Wat moet je doen wanneer je er na jaren achter komt dat je een relatie hebt met een narcist? Al die tijd voelde je dat er iets niets klopte maar je kon je vinger er niet op leggen. Nu weet je wat je weet, maar wat ga je ermee doen?
Het begin van een relatie met de narcist
Graag wil ik met jullie mijn verhaal delen over het leven met een narcist. Dit doe ik omdat ik andere mannen en vrouwen die in een soortgelijke situatie terechtkomen, weten waar ze aan toe zijn en met wat voor soort persoon ze daadwerkelijk leven.
Mijn verhaal begon twaalf jaar geleden. Ik kende hem al jaren en was altijd stiekem een beetje verliefd op hem geweest. Op een warme dag in de zomer sprak hij mij eindelijk aan. Ik was zo blij! Mijn hart maakte een sprongetje toen hij tegen me begon te praten. Het feit dat hij me bij een verkeerde naam uitsprak (die van een van mijn vriendinnen) vond ik niet zo leuk, maar ach, HIJ was het. Die dag maakten we samen een wandeling, hebben we een one-on-one basketbalwedstrijd gespeeld en hebben we veel gekletst. Op diezelfde dag liet hij al iets van zijn ware aard zien maar daar kwam ik pas jaren later achter. Op een gegeven moment zei hij dat hij wel trek had in een patatje speciaal en wat te drinken. Ik zei dat hij als hij honger had hij naar de snackbar kon gaan een paar straten verder en dat ik met hem mee zou lopen als hij dat fijn zou vinden. Nee, dat vond hij geen goed idee. Hij wilde persé dat ik het eten en drinken zou gaan halen, hij zou wel op het basketbalveld wachten. Het duurde een kwartier maar toen had hij me zover. Ik zou het wel gaan halen. Op het moment dat ik toegaf had hij een zelfvoldane glimlach op zijn gezicht van: zo, die heb ik in mijn zak. Het is maar iets kleins, maar zoals ik al aangaf, dit was pas het begin.
Een vriendin ernaast met drie kinderen
Wat ik nog erger van mezelf vond (en vind) is dat hij me die dag vertelde dat hij een vriendin en drie kinderen had. Ik wist dit helemaal niet, ik kende hem al zo lang maar had hem nooit met zijn gezin samen gezien. Hij vertelde me dat het niet goed met zijn relatie ging en dat hij van plan was om er een eind aan te maken. Ikzelf had een maand daarvoor een eind gemaakt aan mijn relatie en kon me inleven in zijn situatie dus ik gaf aan dat ik het geen probleem vond.
Vervolgens gingen we een paar weken met elkaar om. Een 'relatie' die meer gebaseerd was op lichamelijke aantrekkingskracht dan wat anders, maar goed ik was verliefd aan het worden dus dat maakte me niets uit. Op een dag, terwijl ik aan het werk was, belde hij me op. Hij had een mooie jas gezien in de stad en wilde die wel hebben. Waarom koop je hem dan niet? Vroeg ik aan hem. Nee, zei hij, het is veel leuker als ik hem kado krijg, was zijn antwoord. De jas kostte 'maar' 500 euro. Ik begrijp nog steeds niet waarom maar die vrijdagavond heb ik die jas voor hem gekocht.
Het materiële aspect van onze relatie was begonnen. Hij was veel liever en gezelliger om mee om te gaan zolang hij zijn zin maar kreeg. Voor mij voelde het alsof ik gebruikt werd, wat ook zo was natuurlijk, maar elke keer dat ik daarover begon charmeerde hij zijn weg wel weer terug in mijn hart en in mijn hoofd.
