Ook al heb je nog zo'n mooi huis en veel geld op de bank, gezondheid kun je niet kopen.
Niki stak zijn duim op naar zijn twee klasgenoten, toen hun belagers de achtervolging hadden gestaakt. 'Bedankt jongens.'
Rik sloeg Niki op zijn schouder: 'Ach, het was geen moeite. We moesten ze toch weer eens een lesje leren. Nu houden ze zich wel een tijdje gedeisd.'
Tom zei grijnzend: 'Die lange heeft nog wel even last van zijn neus, denk ik.'
Onbedoeld waren ze in een villawijk beland en langzaam rijdend keken ze in het rond. De drie straatjongens in hun smoezelige kleren waren hier nog nooit geweest.
'Hé. wat staat daar nou?' Niki smeet zijn fiets tegen een hek en staarde naar het eind van een oprijlaan.
Even later stonden ze zich alledrie te vergapen.
'Die wil ik wel van dichtbij bekijken,' riep Rik vastberaden.
'Wij ook,' joelden de andere twee in koor.
Gevaar
Toen ze door het hek glipten hadden ze de Rottweiler niet gezien. Nu stond hij grommend, met de gevaarlijk uitziende tanden bloot, voor hen.
'Ik ben weg,' piepte Niki en ging achter de dichtstbijzijnde boom staan, waar hij bibberend zijn geluksknikker door zijn vingers liet rollen.
'Ik ben niet bang voor zo'n hondje,' zei Rik stoer en pakte een dikke tak.
'Wacht, ik heb iets beters.' Tom gooide zijn boterham met worst naar het beest en riep: 'Terug jongens, hardlopen!'
Toen ze weer veilig achter het hek stonden, zette Tom zijn bril recht en verzuchtte: 'Pff, dat was op het nippertje.'
De hond gromde nog steeds naar hen, maar kon geen kwaad meer doen. Vanachter het hek konden ze de glimmende knalrode skelter eigenlijk ook wel bewonderen.
'Hij staat daar wel heel uitnodigend te glanzen.' Niki klemde zijn vuisten om de spijlen van het hoge hek.
'Ik vind hem er snel uitzien. Ik zou wel eens willen weten hoe hard hij kan. Als die hond er niet was, had ik er allang ingezeten,' blufte Rik.
'Kostbaar gevalletje, als je het mij vraagt,' schatte Tom in, terwijl hij keurend zijn lippen tuitte. 'Maar ja, als je in zo'n villa woont, hoef je niet op een paar eurootjes te kijken, denk ik. Ben benieuwd wat voor verwend nest dit van z'n ouders gekregen heeft. We moeten op de één of andere manier die hond uitschakelen, dan kunnen we wel een proefritje maken.'
'Ik doe mee.' Rik was direct enthousiast.
'Zouden we dat nou wel doen, jongens?' vroeg Niki terwijl hij van z'n ene been op z'n andere wiebelde en de hond kwijlend naar hem loerde.
Onverwachte wending
Opeens zwaaide de voordeur open. Een lange slanke man kwam naar buiten met in zijn armen een jongen van hun leeftijd.
'Oh,' kreunde Niki. 'Hij kan niet lopen.'
'Maar dan kan hij ook niet trappen,' stelde Rik vast.
De man zette de jongen op het stoeltje en legde diens benen behoedzaam in de skelter. Ze spraken even met elkaar en de man wees ergens naar. Zo te zien drukte de jongen op een knop en daarna ging de skelter langzaam vooruit. Erg snel ging het niet, maar de bestuurder zat net zo te stralen als zijn voertuig. De hond rende blaffend en kwispelend mee. Het drietal keek verbijsterd toe.
'Wauw, na de e-car en de e-bike hebben we nu dus de e-kart', mompelde Tom. 'Nou jongens, ik heb genoeg gezien, ik wil niet met die jongen ruilen. Geld is ook niet alles.'
