Aan ieder van mijn auto's bewaar ik herinneringen. Mijn vierde auto was een Skoda S100 LS, met de motor achterin.
Motor achterin
Na de NSU zocht ik weer een auto met de motor achterin. Ik vond het namelijk heerlijk om bochten dwars te nemen, net als op een circuit. Driften heet dat tegenwoordig. En driften is met een 'staartlastige' auto makkelijk om te doen. Met de NSU ging dat perfect, en dat verwachtte ik van de Skoda dus ook. Maar ik had het niet uitgetest tijdens de proefrit; dat dóe je gewoon niet met een showroomauto!
Mooi geel is niet lelijk
Na mijn blauwe NSU, die ik uit Friesland had gehaald vond ik het wel leuk om weer een gele auto te hebben. Dus op een goede dag reed ik vol trots met mijn splinternieuwe Skoda naar mijn nieuwe vriendin. Heel trots natuurlijk en ook voorzichtig. Ik dacht: 'Dat driften komt later wel'. Helemaal blij parkeerde ik de splinternieuwe auto bij mijn aanstaande schoonouders voor de flat.
Krassen
Mijn vriendin stond al te wachten en ze had haar oude hond, een Ierse setter, bij zich. Die was ook heel blij mij te zien en daarom sprong hij van blijdschap tegen het portier van mijn onbezoedelde auto op. Maar veel houvast vond hij niet op de nieuwe lak, dus de oude hond probeerde zich hulpeloos krabbelend staande te houden. Mijn schoonfamilie vond dat erg geestig. Toen ik driftig uitstapte was het leed al geschied: de krassen van de lompe hondenpoten zaten tot op de grondlaag van de nieuwe lak.
Meppen
Een week of wat later bleek mijn waterpomp het te hebben begeven. Wist ik veel dat er een vetpotje bij de motor zat die je elke duizend kilometer moest aandraaien! Toen ik daar, hevig teleurgesteld achter kwam schopte ik van nijd tegen de linkerachterband. Mijn vriendin, inmiddels mijn verloofde, vond dat een goede aanleiding om mij met haar tasje te meppen. Toch zijn we nog lang bij elkaar gebleven, die Skoda en ik.
Driften en scheuren
Driften lukte niet, ondanks de opgevoerde motor achterin. Het hele apparaat bleek te log van opzet en zwaarder dan de NSU. Met evenveel PK's maar meer gewicht wilde driften niet erg lukken. Op de snelweg daarentegen keken de overige weggebruikers nogal eens raar op als ik op topsnelheid langs kwam vliegen met honderdvijfenveertig. Want dat was voor de gemiddelde auto toen best snel, en helemaal voor een Skoda!
Inruilen
Ik heb met die Skoda wel een paar jaar gereden, maar toen mijn kilometrage ging stijgen voldeed hij niet meer. Aha, het was weer tijd voor een andere auto, altijd leuk. Inruilen die hap!
