Wat ik nu ga vertellen is het verhaal van een vriendin van mij. Zij heeft in korte tijd zo veel meegemaakt, andere hebben haar zo misbruikt op allerlei gebieden waardoor zij alles kwijt is. Haar huis, haar vrienden, haar familie. Tijdelijk zelfs haar kind. Dit gaat over problemen van bedreigingen tot pinpasfraude. Dit is haar kant van het verhaal, dit is haar ongehoorde waarheid. Let op, dit schrijf ik alleen voor hen die willen luisteren!
Net als hulpverlening
Ik begin met haar verhaal in het tienermoederhuis. Dat is namelijk waar ik M leerde kennen. Een vrolijke meid met weinig zelfvertrouwen. Haar onzekerheid is een litteken uit haar verleden. Met 4 jaar is M geadopteerd uit een ander land en kwam samen met haar twee jongere zusjes bij Nederlandse mensen terecht.
Nu is zij 20 en heeft zij zelf een dochter. Dat is waar haar reis naar geluk mee begint. De geboorte van haar dochter. Voor M bevallen was, woonde zij in de groep met An waar ik 4 maanden later terecht zou komen. In het begin ging het allemaal wel goed. Ze deed wat ze moest doen, wist haar weg in financiële zaken. Zo leerde ik haar kennen.
Van het begin af aan waren M, An en ik altijd samen. We vertrouwden elkaar. We kwamen op een gegeven ogenblik ook regelmatig in elkaars kamers als we bezoek hadden. Gewoon omdat het echt gezellig was. Wij wisten van elkaar waar we aan toe waren en hoefde ook niet bang te zijn als die persoon alleen in je kamer was.
Ze was niet alleen gezellig maar hielp ook iedereen. Waar begeleiding niet wist wat ze moesten doen kwam M met de juiste acties. Wanneer iets niet lukte met betrekking tot een uitkering of werk kon je bij haar terecht. Ze wist bijna alles wel en anders zou ze het wel even uitzoeken. M heeft mij en anderen hiermee opweg geholpen.
Helaas was niet iedereen in de groep te vertrouwen. Je kon aan sommige meiden zelfs zien dat je voor ze moest uitkijken. Niet omdat ze er uitzagen als criminelen uit een film ofzo. Niet omdat hun gezichten je niet aanstonden, maar omdat iedereen wist uit welke vriendenkring zij kwamen. Iedereen kende zowel die mensen als de verhalen. Alleen M niet…
September 2011
In de eerste week van September viel het iedereen op dat M opeens veel meegesleept werd door de "foute meiden" van onze groep. An en ik waren natuurlijk ook niet gek en wisten wel dat die meiden, die al bijna 400 euro kwijt waren aan huur en 100 euro aan ziektenkosten en hun eigen boodschappen moesten doen niet zomaar even geld hadden voor al die dure nieuwe kleding en kinderwagens etc. Begeleiding geloofden echter dat deze hele lieve en geefgraage familieleden hadden.
Na onze eigen ondervindingen zijn An en ik met M en die meiden gaan praten zo van: jullie hadden toch ruzie? Jullie waren nooit bij elkaar… Maar ze hielden vol dat het gewoon gezellig was. Hierdoor hadden wij afstand genomen van M. Hoe langer de vriendschap van die meiden duurde hoe meer er niet bleek te kloppen. M ging zich steeds vreemder gedragen en werd steeds afstandelijker. Dit was een vriendschap waarbij wij moesten ingrijpen voor het verkeerd af zou lopen!
Te laat: de pinpas was al weg!
Tegen de tijd dat An en ik eindelijk eens fatsoenlijk met M konden praten was het kwaad al geschied. Haar pinpas was gestolen en voor het laatst gezien bij een van die andere meiden. Ze kon dus ook niet bij haar geld. Het verhaal werd vreemder doordat naar voren kwam dat de vriend van die "foute vriendin" van M er ook nog bij betrokken was. Hij scheen die pinpas in zijn bezit gehad te hebben. Vervolgens een week later kwam naar buiten dat die "foute vriendin" zich met zaken bezig hield waar je als jonge moeder niet mee bezig hoort te zijn.
