vond ik niet gewoon leuk wat andere kinderen leuk vonden? Waarom voelde ik me altijd zo ongemakkelijk? Waarom had ik het sterke gevoel dat ik nergens bij paste of hoorde? In mijn volwassen leven ben ik begonnen om uit te zoeken waarom ik me zo voelde. Toen kwam ik erachter dat ik hooggevoelig ben.
Ik en mijn hooggevoeligheid
Op een gegeven moment las ik in de krant een artikel over HSP. Hierin stonden zoveel dingen waarin ik mezelf herkende dat ik besloot naar de website te gaan waarop een test stond die je kon nemen om erachter te komen of je ook hooggevoelig bent of niet. Dit heb ik gedaan en er kwam uit dat ik 100% een HSP, Highly Senstive Person, ben. Dat was fijn om te weten, zo kon ik het voor mezelf een plekje en een naam geven. Het klopte gewoon. Het was helemaal fijn om erachter te komen dat een van mijn beste vriendinnen hetzelfde heeft en ik er dus eindelijk met iemand over kan praten.
Hoofdpijn bij HSP
Het is vaak wel zwaar. Ik heb aan het einde van elke dag hoofdpijn door alle prikkels en ervaringen van die dag. Ongemerkt neem ik de energie van andere mensen over, vaak de negatieve energie helaas en dat maakt me heel moe. Om steeds onder de mensen te zijn is teveel voor me, laat staan als er ook nog harde muziek wordt gedraaid en iedereen door elkaar praat. Dat trek ik niet, het is net of ik mijn hoofd verlies op dat moment. Ik keer me dan helemaal in mezelf en zoek zo snel mogelijk een rustig plekje op of ik ga naar huis. Door alle indrukken van overdag, droom ik elke nacht vaak minder leuke dromen. En sta dan 's ochtends op met een vernieuwde versie van de hoofdpijn van de vorige dag. De meeste mensen vinden me altijd een beetje vreemd, anders dan anderen. Ik pik heel veel details op en kan daar op reageren door dat ik (onbewust) mijn lichaamstaal verander of de uitdrukking op mijn gezicht. Tijd voor mezelf is iets dat ik echt nodig heb, zeker een uur per dag. Zo kom ik weer tot rust lijkt het wel en kan ik de rest van de dag weer aan.
De positieve kant van hooggevoelig zijn
Nu heb ik het alleen nog maar over de minder leuke kanten gehad van het hooggevoelig zijn, maar er zijn ook mooie dingen te benoemen. Zoals het genieten van al het moois om me heen, hoe klein of hoe groot dan ook, huilen tijdens een film, alles zo intens mogen voelen. De liefde van mijn kinderen is zo puur en zo geweldig en dat voel ik tot in elk detail. Wanneer we in de bossen lopen of op het strand kan ik zoveel meer genieten van kleine dingetjes. Elke glimlach, elk gek woordje, de grappige gezichtsuitdrukkingen van mijn dochters merk ik op en dat is zo mooi. Wanneer ik naar buiten kijk en zie dat de natuur helemaal niet zo gehaast is als wij zijn, dat het zijn tijd neemt om gewoon te 'zijn', zonder ook maar benul te hebben van de tijd, ontroerd me dat altijd weer. Dat zijn de mooie kanten van hoe ik ben en dat wil ik niet missen.
Wat ik mis in mijn omgeving
Wat ik wel jammer vind is dat ik tot nu toe nog niet veel andere mensen ben tegengekomen in mijn omgeving die ook hooggevoelig zijn. Dat lijkt me wel fijn, in contact komen met gelijkgestemden. Maar dat komt nog wel, dat weet ik zeker. Het lijkt me heel mooi als jij, de lezer, je aangesproken voelt tot dit onderwerp (misschien herken je je in mijn verhaal of wist je al dat je hooggevoelig bent) om reacties te lezen.
www.hooggevoelig.nl
