"De stille kracht van het buitenleven" is een van de verhalen uit de geïllustreerde korte verhalenbundel "(On)geloofwaardig" van beeldend woordkunstenaar Connie Harkema. Het gaat over vreemde gebeurtenissen die voorvallen in het leven van een eenzame vrouw op het platteland. Is het echt of verbeelding? "(On)geloofwaardig" is te bestellen via www.freemusketeers.nl
De stille kracht van het buitenleven
Ze zit voor het raam, een kopje koffie in haar handen. Een beetje rillerig, hoewel het bruine vocht haar enige warmte bezorgt. Ze weet dat het er buiten guur, druilerig en ongezellig uitziet. Dat ziet ze in haar ooghoeken. Normaal door het raam kijken durft ze niet. Bang dat de aanblik van het kadaver door de vitrage haar misselijk maakt. Ze weet immers niet of het dode schaap, dat voor haar raam in het weiland lag, al is opgehaald door de beestenvuilniswagen. De wagen die altijd stinkt naar bloed en rottend vlees.
Nog geen week geleden had ze het gewaagd om onder het koffiedrinken een blik op de ligplaats van een gestorven ram te werpen. Maar wat ze toen zag, deed de adem in haar keel stokken. Drie vogels zaten boven op het kadaver en pikten de maden uit de eens zo warme wol. Net op tijd had ze het toilet weten te bereiken. Toevalligerwijs zag ze een dag later de beestenvuilniswagen komen en was ze er getuige van dat een grote grijparm de ram over de sloot uit het gras tilde om hem in de koude stalen bak te deponeren. Opgelucht had ze zich enkele uren later met haar kop koffie op de bank voor het raam genesteld en naar buiten gekeken in de hoop ditmaal wel ongestoord over de dorre grasvlakte te kunnen uitkijken. Alle kleur was uit haar gezicht weggetrokken toen ze wederom een dier in stervensnood zag verkeren. Deze keer betrof het een schaap met drie poten. Waarschijnlijk was de vierde poot vastgevroren gedurende een van de ijzige nachten in de zeer lange vorstperiode die de winter in zijn greep hield. Met afschuw in haar ogen aanschouwde ze het beest, dat zich telkens opnieuw probeerde op te richten om vervolgens keer op keer neer te storten op de harde aarde. Na enige tijd staakte de ooi haar pogingen en wachtte gelaten op verlossing. De volgende ochtend lag het schaap stijf gekanteld op de zij.