Via een hele lange omweg was An er achtergekomen dat M haar pinpas mee had gegeven om er een groot bedrag op te laten storten dat via de onderwereld was verdiend. De bedoeling was dat het witgewassen werd en zij er 200 euro van zou krijgen. Dit gehele plan viel in het water nog voordat het geld eraf gehaald was. Ook was die "vriend" achteraf belazerd door weer een andere betrokkene. Dit was voor ons dus ook een verwarrend verhaal.
Zij doen wat?!
Nadat M bericht had gehad over een blokkade van haar pinpas heb ik haar bij me geroepen en haar een beetje gedwongen om te praten. Ik moest en zou weten hoe dit verhaal in elkaar zat. Ik moest en zou kijken of ik haar nog kon helpen. De dingen die zij mij toen vertelde waren voor mij alles behalve verwacht.
Als eerste kwam naar voren dat zij mee moest doen aan die hele pinpasfraudering. Ze werd daarvoor onder druk gezet. Vervolgens moest zij mee naar vrienden zodat ze wat meer "van de straat" kon worden. Tot slot vertelde zij mij dat die meiden zich bezighouden met prostitutie. Nou vind ik dat ieder dat voor zich moet weten, maar deze meiden zetten willekeurige meiden die onzeker overkomen achter een raam! Dat was dus ook hun plannetje met M.
Er was alleen 1 probleem. Zij hadden beide een 'bedrijfje" en concureerde al langer met elkaar. Dus ja, wie moest M nou laten schieten. Dat was een discussie die zij over de ping van M hadden gevoerd en hadden haar dan ook onmiddelijk gezegd die te verwijderen. Ik geloofde zelf mijn oren niet meer. Lovergirlz? Die twee? Ik zag ze voor een hele hoop dingen aan, maar dat?
Een hele groep van moeders in verwarring.
Steeds meer rare dingen gebeurde er in het tienermoederhuis. Er werd flink geld gestolen en zelfs in 1 klap van een persoon 200 euro gejat! Op de avond dat de 200 euro was gestolen is een beetje de hel losgebroken. De hele avond klopte niet! Er was maar 1 van die meiden alleen boven geweest. Dat is overigens ook die meid van de pinpasfraude. Binnen een uur nadat ontdekt was dat het geld weg was moest zij spontaan weg en heeft de benen genomen. Bij hoog en laag ontkende zij de volgende dag dat zij de dader was. Hierna kreeg M de schuld. Ik moet, met schaamrood op mijn wangen, bekennen dat ik daar ook even aan gedacht had.
Iedereen begon iedereen te beschuldigen. De enige die nog met elkaar omgingen waren de groepjes die vanaf het begin af aan al hecht waren. De chaos bedaarde niet. Het werd steeds erger. Uiteindelijk heeft M met de begeleiding gesproken etc. Dat liet de bom ontploffen. De roddels en verhalen die M en de andere meiden over elkaar hadden kwamen glashard op tafel. Het was alsof we in een kleine burgeroorlog terecht gekomen waren.
Het besluit
Hun allereerste straf was een kamerarest. Geen contact meer met anderen, niet meer van de kamers af. Enkel nog met begeleiding voor een sigaret. Een dag later moesten de meiden ´s middags nog weg, er was een schorsing van een week ingezet. Na die week zouden we verder horen wat er zou gaan gebeuren.
De meningen over M waren verdeeld. De één vond dat ze achterlijk was en de ander, zoals An en ik, waren het wel eens met de straf. Puur vanwege de inmiddels wedergekeerde rust. Maar voornamelijk wisten wij niet helemaal wat we moesten denken. We waren boos. Ze had glashard tegen ons gelogen, of niet? Had ze ons dan toch de waarheid verteld?
Na die week waren de begeleidsters, co-ördinator en manager eindelijk tot een eindbeslissing gekomen. Ze overtuigden ons ervan dat zowel de politie als de directie dit ook het allerbeste vonden. De beslissing luidde: M en de andere twee meiden moesten eruit!
Wordt vervolgd…
In verband met privacyredenen blijft de indentiteit van M geheim. Wel is alles door haar nagelezen om alles zo dicht mogenlijk bij de waarheid te houden.
