Verlangen vol vragen.

Onderstaand gedicht is voortgekomen uit die keren dat de liefde niet wederzijds was. De ene persoon kan wel liefde willen geven, maar de ander hoeft het niet altijd te ontvangen. Met allerlei hints kun je proberen de aandacht van de ander te trekken. Een concrete vraag is meestal het makkelijkst om zekerheid te krijgen. Aan de andere kant is die concrete vraag het moeilijkste om te stellen, je moet dan immers al je gevoel blootgeven.

 

Poëzie is de mogelijkheid om woorden te geven aan dat verlangen en die twijfel. Je emotie van je afschrijven is een van de beste medicijnen die je kunt gebruiken in zo'n geval.

Ik kijk je in de ogen
wanneer vang ik toch je blik?
Kijk je wel naar mij,
of laat je mij maar ik?

 

Je ogen kijken weg,

ze laten me alleen

Hoe indringend ik ook kijk

wat ben jij soms gemeen!

 

Wat moet ik met jou?

Wat moet ik toch beginnen?

Waarom wil ik jou

raak ik buiten zinnen?

Waarom en wat en waar, het antwoord onbekend.
Ik weet dat jij op alle vragen mijn ene antwoord bent.

 

Want ik hou van jouw ogen
van wat je denkt en doet
steeds weer moet ik denken
wat is die lieverd goed.

 

Ik probeer het één keer

nog één keer met een vraag

een hoop op jouw vertrouwen
en op antwoord, nog vandaag.

 

Wil jij samen wij zijn?
Wil jij met me gaan?
Bemin me zoveel keren
waarom heb je dat nog nooit gedaan?