Gedichtige teksten geschreven van uit de buik. Gewichtige gevoelens niet geordend door de hersenen. Gewoonste gang van zaken, gebeurt zomaar.
Op weg naar essentie ik riek naar mezelf
voelend langs overvolle wegen de eenvoudige drift
kasseistraat in het dorp de oude moeder staat op
de drempel van haar huis de waterpomp haalt het water uit de grond
staat de groef in de grond te zingen van de zon
hap
en het graan drinkt van de bodem
zij zegt je stinkt
ik antwoord ik riek
naar mezelf
hoogst persoonlijk
besef
dat je bent wat je bent
zij draait haar hoofd om heft haar arm op
waardoor haar okselfrisse afgeschoren haren zich aan mij vertonen
onder haar hemd verbergt zich een prachtige dubbelgekruiste bustehouder
borsten zijn onvindbaar en in haar broek neemt de extra zware tampaxtampon
de plaats in van de penis
de onnatuurlijke natuur van bos in blik
Grijsaard die honderd winters heeft zien voorbij waaien
verheugt zich op het afscheid hij lacht met
zijn lege mond de grijnslach van het leven de gebochelde
rug heeft zich gevuld met proviand voor de grote reis
niets nauwkeurig wordt verteld over alles wat leeft
en voelt hoe zeer ook het objectieve wel tracht door
te dringen te ordenen
de krijs der schepping wordt een schuchter blaten
de hoge ogen worden niet geworpen
de krachtige kleuren verbleken onder hoogtezonnen
het bruin wordt heilig verklaard
en het meisje in de morgen houdt de handen voor de
ogen alsof de zon schijnt
De raad vergadert
om de toestand te bespreken
want hoe moeilijk het is
om de wereld in stand te houden mag blijken
uit bittere berichten overal verzameld
door ijverige journalisten en fotografen
persagentschappen delen namelijk onpartijdig mede
de wereld is in gevaar
waarop deskundigen ernstig antwoorden zoeken op vragen
hoe de orde hersteld kan worden
het inkomen verhoogd moet worden
de minderheden geklasseerd zullen worden
de heilige oorlog van het hoofd woedt
de verzamelde gegevens trachten de kleine gevoelens te doden
de gevlekte vis ademt het eeuwige water
