Je mama of papa verliezen is een hele klap, zeker als het je overkomt in je kindertijd of jeugd. Je begrijpt het allemaal niet goed en wil niets liever dan dat alles weer als voorheen wordt. Maar dit kan niet en dat besef je ook. Het vergt heel wat aanpassing en inspanning van iedereen om het leven en het huishouden weer vlot te laten verlopen.
Veranderingen
Je leven wordt opeens ingedeeld in een voor en een na. Er verandert voor iedereen een heleboel. De overgebleven ouder staat er opeens alleen voor. Geen eenvoudige taak, want naast het feit dat hij of zij de kinderen moet grootbrengen, kampt de overgebleven ouder ook met een groot verlies. Ouders willen hun kinderen samen zien opgroeien. Ze hebben plannen gemaakt, kijken uit naar later en plots lijkt er dan geen later meer te zijn.
Zowel qua opvoeding, het huishouden als voor de financiële kant staat de overgebleven ouder er alleen voor. Wanneer je mama of papa sterft, vallen opeens alle zekerheden in je leven weg. Alles wat voorheen zo vanzelfsprekend leek, is nu erg ingewikkeld geworden.
Voortaan maar één ouder meer
Je groeit op met maar één ouder en soms verdwijnt het eventjes naar de achtergrond. Vaak is dit dan omdat het echt goed met je gaat. Maar dan zijn er momenten dat je er echt bij stil staat door de dingen die rondom je gebeuren. Dagen dat niks lijkt te lukken en je je hopeloos verloren voelt. Net op die dagen heb je je mama of papa zo hard nodig.
Soms kan je zelfs enorm kwaad zijn op je beide ouders. Je overleden ouder verwijt je dat hij of zij zomaar is weggegaan zonder wat te zeggen, zonder het ook maar uit te leggen en vooral zonder afscheid te nemen. Je hebt hem of haar zo nodig en je voelt je in de steek gelaten. Ook al weet je wel dat het de allergrootste wens van je overleden mama of papa was om samen met jullie allemaal oud te worden.
De overgebleven ouder verwijt je dat de ander er niet meer is. Ook al weet je diep van binnen dat hij of zij niets liever zou willen dan verder gaan met de ander er nog bij. Je wil dat je mama of papa jouw kinderen ziet. Dat is toch normaal, jij hebt zelf toch ook nog een oma en opa. Het lot heeft daar anders over beslist.
Nieuwe relatie
Ook gebeurt het vaak dat de overgebleven ouder aan een nieuwe relatie begint. Dit is vaak moeilijk te aanvaarden voor de kinderen. Wanneer de ouder een relatie aangaat met iemand anders kort na het overlijden en wanneer de kinderen nog erg klein zijn, dan is het makkelijker voor hen dit te aanvaarden. Het wordt pas erg ingewikkeld als ze al wat ouder zijn en beseffen wat er aan de hand is.
Je ziet die persoon als een indringer in je leven en in jouw gezin. Als iemand die zomaar de plaats wil innemen van je mama of papa. Dit is niet zo, je moet die persoon ook niet zien als je ouder, maar gewoon als de vriend of vriendin van je mama of papa.
Kinderen rouwen ook
Als kind of jongere rouw je evenzeer als een volwassene. Soms durf je niet te rouwen. Kinderen kunnen hun rouw onbewust uitstellen tot ze zich veilig genoeg voelen om te kunnen rouwen. Jongeren schuiven hun rouw opzij voor andere dingen die op dat moment belangrijker lijken. Ze nemen de zorg van hun gezin op zich en stellen hun school als hun prioriteit. Vaak doe je dit ook om de pijn niet te hoeven voelen omdat ze te hard is om onder ogen te zien. Je wil de werkelijkheid gewoon ontvluchten.
Wanneer je op jonge leeftijd je mama of papa verliest, word je algauw de volwassenheid ingeduwd. Je hebt er niet voor gekozen en je kindertijd is opeens heel anders als voorheen.
Verdriet?
Nog steeds worden kinderen te vaak vergeten. Het is niet omdat ze niet huilen dat ze geen verdriet hebben. Ze vinden soms geen woorden om te kunnen vertellen wat ze voelen. Een verandering van hun gedrag kan er op wijzen dat er wat aan de hand is. Ze kunnen opeens erg angstig zijn, weer bedwateren, huilbuien krijgen, erg aanhankelijk zijn. In deze gevallen kan je best speciale hulp inroepen zodat ze verder kunnen opgroeien tot sterke, zelfbewuste jongeren.
Wanneer je een ouder verliest, verlies je een deeltje van jezelf. Je bent een stukje identiteit kwijt. En daar ga je door de jaren heen naar op zoek. Je wil weten wie je nu echt bent. Je hebt zoveel vragen. Over later maar vooral over vroeger. Je wil praten over je overleden mama of papa. Soms kan je dit met familieleden maar soms ook niet. Zeker na een lange tijd vinden mensen het best raar, dat je er nog zo erg mee bezig bent. Je moet vooral doen want goed aanvoelt voor jou. Als jij erover wil praten, moet je dat vooral doen.
Na al die jaren
Al gaan de jaren voorbij, het verdriet blijft. Je kan het voelen, zelfs bijna proeven. Maar je kan na een sombere tijd weer een beetje beginnen te leven.
Op sommige momenten vraag je je af, leef ik nu wel nog? Tuurlijk leef je nog, al lijkt het dat je eerder overleeft. Leef zoals je mama of papa dat gewild zou hebben. Al is het met vallen en opstaan. Al ga je door diepe dalen en zie je het met momenten allemaal somber in. Blijf in het leven geloven want het leven gelooft in jou. Samen met je mama of papa die over je waakt, kan je alles aan!