De verandering in zijn gedrag
In het begin was hij echt wel lief, hij kon heel goed praten en kwam over alsof hij overal wel iets vanaf wist. Hij was charmant, sexy en heel sociaal. Maar na een aantal maanden veranderde dit. En niet alleen omdat de relatie met zijn ex abrupt over was en hij de volgende dag (ongevraagd en onbesproken) bij mij introk. Ik wist niet wat me overkwam maar ik zat weer met gemengde gevoelens. Aan de ene kant zo gek op iemand zijn en aan de andere kant weten dat het niet goed is wat er gebeurt. Dat het je helemaal overneemt en langzaam begint te transformeren. Van de ene op de andere dag was hij veranderd in een boze, gefrustreerde en jaloerse man. Alles moest op zijn manier en als hij iets niet wilde of het paste niet in zijn straatje dan negeerde hij me gewoon. Ruzie maken om niets gewoon om mijn dag te verpesten. Neerbuigende dingen zeggen om me te kwetsen. Continu zeuren als ik een keer met een van mijn vriendinnen op stap wilde gaan. Niemand om me heen was goed en ik was niet te vertrouwen. Hij ondertussen verloor zijn baan een paar weken nadat hij bij me ingetrokken was. Toen hij die avond op bed ging liggen is hij er voor mijn gevoel niet meer uit gekomen. Behalve dan wanneer hij achter zijn draaitafels stond te mixen. Draaitafels waar ik 7500 euro voor had geleend bij de bank zodat hij kon doen wat hij wilde doen. Geld wat ik 'echt terug zou krijgen, vertrouw me maar'.
Steeds vaker ruzie
Op een gegeven moment hadden we alleen maar ruzie, discussies of perioden waarin hij niet tegen me sprak. Maar hij wilde me wel elke dag het bed in. Elke dag en het liefst meerdere keren. Zelfs al ik kapot was. Zelfs toen we een dochtertje hadden en ze een tijdje op onze kamer sliep. Ik voelde me steeds depressiever worden en ging er aan onderdoor. Mijn zelfvertrouwen was zo laag dat ik zelfs een hekel aan mezelf begon te krijgen. Ik zorgde voor onze dochter, deed het huishouden, werkte 32 uur per week en betaalde alles. Van het huis tot aan de boodschappen doen. Wanneer ik ging werken was mijn dochter bij mijn ouders en later op de kinderopvang. Terwijl hij thuislag op mijn bed, naar mijn televisie te kijken.
Stoppen met de relatie of niet…
Ik wilde er wel uitstappen maar geloofde heel lang dat mijn liefde hem wel zou veranderen. Dat mijn vertrouwen en geduld in hem zijn vruchten zou gaan afwerpen. Als hij nou maar zou zien wat een goede moeder ik ben, dacht ik, dan wordt hij wel echt verliefd op me. Zolang ik maar alles voor hem blijf doen, dan wordt hij vanzelf gelukkig en dan gaat hij me de liefde geven die ik verdien. Dat gebeurde dus niet en in 2011 kwam ik erachter waarom.
De narcist en zijn kenmerken
Vorig jaar kwam ik 'per ongeluk' op een website terecht waar de narcistische persoonlijkheidsstoornis stond beschreven.
Er werd onder andere gezegd dat een narcist übermenschneigingen vertoont. Dat een narcist in het begin charmant en interessant is. Maar voor hun zelfwaarde zijn ze afhankelijk van de bevestiging van anderen maar de gevoelens van de ander laat ze koud. Narcisten houden van macht, eisen bewondering, ze fantaseren over roem en succes, geven te hoog van zichzelf op. Ook hebben ze een groot gebrek aan empathie, houden geen rekening met anderen, zijn jaloers en afgunstig. Het is altiijd de schuld van een ander en nooit die van hen.
Ze vinden zichzelf bijzonder en zijn van mening dat ze alleen kunnen worden begrepen door mensen die gelijksoortig zijn aan hen of mensen met een hoge status.
Tot slot
Er zit meer achter de narcist dan ik hier in dit artikel kan vermelden. Ik hoop dat ik een goed beeld heb gegeven over wat een relatie met zo iemand kan inhouden. Ik besef me heel goed dat ik zo iemand niet kan veranderen, dat niemand dit kan. Hij zelf ook niet, want hoe vertel je iemand dat hij een narcist is? Als je het hem wel vertelt luistert hij waarschijnlijk niet eens.
mens-en-samenleving.info.nu
