Bij trombose ontstaat er een bloedprop in het bloed doordat het bloed te snel stolt. Meestal ontstaat trombose in het been, waardoor je een trombosebeen krijgt. Dit been voelt pijnlijk aan en wordt dik. Als de bloedprop vanuit het been doorschiet naar de longen kan er een longembolie ontstaan. Dit levert veel pijn op en kan in sommige gevallen zelfs dodelijk zijn.
Risico
Begin 2010 kreeg ik veel last aan mijn zij. ’s Nachts ging slapen lastig vanwege de pijn. Mijn dokter kon er niet achter komen wat er was en stuurde mij na bloedonderzoek langs de spoedeisende hulp van het ziekenhuis om een longembolie uit te sluiten. Na een paar uur wachten werd ik naar huis gestuurd omdat ik te jong was voor trombose en daarbij ook nog geen risicofactoren had, behalve het pilgebruik.
Er zijn een aantal factoren die het risico op trombose verhogen. Een belangrijke factor is erfelijkheid. Wanneer trombose in de familie voorkomt is de kans veel groter dat ook jij trombose krijgt. Verder is er een aantal niet aangeboren factoren die trombose kunnen veroorzaken, dit zijn: zwangerschap, pilgebruik, een lange rit in de auto, vliegen en langdurige opname in het ziekenhuis. Bij de laatste drie factoren komt het vooral door te weinig beweging in de benen voor lange tijd. Zwangerschap zorgt voor dezelfde hormonen als de pil. Uit studies van de Wereld Gezondheids Organisatie blijkt dat de pil het risico op trombose twee tot drie keer verhoogt. Bij mij werd dus alleen het pilgebruik als risicofactor gezien. Hierdoor vonden de artsen het niet nodig om onderzoek te doen.
Klachten
De weken daarna bleven de klachten aanhouden. Mijn hartslag was hoog en mijn conditie veel te laag. In maart kreeg ik zelfs een dik opgezwollen been. Dit is een van de bekendste aanwijzingen voor een trombosebeen. Toen ik vervolgens het ziekenhuis opbelde duurde het lang voordat ik ze ervan overtuigd had dat ik écht meteen moest komen. Ze geloofden nog steeds niet dat ik trombose had.
Behandeling
De volgende ochtend bleek uit een echo dat ik wel degelijk trombose had en dus ook een longembolie had gehad. Er werden meteen noodmaatregelen getroffen. Zo moest ik onmiddellijk stoppen met de pil. Verder moest ik bloedverdunners gaan slikken. Deze pillen verdunnen je bloed om te zorgen dat je niet een nieuwe trombose kan krijgen. In het begin moet je hiervoor iedere week naar de trombosedienst om op te laten meten hoe dun je bloed is. Dit doen ze door middel van een prikje in de arm.
Omdat ik de trombose in mijn been had gekregen moest ik een steunkous gaan dragen. Bij trombose worden de bloedvaten in het onderbeen beschadigd. Hierdoor kan het bloed niet goed omhoog gepompt worden en ontstaat er een zwaar gevoel in het been. Als je twee jaar een steunkous draagt verminder je de kans op het posttrombotisch syndroom met vijftig procent. Dit posttrombotisch syndroom zijn chronische klachten aan het been. Voor mij kwam het allemaal aan als een behoorlijke klap. Om op zo’n jonge leeftijd al te lopen met een steunkous was erg moeilijk voor me. Op straat word je in de zomer flink nagestaard, en dat is ook logisch natuurlijk.
Tenslotte kreeg ik een paar dagen later, op mijn achttiende verjaardag notabenen, een rolstoel. Ik mocht niet lopen en had het hele weekend al verveeld op de bank gelegen. De eerste dagen is het van belang dat je zo min mogelijk beweegt zodat het bloedpropje niet alsnog naar je longen toe kan schieten. Het heeft weken geduurd voordat ik me weer zo kon bewegen als ik voor de trombose kon. Ik was uitgeput als ik alleen maar een trap op liep en kon in het begin ook niet meer sporten.
Onderzoek
Uit onderzoek bleek dat ik het stofje anticardiolipine in mijn bloed had. Dit stofje zorgt ervoor dat je bloed makkelijker stolt. Het stofje op zich kan niet veel kwaad, in combinatie met de pil kan het echter wel veel veroorzaken. Door dit stofje is het niet aan te raden ooit nog met de pil te beginnen en zelfs het spiraaltje, waarbij de kans op trombose nog veel kleiner is, wilde de gynaecoloog niet bij me zetten.
Dodelijke afloop
Er zijn zelfs verhalen van jonge meisjes die dood zijn gegaan aan het pilgebruik. In Zweden overleed de zestienjarige Lina in 2009 door gebruik van de pil. Lina was al een aantal keer met hartklachten naar de huisarts gegaan maar werd niet behandeld. Toen haar ouders de ambulance belden overleed ze in de handen van haar moeder.
Ook is bekend dat er in Zweden tenminste 48 vrouwen dood zijn gegaan aan de pil. Maar ook in Nederland zijn er sterfgevallen. Zo overleed in 2001 een zeventienjarig meisje aan een longembolie, veroorzaakt door de pil.
Stoppen met de pil?
Ik zeg niet dat iedereen meteen maar moet stoppen met de pil want ik weet ook zeker wat de voordelen van de pil zijn. Het risico op trombose is vooral in het eerste jaar aanwezig. Slik je al langer de pil zonder problemen dan is er geen reden je zorgen te maken. Toch wil ik mensen wel waarschuwen. Het is belangrijk goed na te denken voor je aan de pil begint. Heb je al een verhoogd risico doordat het bijvoorbeeld in de familie zit dan is het verstandiger een spiraaltje te nemen. Volgens fabrikanten van de pil is het risico op trombose bij jonge meiden (onder de twintig jaar) bijna nul. Toch zijn er vele verhalen van deze jonge meiden die toch trombose hebben gekregen. Denk goed na voordat je aan de pil begint en let ook op de eventuele klachten die kunnen wijzen op trombose.
Aan de andere kant is het misschien een kleine geruststelling dat slechts 4 op de 10.000 vrouwen die de pil slikken ook daadwerkelijk trombose krijgen. Voor vrouwen onder de twintig is dit risico nog veel kleiner. Helaas hoor ik wel bij de kleine groep die trombose heeft gekregen, mede door het gebruik van de pil. Gelukkig kan ik zeggen dat het nu goed met me gaat. Ik ben net gestopt met de bloedverdunners en moet nog een jaar mijn steunkous dragen. Daarna hoop ik de trombose helemaal achter me te laten.
http://www.aftonbladet.se/kropphalsa/article6334810.ab
http://noorderlicht.vpro.nl/artikelen/5675255/
