Naar school gaan is een basisrecht, vinden veel ouders. Toch is naar school gaan in Vlaanderen geen sinecure voor kinderen met autisme. Drukte op de speelplaats, gejoel in de klas en moeilijke sociale contacten zijn enorme hindernissen die een autist dagelijks moet overwinnen in een normale school.
De lijdensweg van Thomas
Afgelopen publiceerde Thomas Claerhout, een 12 jarige begaafde jongen met autisme een open brief aan de Vlaamse minister van onderwijs, Pascal Smet. De jongen heeft een ware lijdensweg achter de rug: hij is intelligent genoeg voor een opleiding Grieks-Latijn, maar door zijn autisme kan hij niet functioneren in een gewone klas. Voor het komend schooljaar werden zeventien scholen aangeschreven, overal werd hij geweigerd. Vervolgens besloot het Centrum voor Bijzondere Jeugdzorg (CBJ) een waarschuwing te geven aan zijn moeder: indien Thomas op 1 september niet in een nieuwe school zou zitten, zouden zij “beschermingsmaatregelen opleggen”.
Autiklassen en GON
In zijn brief (http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20110522_068) stelt Thomas voor om enkele ouders toestemming te geven zelf een zogenaamde autiklas in te richten: een klas met focus op autisme, waarin zij zichzelf kunnen zijn. Voor kinderen met autisme is dit één van de twee mogelijkheden in Vlaanderen. Echter is de enige school met autiklas die een opleiding binnen het Algemeen Secundair Onderwijs aanbiedt een internaat, wat niet voor iedereen een oplossing is. De andere mogelijkheid is de zogenaamde GON begeleiding: geïntegreerd onderwijs. Deze oplossing bestaat eruit dat leerlingen met een handicap en/of leer- en opvoedingsmoeilijkheden in een gewone school les volgen, begeleid door een GON-medewerker, waarmee ze twee uur per week samen zitten voor maximum twee jaar. “Veel te weinig”, aldus Elisabeth Meuleman (Groen!) tijdens een plenaire vergadering van het Vlaams Parlement. “Vaak hebben ze die begeleiding tijdens hun hele schoolcarrière nodig. Men vraagt heel concreet om die beperking in de tijd af te schaffen.”
Antwoord van de minister
Met één oplossing die zwaar onder vuur ligt en een tweede oplossing die inhoudt dat hij op internaat zou moeten gaan valt Thomas dus tussen twee stoelen. Dus schreef hij een open brief, waaraan breed gevolg werd gegeven binnen de media. Zijn brief werd door duizenden Vlamingen aangeraden op Facebook en al evenveel op Twitter. Verschillende kranten en tijdschriften plaatsten artikels en hij maakte ook een korte verschijning in het jeugdjournaal “Karrewiet”. Verschillende Facebook pagina's werden opgericht en tellen samen tweeduizend leden. Grote druk op Pascal Smet dus, al werd vooralsnog nog geen officieel antwoord op Thomas' brief gegeven.
www.facebook.com/autiklas
http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20110522_068
