“It all ends” prijkt er op de filmposters. En inderdaad, met deze film komt er een einde aan 10 jaar Harry Potter films. Met hetzelfde verdriet als waarmee ik het laatste boek gelezen heb, zocht ik mijn plek in de bioscoop voor een middernachtelijke première. Kan deze laatste film in de reeks zijn naam waarmaken?
Spectaculair geweld
Laat ik maar met de deur in huis vallen: de grote kracht van deze film zit hem in het spectaculaire geweld. Harry, Ron en Hermelien keren terug naar Zweinstein voor een laatste poging om Voldemort te verslaan. Dat komt, zoals te verwachten, met groots vuurwerk. De leraren van de school laten indrukwekkende staaltjes magie zien, met levende standbeelden als hoogtepunt. Maar natuurlijk is de verdediging van Zweinstein niet goed genoeg om Voldemort en zijn honderden volgelingen buiten te houden en uiteindelijk moeten alle herkenbare karakters voor hun leven vechten in en rond de school. Al dit zinvolle geweld wordt spectaculair in beeld gebracht. Vooral de eerste helft van de film zit je op het puntje van je stoel.
3D misser
Zoals het een nieuwe film betaamd, is Harry Potter and the Deathly Hallows part 2 in de meeste bioscopen in 3D te zien. Als je de keus hebt, zou ik hem echter gewoon in 2D kijken. De 3D effecten zijn niet zo goed als in veel andere films. Het overgrote gedeelte van de film heeft zo weinig 3D effect, dat het niet opvalt. De stukken die wel veel 3D hebben, zijn snel weer voorbij en vaak wazig. Het wordt nergens zo erg dat je zou willen dat je dat brilletje niet op had, maar de effecten leiden nog wel eens af van wat er nou echt gebeurt.
De losse eindjes
Deze film betekent het einde aan 10 jaar Harry Potter. Dat betekent niet alleen dat de Deathly Hallows een naam heeft waar te maken: de film moet ook alle losse eindjes aan elkaar knopen. In de eerdere films zijn dingen weggelaten die nu, aan het einde, toch belangrijk blijken te zijn. Deze film weet niet alleen het verhaal uit het boek gevoelig én spannend te vertellen, maar weet ook die andere eindjes aan elkaar te knopen. Aan het einde van de film heb je niet het idee dat er nog dingen zijn die je mist, die nog verteld hadden moeten worden. Daarmee is Deathly Hallows part 2 een waardig einde aan de serie.
Minpuntjes
Natuurlijk zijn er ook minpunten. Zoals ik eerder al even heb genoemd, is de eerste helft van de film gruwelijk spannend. De tweede helft, daarentegen, valt een beetje tegen. Ik wijt dit voornamelijk aan het feit dat ik het boek al heb gelezen en dus al wist hoe het af zou lopen. Toch is de uiteindelijke confrontatie met Voldemort wel heel snel voorbij. Ook de onvermijdelijke doden worden maar minimaal in beeld gebracht. Daardoor kun je bijna niet meevoelen met de karakters, zelfs al zijn het belangrijke bekende karakters die sneuvelen. Een gemis, aangezien regisseur David Yates wel degelijk laat zien een goed gevoel voor drama te hebben: veel mensen zullen een traantje weg moeten pinken bij de terugblik in het leven van Sneep.
Een waardig einde
Al met al is de film het wachten waard geweest. Spectaculaire actie, een goed verhaal, humor en magie; meer kunnen we eigenlijk niet verwachten van Harry Potter and the Deathly Hallows part 2. Deze film, 10 jaar na de eerste, rondt het verhaal over de tover tieners waardig af.
