Ik heb nu een dochter van bijna 4 jaar. En wat is het heerlijk om een kind te hebben. Maar ja dat hele gedoe van zwanger worden en zwanger zijn is wel heel wat anders. Men zegt dat je vergeet wat er allemaal tijdens de zwangerschap en bevalling gebeurd is wanneer je dat kleine wonder in je handen hebt. Nou niet dus. Tot op de dag van vandaag speelt het mee in mijn kop. Dit is mijn verhaal.
Juli 2010. Na vele maanden van proberen zwanger te worden was het eindelijk raak.
De eerste maanden gingen heel makkelijk. Nou ja je meld je aan bij een verloskundige en als je daar komt hoor je pas dat je bij de verkeerde zit omdat deze jou dorp niet komt bezoeken als er wat met je is. Dus terwijl je al 2 maanden zwanger bent op zoek naar een andere verloskundige praktijk.
Bij zowel mijn ouders als bij mijn schoonouders zijn er zwangerschappen geweest die niet goed gingen. Dus die angst is er vanaf het begin geweest. Daarom ook een guo echo bij 20 weken. Op deze echo gingen ze extra kijken hoe het met onze kleine was. Lopen alle aderen goed, is het hartje goed en zijn er ergens afwijkingen die problemen kunnen veroorzaken. Gelukkig was dit allemaal niet het geval dus met een goed gevoel weer naar huis.
In de weken erna ging alles prima op een beetje te hoge bloeddruk. Twee keer voor extra controle ivm de bloeddruk naar het ziekenhuis geweest maar dat was allemaal gelukkig voor niks
Week 36. Veel te hoge bloeddruk dus maar weer naar het ziekenhuis. uit de Urine test leek toch iets aan de hand te zijn en met die bloeddruk toch maar blijven. Daar steeds urine op moeten vangen om zwangerschapsvergiftiging uit te sluiten of te constateren. Als dit het zou zijn dan zou de bevalling begin week 37 worden ingeleid. Ik dus hopen dat het zover is want ik was er helemaal klaar mee. En wat denk je? Nee natuurijk niet.
Begin week 37 dus maar weer naar huis gestuurd. En 2 dagen later voor controle terug naar de gynaecoloog. Bloeddruk was hoog maar door medicijnen goed genoeg te houden. Ook maar even een echo om te kijken hoe het met de kleine is. En ja hoor die dame van ons besloot om in stuit te gaan liggen.
De gynaecoloog vond het verstandig om de kleine maar te gaan draaien, maar dat zag ik totaal niet zitten. En had van begin af aan al aangegeven dat als zoiets zou voorkomen ik niet moeilijk zou doen maar gelijk voor een keizersnee te gaan. Geen gedonder aan mijn lijf. Hier was de gynaecoloog het totaal niet mee eens maar kon niet anders dan ermee accoord gaan en een datum plannen voor de keizersnee
De datum stond op 5 april maar ja die kleine van ons bedacht heel leuk om 26 maart om 12 uur 's nachts te gaan beginnen. Dus gelijk het ziekenhuis gebeld waar we om 1 uur waren en gelijk door gestuurd naar de OK.
Infuus kregen ze eerst al niet goed in mijn ader. Dus na 4 pogingen op beide handen dan toch maar in de pols. Wat natuurlijk weer heerlijk pijnlijk was. Toen de ruggenprik, wat gelukkig wel in 1 keer goed ging. en om 2.50 hadden we dan onze dochter bij ons.
Na de tijd nog 3 dagen in het ziekenhuis gebleven en daarna heerlijk naar huis om eindelijk een gezin te kunnen zijn.
Veel mensen zullen nu zoiets hebben van: Waar maak je, je druk om. Wat een ontzettend makkelijke zwangerschap en bevalling. Ja dat zeg ik ook nog steeds tegen mezelf. Einde was niet zoals ik gehoopt had maar zeker niet zwaar of erg. En toch houd dat me nu nog steeds bezig en zie ik op tegen een tweede zwangerschap en bevalling.
Nu bijna 4 jaar later hebben we een schat van een dochter en gaat alles met haar helemaal prima. Maar vergeten wat er 4 jaar terug allemaal is gebeurd zal ik nooit. Dus als iemand ooit nog zegt. Zodra de kleine is geboren ben je alles kwijt. Zeg ik heel hard. Nou echt niet.
