Hoe moeilijk is het om juist in deze tijd van internet, google, gps, facebook en sms-jes echt te communiceren? Zijn gedichten daarvoor geschikt?

ik woon ergens nergens

in een klein dorp

niemand komt mij bezoeken

ik sta bij de kachel in de gloeiende kolen

te staren een oude man komt voor het venster voorbij

hij steekt het aanslagbiljet van de gemeente in

de brievenbus communicatie noem je dat

 

de kat springt recht

ik aarzel even

hoor de dagelijkse druk der muziek in mijn oren

geluid zonder geschiedenis

alles krijgt heel even een onzichtbare naam

 

het bezoek van mijn ouders

vader en moeder verstoren de stilte

zij eten mee van het volkorenbrood

breken het zelfgebakken brood

communie noem je dat

met mijn naam noem ik mijn eigen gezicht

en mijn vrouw een naam die wat moeilijk in mijn mond ligt

luistert mee

zij doet zo druk draaft heen en weer

zij is nabij bij mij

 

Ik die

elke dag het ritueel de aanbidding der aarde doe

duikt onder

de zware goddelijk genietbare geest

in een huis met in het achterhoofd de zekerheid

de enige echte wereld der winden

te kunnen vinden

 

een ogenblik verder

de huizen handelen in een gesloten wereld

de mensenwereld stratenlang 

aan het einde hangt er een uurwerk

stil te staan

tijd is eeuwigheid geworden

 

ik wandel in warmte door de straat

autoriteiten achter glas verschuiven papieren formulieren

en achter het plaatselijk loket van de post

zit een zowaar zwaarwegende vrouw te wachten op

haar hartinfarct de post stelt haar pensioen veilig

maar ondanks dit schrijft het patisserie publiek

verder de stortingsbulletins uit

op hoop van in eigen bed te sterven met

een glimlach op de lippen en gesloten ogen

alsof zij slaapt prevelt haar oom 

 

moorddadige momenten

komen uit mijn ogen gekropen

arglist even maar

het gaat wel over en

uiteindelijk kan er nog een klein kuikentje

van koddig geluk het hart veroveren

verdriet wordt vermagerend geluk 

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in