Er zijn soms van die momenten dat je voelt dat er iets met je kind aan de hand is. Maar je weet niet goed wat en hoe je haar of hem kunt helpen. Zou iedere ouder dit wel eens meemaken of overkomt het alleen ons? Soms wil je dan graag van andere [anderen* horen, dat je niet de enige bent. En vooral ook graag horen wat die dan gedaan hebben om hun kind te helpen. Wij zitten nu ook in zo'n situatie en daarom mijn verhaal.

Onze jongste dochter van 12 jaar.

Onze jongste dochter is 12 jaar en erg onzeker en verlegen. Ook stelt ze hoge eisen aan zichzelf en wil ze alles erg goed doen. En erg hoge cijfers halen. Op school heeft ze erg veel moeite met dingen voor de klas doen, zoals een spreekbeurt. Weken bereidt ze zich voor en dagen van te voren is ze erg zenuwachtig. Tot huilens  toe. We zijn dan ook bang voor faalangst. Iets in de kring vertellen terwijl iedereen naar je kijkt en luistert, vindt ze erg eng. Maar ook naar een leerkracht gaan voor hulp vindt ze moeilijk. Kinderen vragen om te spelen vindt ze ook moeilijk. Ze doet het wel omdat ze graag speelt en wij haar daar dan ook toe stimuleren. Ook is ze vaak jaloers op  kinderen die  veel kinderen om zich heen hebben en geliefd zijn. En op kinderen met hogere cijfers. Maar ook op kinderen met de juiste (vaak dure) populaire kleding en schoenen. Ze wil zo graag al die dingen ook. En de hoge cijfers en de dure, populaire spullen. Ik denk dat ze dan hoopt ook het populaire meisje te worden, dat heel veel aandacht krijgt van anderen.  Maar is dat het wel?

Puberteit?

Ligt het aan de puberteit? Dit vragen we ons als eerste af. En zo ja, komt het dan vanzelf weer goed of niet? Hoort die onzekerheid erbij? Een beetje natuurlijk wel. Dat weet ik zelf ook nog wel van vroeger. Maar ik weet ook hoe moeilijk het is als tiener als je verlegen bent. Zeker op de middelbare school zal ze toch zichzelf moeten redden. Ik ben er dan als moeder niet meer bij. En ook de hoge eisen die ze zichzelf stelt, wat als ze daar niet aan kan voldoen? Ook zal ze wel eens onvoldoendes halen en wat als een 8 al niet meer genoeg is? En hoe lang zal het duren voordat de puberteit  zorgt voor haar (extra) onzekerheid? En als het nu al zo belangrijk voor haar is om er bij te horen. En alles te hebben wat ook de populaire meiden hebben, hoe zal dat dan gaan in de brugklas van de middelbare school? Allemaal vragen waar we jammer genoeg nog geen antwoorden op hebben.

De genen?

Zit het in de genen dan? Ja, voor een groot deel zal verlegenheid, onzekerheid, faalangst en hoge eisen stellen aan je zelf, jaloersheid enz. erfelijk zijn. Ik herken een heleboel in mezelf en ook in mijn man. En zelfs in opa's of oma's herken ik dingen van onze dochter. Maar het feit dat deze eigenschappen van beide families bij haar tegelijk aanwezig zijn, maakt het voor haar erg moeilijk. Onzeker en verlegen zijn en ook perfectionitisch maakt het moeilijk. Ze durft niet snel voor zichzelf op te komen en dingen te vragen of te zeggen. Maar ze wil bijvoorbeeld wel graag erg hoge cijfers. Als ze iets dan niet snapt, blijft ze daar te lang mee rondlopen zonder hulp te vragen. Haalt ze daardoor een slecht cijfer dan wordt haar zelfvertrouwen weer minder. Gelukkig heeft ze ook heel veel goede en fijne eigenschappen van de familie geërfd. Maar ook jammer genoeg wat moeilijkere eigenschappen en dan in een moeilijke combinatie.

Haar omgeving?

Ook haar omgeving en de mensen en kinderen om haar heen hebben natuurlijk invloed op haar eigenschappen zoals zelfvertrouwen en verlegenheid. Jammer genoeg trek je jezelf ook meer aan van anderen als je niet zoveel zelfvertrouwen hebt en verlegen bent. Wat anderen dan over je te zeggen hebben, heeft veel meer invloed dan wanneer je erg veel zelfvertrouwen hebt en erg zeker bent van jezelf. Bij de minste kritiek, soms niet eens zo gemeen bedoeld, wordt je erg onzeker en ga je twijfelen aan jezelf. Maar het kan ook andersom. Veel complementjes geven en duidelijk laten merken dat je van iemand houdt en dat je iemand waardeert, geeft iemand weer meer zelfvertrouwen. Dus ook de omgeving heeft invloed op iemands zelvertrouwen.

Wat te doen?

Wat we nu het beste kunnen doen voor haar, daar zijn we nog niet helemaal uit. We geven haar veel complimentjes en we proberen haar extra aandacht te geven. Ook laten we haar zo vaak mogelijk merken dat we van haar houden en we blij met haar zijn. Ook heb ik het boek Ik en faalangst voor haar gehaald en samen met haar doorgenomen. Verder stimuleren we haar zo vaak mogelijk om toch de dingen te doen die ze eng vindt. Of om het in ieder geval te proberen. Dit omdat we hopen dat het op de duur toch makkelijker zal worden. Verder weten een aantal mensen in haar omgeving (op dansles, en op de gym waar ze helpt) dat ze erg verlegen is. Zij helpen ons en haar. En ze begrijpen het ook. Op school heeft ze al een keer een weerbaarheidstraining gedaan. Binnenkort gaat ze met haar broer mee naar zijn 'RT-juf'. Zij helpt haar broer bij zijn sociale problemen (hij heeft een vorm van autisme). En ze gaat kijken of ze ook zijn zus kan helpen. Als laatste hebben we ook contact met het Centrum voor jeugd en gezin. Zij hebben mij via de mail geholpen met een aantal vragen die ik had. Verder zit volgt ze sinds een paar maanden ook een faalangsttraining. Nu is het afwachten of dit voldoende is. Als er nog iemand is die ons kan helpen en tips heeft, dan hoor ik het graag.