Onlangs luisterde ik een liedje terug dat ik al jaren niet meer had gehoord. Destijds vond ik het een prachtig nummer, vanwege de mooie melodie. Die mooie melodie raakt me nog steeds, maar toch kan ik het nummer vandaag de dag niet meer aanhoren, omdat de slechte productie mij mateloos stoort.
Soms verlang ik tijdens het muziek luisteren terug naar de tijd dat ik een jaar of 12 was. Een tijd dat ik muziek heel anders beleefde dan nu. Een slechte productie of een afgezaagde melodie? Het interesseerde me niets. Zo lang ik het mooi vond, vond ik het mooi. Dat soort 'klinische' benaderingen speelden geen rol.
Toen ik twee jaar geleden bij mijn opleiding Journalistiek een stageplaats kon kiezen, heb ik dan ook lang getwijfeld of ik de muziekjournalistiek wel in wilde. Mijn angst was dat je daar op een dusdanige manier met muziek bezig moest zijn dat dat nog meer afbreuk zou doen aan de beleving ervan. Gelukkig bleek dat niet het geval en heb ik een geweldige stage gehad. En nu zou ik eigenlijk niets anders meer willen.
Natuurlijk, wanneer je een recensie over een plaat schrijft luister je anders dan wanneer je gewoon voor je eigen plezier muziek draait. Maar dat valt goed te scheiden. Tot op zekere hoogte bestaan er namelijk wel degelijk platen die 'objectief goed' genoemd kunnen worden. Al bestaat volledige objectiviteit natuurlijk nergens en zullen bepaalde criteria hierbij voor iedereen weer anders zijn. Maar dat maakt het vak recenseren juist zo interessant.
De mensen die mij een beetje kennen zullen beamen dat mijn muzieksmaak gelukkig nog steeds niet gereduceerd is tot dat wat volgens 'objectieve' maatstaven goed genoemd mag worden. Ik kan nog steeds van muziek genieten die te simpel en te lullig voor woorden is. Die niet 'puur' is, zoals dat dan zo mooi heet. Nou en? Muziek is er voor mij in de eerste plaats om bij te ontspannen. En dat ik toevallig een zwak heb voor bepaalde melodiën en arrangementen, daar kan ik ook weinig aan doen.
Toch verlang ik terug naar de tijd dat ik een jaar of 12 was. Waarschijnlijk zal ik nooit meer zo van muziek genieten als toen. Verdwenen onschuld komt nu eenmaal niet meer terug.
