Tegenwoordig is het zelfs mogelijk een depressie te behandelen door te sporten. Iedereen weet vast wel dat sporten gezond is. Maar hoe zou dit ook depressies kunnen bestrijden?
Tijdens het sporten komt er een stofje (endorfine) vrij, dat voor een gelukkig gevoel zou moeten zorgen. Maar bij het bestrijden van depressies gaat het verder dan alleen dit. Door middel van sport moet de patiënt zijn grenzen kunnen verleggen en meer mentale kracht opbouwen. Een goed voorbeeld van een methode, waarbij dit wordt toegepast is een psychomotorische therapie: Runningtherapie. Dit is een mogelijkheid voor een patiënt om zijn depressie aan te pakken met zijn eigen kracht, zijn lichaam. Hierbij dient het sporten vooral om door fysieke inspanning de eigen grenzen te verleggen. Mensen werken zo namelijk door middel van hun eigen doorzettingsvermogen, wil en lichaam naar genezing toe. Op de eerste plaats is het belangrijk dat de deelnemer plezier leert te beleven eraan. De rest volgt vanzelf.
De rol van de psychomotorisch therapeut is anders dan het traditionele beeld dat een cliënt van een therapeut heeft. Het traditionele beeld houdt in: samen praten over de depressie, professionele hulp en steun ontvangen en in sommige gevallen ook het voorschrijven van antidepressiva. Bij psychomotorische therapie delen de cliënt en de therapeut samen een activiteit. Hiermee onthult de therapeut zich op een bepaalde manier. Er is sprake van sportkleding en de therapeut spant zich ook in. Een therapeut moet goed inschatten of deze vorm van therapie geschikt is voor de cliënt. De therapeut heeft namelijk een rol van openheid en ‘gelijkheid’ met de cliënt.
Het doel van psychomotorische therapie is het benadrukken van de positieve effecten van lichamelijke inspanning op depressie. Lichamelijke inspanning kan tijdens de therapie als doel of als middel gebruikt worden. Het kan dus toegepast worden als primaire interventie. Het kan echter ook dienen als ‘opstapje’ voor een andere behandeling of in combinatie met een andere therapievorm. De beste toepassing wordt bepaald aan de hand van de problemen van de cliënt. Bij primaire interventie vindt tegelijkertijd een therapeutisch gesprekscontact plaats, en het heeft als voordeel dat de positie waarin het gesprek plaatsvindt zij-aan-zij is in plaats van frontaal contact. Dit vinden cliënten vaak makkelijker en hierdoor kunnen ze meer open zijn. Als de cliënt in slechte conditie is, kan dit de communicatie echter ook belemmeren.
Voordat een patiënt begint wordt er een contract afgesloten, dat er natuurlijk voor zorgt dat de patiënt zich wel houdt aan de regels en altijd komt opdagen. Om er zeker van te zijn dat een cliënt zich dan aan het programma houdt, wordt er door de cliënt een dagelijks of wekelijks logboek bijhouden. Dit kan dienen als een bron van motivatie om door te gaan met de sessie. Ook is het een directe positieve bekrachtiging, want je kan hierin bijv. zien dat de cliënt vooruit gaat. Een voordeel van runningtherapie is dan ook dat je zelf bezig bent, en niet gewoon wat pillen slikt. Als je vooruitgang hebt geboekt, komt het door jezelf. Dit heb je zelf gepresteerd, en niet je psychotherapeut of de antidepressiva.
Er zijn een aantal keuzes die gemaakt moeten worden door de therapeut, zoals: individuele of groepstherapie, bestaande uit mannen en/of vrouwen, groepstherapie met deelnemers van klinische of poliklinische setting. Ook moet er een keuze worden gemaakt over de opbouw van de sessie wat betreft duur, frequentie en intensiteit.
Individuele of groepstherapie
Groepstherapie
Groepsbijeenkomsten worden vaak ervaren als mogelijkheden tot het ervaren van plezier, sociale interactie, sociale controle en steun door de groep. Uit onderzoek is ook gebleken dat de deelnemers in een groep de activiteit beter nakomen dan deelnemers aan een individueel programma. Iemand die prestatiegericht is, komt ook beter tot zijn recht in een groep dan individueel. Zo kan deze persoon zijn eigen prestaties aan die van de andere groepsleden afmeten en op die manier positief gestimuleerd worden. Dit kan tegelijkertijd ook een nadeel zijn als de eigen prestaties ten opzichte van de groep tegenvallen. Het niet kunnen presteren op een bepaald niveau kan dan op zichzelf leiden tot een versterking van de depressie.
Individuele therapie
Individuele therapie heeft als voordeel dat de noodzakelijke individuele aanpassingen op het programma eerder worden opgemerkt en zo kan er beter naar de individuele behoefte gehandeld worden. Het is ook van belang bij mensen die extra begeleiding nodig hebben zoals mensen met een eetstoornis, obsessiecompulsieve stoornis of een co-morbide stoornis, waarbij er nog een andere stoornis achter de depressie ligt. Bij mensen met een zware depressieve stoornis of suïcidale neigingen is individuele begeleiding van groot belang, want één misstap kan al grote gevolgen hebben.
De kracht van runningtherapie is dat een persoon die zijn depressie wil bestrijden, de motivatie echt uit zichzelf moet halen, uit zijn eigen krachten. De deelnemer zelf zorgt namelijk voor een bepaald resultaat en prestatie. Door grenzen te verleggen, worden mensen sterker. Dit houdt in dat als het lichaam leert verder te gaan dan de vertrouwde zone, de geest ook sterker wordt. Lichaam en geest zijn met elkaar verbonden. Het lichaam kan geen bepaalde prestatie behalen zonder mentale motivatie. Zo is dit ook omgekeerd. Lichaam en geest kunnen zo samen allebei meer aan en hierdoor wordt de patiënt langzamerhand een ander persoon. Dingen die je hebt bereikt, heb je dan aan jezelf te danken want deze heb je helemaal zelf gepresteerd. En dus niet door een pil of praatje.
