Het merendeel van de langer dan twee uur durende films, mogen van mij korter. Verhalen worden uitgerekt, aftitelingen worden uitgesteld of er worden hier en daar een aantal flashbacks bijgestopt. Deze film uit 2003, geregisseerd door Marco Tullio Giordana, heb ik vier jaar lang onberoerd gelaten. Waarom? De reden ligt in de lengte van de film. Dit juweeltje duurt zes uur en tien minuten. Uiteindelijk heb ik de stap genomen en nam ik mij voor de film over twee dagen te verdelen, zoals hij ook bedoeld is.
Het beste van de jeugd!![""]("https://www.todio.nl/afbeeldingen/meglio.jpg")
Het verhaal
De film begint in 1966, het Italiaanse gezin Caratia leeft in goede tijden. Vader is een zakenman die overal geld in ziet en moeder heeft een baan als docente Italiaanse literatuur. De twee zonen Nicola en Matteo, beiden rond de 20, besluiten een tocht richting Noorwegen te maken. Vlak voor hun vertrek ontmoet Matteo, tijdens vrijwilligerswerk in een inrichting, Giorgia, een patiënte blootgesteld aan elektrische schokken. Matteo vindt dat de inrichting haar geen goed doet en besluit samen met Nicola de mooie patiënte terug naar haar vader te brengen. Onderweg wordt Giorgia opgepakt door politie en hier scheiden ook de wegen van Matteo en Nicola.
Nicola vertrekt alleen naar Noorwegen, Hij werkt daar bij een houtzagerij tot hij op tv beelden ziet van de overstromingen in Florence in november 1966. Musea waren ondergelopen en het water sleurde vele cultuurschatten mee. Zelfs vandaag de dag worden deze kunstwerken nog gerestaureerd. Uit heel Europa kwamen die dagen vele jongeren helpen met het redden van de waardevolle kunstwerken en Nicola besluit ook te gaan. In die dagen werkt Matteo in Florence als onderdeel van het leger, hier kruisen hun wegen weer. Nicola besluit met twee vrienden naar Turijn te vertrekken, terwijl Matteo bij de politie blijft. In Turijn ontmoeten de twee broers elkaar nogmaals. Tijdens studentenprotesten in 1974 ten tijde van de opkomst van de Rode Brigade, ziet Matteo tijdens het werk hoe een vriend van hem wordt lamgeslagen door een communist. Giulia, de vriendin van Nicola, is overtuigd communist en vertelt Matteo geen medelijden te hebben met zijn vriend. Deze verschillende idealen drijven de twee broers uit elkaar.
Terwijl we zien hoe Matteo zijn vertrouwen in de mensheid verliest, zijn naam verloochent en steeds eenzamer wordt, zien we een Nicola die de warme, tedere eigenschappen van zijn vader behoudt. Twee broers groeien uit elkaar vanwege verschillende politieke en ideologische overtuigingen, maar blijven elkaar vinden, want het bloed kruipt waar het niet gaan kan.
Nicola vertrekt alleen naar Noorwegen, Hij werkt daar bij een houtzagerij tot hij op tv beelden ziet van de overstromingen in Florence in november 1966. Musea waren ondergelopen en het water sleurde vele cultuurschatten mee. Zelfs vandaag de dag worden deze kunstwerken nog gerestaureerd. Uit heel Europa kwamen die dagen vele jongeren helpen met het redden van de waardevolle kunstwerken en Nicola besluit ook te gaan. In die dagen werkt Matteo in Florence als onderdeel van het leger, hier kruisen hun wegen weer. Nicola besluit met twee vrienden naar Turijn te vertrekken, terwijl Matteo bij de politie blijft. In Turijn ontmoeten de twee broers elkaar nogmaals. Tijdens studentenprotesten in 1974 ten tijde van de opkomst van de Rode Brigade, ziet Matteo tijdens het werk hoe een vriend van hem wordt lamgeslagen door een communist. Giulia, de vriendin van Nicola, is overtuigd communist en vertelt Matteo geen medelijden te hebben met zijn vriend. Deze verschillende idealen drijven de twee broers uit elkaar.
Terwijl we zien hoe Matteo zijn vertrouwen in de mensheid verliest, zijn naam verloochent en steeds eenzamer wordt, zien we een Nicola die de warme, tedere eigenschappen van zijn vader behoudt. Twee broers groeien uit elkaar vanwege verschillende politieke en ideologische overtuigingen, maar blijven elkaar vinden, want het bloed kruipt waar het niet gaan kan.
Opinie
Wat onderscheidt deze film nou van andere drama's? Hoe krijgt een film het voor elkaar om mij zes uur lang mee te slepen?
De film trekt geen volle zalen met zijn soundtrack en is geen artistiek kunstwerk. Nee, deze film pakt je voorzichtig op, laat je even meegenieten, sleept je daarna mee en laat je pas los als hij aan zijn einde is. Personages met karakter, echte mensen. Karaktereigenschappen zijn herkenbaar en laten je nadenken over hoe jij zou handelen in de roerige tijd in Italië na de Tweede Wereldoorlog. Zoals de overtuigingen van de twee broers tijdens de jaren mee veranderen met de maatschappij, verander je tijdens de film. De regisseur laat zien hoe de veranderingen in 40 jaar Italiaanse geschiedenis, de levensvisie van de personages beïnvloeden. Het laat mij nadenken over welke gebeurtenissen mij hebben geraakt, hebben beïnvloed en wat mij de persoon heeft gemaakt die ik nu ben.
De film trekt geen volle zalen met zijn soundtrack en is geen artistiek kunstwerk. Nee, deze film pakt je voorzichtig op, laat je even meegenieten, sleept je daarna mee en laat je pas los als hij aan zijn einde is. Personages met karakter, echte mensen. Karaktereigenschappen zijn herkenbaar en laten je nadenken over hoe jij zou handelen in de roerige tijd in Italië na de Tweede Wereldoorlog. Zoals de overtuigingen van de twee broers tijdens de jaren mee veranderen met de maatschappij, verander je tijdens de film. De regisseur laat zien hoe de veranderingen in 40 jaar Italiaanse geschiedenis, de levensvisie van de personages beïnvloeden. Het laat mij nadenken over welke gebeurtenissen mij hebben geraakt, hebben beïnvloed en wat mij de persoon heeft gemaakt die ik nu ben.
Een film waar de momenten zonder dialoog, zonder actie of zelfs beweging mij het meest raken. We zien een Matteo die in zijn jeugd tederheid uitstraalt, maar tijdens de film een steeds killere blik ontwikkelt. Een Giulia die de liefde in haar ogen kwijtraakt door haar steeds sterkere linkse overtuigingen. En op de foto boven de tekst zien we Giorgia, met haar blik laat ze zien wat ze heeft meegemaakt en met haar ogen praat ze over angst voor de buitenwereld, onzekerheid en verliefdheid.
Na drie uur was het eerste deel klaar, snel rende ik naar de dvd-speler, wisselde ik de schrijven en kon gelijk weer genieten van drie uur vol romantiek, haat, liefde, angst, blijdschap en verdriet, verbinden en verbreken, leven en sterven.
