Al een paar jaar ben ik bloeddonor. Sinds het begin had ik het gevoel dat ik er iets goeds mee deed. Je gaat er immers als donor vanuit dat wanneer je als vrijwilliger bloed hebt gegeven, daarmee gebeurt waar het voor is. Voor een warme en goede zaak. Iedereen heeft het en niet voor niets komt bloed voor in vele gezegden, spreekwoorden, rituelen, legendes en volksverhalen, waar dan ook op aarde. Niets is vitaler. Vandaar is bloed misschien wel het mooiste en heiligste geschenk wat er bestaat. Maar in hoeverre klopt dat verhaal?

Een dag als bloeddonor

Bloed geven doe je zonder vergoeding of tegemoetkoming, in je vrije tijd. De meeste donoren werken, dus om te geven moet je tijd vrijmaken. De drempel wordt nog hoger aangezien je een vrij persoonlijke lijst in moet vullen, waar je privéleven en medisch verleden overhoop in wordt gehaald. Maar je houdt nog altijd in je achterhoofd dat het voor een goed doel is. Daarna zit je lang in de wachtkamer te wachten op je voorgangers. Intussen hangen aan de muren posters van mensen die bloed nodig hebben wegens een ongeval of een slopende ziekte. Tevens liggen er boekjes en affiches van verhalen van patiënten over hun nieuwe gezonde leven dat niet had gekund zonder een transfusie. Daarnaast vertellen ze via een stripachtige posters hoe van bloed ook medicijnen kunnen worden gemaakt. Bloedgeven schenkt om die reden dus een goed gevoel. Dat is waar je het voor doet, voor het helpen van mensen die het nodig hebben. 
 

Sanquin

 
Sanquin, de bloedbank van Nederland, predikt dat ze heel open is naar haar donoren toe over wat er met het bloed gebeurt. Daar bedoelen ze waarschijnlijk dit mee: mensen die de gevraagde lijst invullen, gaan er mee akkoord dat het bloed onderzocht wordt en gebruikt kan worden voor wetenschappelijke doeleinden. Mochten ze afwijkingen constateren, wordt je direct op de hoogte gebracht. Dat is echter maar het halve verhaal. 
 
Na de affiches in de wachtkamer te hebben ga je ervan uit dat je bloed direct of indirect naar de patiënt gaat. Aangezien de bloedbank in mijn geval zich direct naast het ziekenhuis bevindt, ga ik ervan uit dat het pardoes naar het ziekenhuis wordt gebracht. Dat is dus misverstand één: bloed wordt helemaal niet gratis naar het ziekenhuis gebracht. Het wordt verkocht, zonder mijn medeweten.
 

Vitale handel

Misverstand twee: bloed is over de hele wereld voor geringe tegenprestatie te verkrijgen. Fout! Bloed is handel, een zeer kostbare handel. Nederlands bloed is zelfs zeer duur. Volgens deze site kost een zak Nederlands bloed €210. Ter vergelijking: Duits bloed kost €105. Chinees bloed kost zelf €25. Mijn bloed is dus zeer kostbaar. Deels zijn de hogere kosten van bloed wel begrijpelijk. Ten eerste is Nederlands bloed van hoge kwaliteit. Zie daar de verklaring van de intieme vragenlijsten. Ze willen zeker zijn dat hun bloed van de bovenste plank is, zonder infectiewaarden. De bloedbank is daarnaast een medicijnenfabrikant met hoogwaardige onderzoeksfaciliteiten. Desalniettemin vind ik het ronduit walgelijk dat Sanquin mijn bloed voor zulke prijzen verkoopt.

 

Bloedmagnaat

De hoge prijzen vallen ook te verklaren door het statuut van de bloedbank. Misvatting drie: Sanquin is geen charitatieve stichting die oprecht vanuit een medische missie om donoren vraagt. Fout! Sanquin is een agressieve monopolist op de bloedmarkt. Ter vergelijking: in België wordt bloed afgenomen door het Rode Kruis. In Kenia wordt als alternatief door het Glazen Huis bloed afgenomen, in plaats van geld verzameld.

Door haar status als enige afnemer kan ze het permitteren zulke belachelijke prijzen te vragen voor het bloed. Nederlands bloed is heel veilig bloed, mede door de strenge controle op donoren. Doordat de kwaliteit van het bloed aan wettelijke eisen gebonden is, kan Sanquin de monopolie op de Nederlandse bloedmarkt makkelijk behouden. Haar monopoliepositie maakt dat Sanquin belachelijke omzetten maakt. Ziekenhuizen kopen veel bloed. Stel dat ze gemiddeld 550.000 zakken bloed kopen, verdient Sanquin aan de verkoop ruim €115.500.000!

Het kan interessant zijn om de omzet en de winsten te bekijken van Sanquin. In 2010 maakte de bloedbank €158.365.000 omzet. Bijna €60.000.000 meer dan Rode Kruis België (€102.700.000). In hetzelfde jaar maakte Sanquin €30.000.000 winst. Dat gehele bedrag gaat naar het eigen vermogen (in 2010 €280.000.000). Het bedrijf heeft een solvabiliteit van 72%. Dat is ruim meer dan de minimale 25%. Onthutsende cijfers die een boedbank zeker niet sieren. Zeker omdat het erop wijst dat Sanquin daadwerkelijk winst maakt op bloed.

 

Malafide

Ik voel me oprecht een misbruikte hoer nu ik dat weet. Uit goedwillendheid lever ik een bepaalde dienst, maar over mijn rug wordt wel grof winst gemaakt, zonder enige vorm van openheid erover. Het is in mijn ogen malafide, of zelfs crimineel. Zolang er niks veranderd, is mijn bereidwilligheid bloed te geven minimaal. Deze misbruik van positie moet nodig veranderd worden. Het bloed moet veel ethischer verstrekt worden aan ziekenhuizen en donoren moeten meer openheid krijgen over wat er met hun bloed gebeurt. Op deze manier kan het niet langer.

http://financieel.infonu.nl/diversen/93508-winst-maken-op-donorbloed.html

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in