Op weg voor een fietsvakantie naar Spanje zaten wij in de bus tussen de jongens en meiden van onze wielerclub.
"Ga je mee op vakantie naar Spanje?" Deze vraag verraste mij behoorlijk. Spanje is niet direct ons geliefde vakantieland, vanwege de associatie met volle stranden en lawaaierige disco's. Ik reageerde echter meteen positief toen ik hoorde dat het om een fietsvakantie in februari ging.
Op de dag van vertrek zat ik prinsheerlijk boven in een dubbeldekker, midden tussen 'de toekomst' van onze wielerclub, die een zware trainingsweek tegemoet kon zien. De ernst van dit gegeven zag de jeugd klaarblijkelijk niet in, want de stemming zat er al gelijk goed in met het aanheffen van het lied: "Hé buschauffeur, we gaan je busje mollen." Gelukkig waren deze woorden groter dan de daden.
Mobieltjes
Naarmate de busreis vorderde, begreep ik dat ik in de wereld der jongeren was beland. Zoals al hun leeftijdsgenoten, waren de meesten in het bezit van een mobieltje. De piepjes en tringeltjes waren niet van de lucht en telkens verbaasde mij de luidruchtige opgetogenheid die iedereen werd opgedrongen bij alweer een gesprek, sms'je of tweet. Sommige pubers waren praktisch de hele dag met hun apparaatje in de weer. Beltoontjes, sms'jes, tweets, informatie en spelletjes moesten
respectievelijk veranderd, verstuurd, opgevraagd en gespeeld worden. De bezigheden werden enkel onderbroken wanneer zij attent werden gemaakt op de wereld buiten de bus, want de mannelijke leden van het gezelschap werden wild enthousiast bij elk vrouwelijk schoon dat gepasseerd werd. De twee dames lieten zich erg beeldend uit over bijvoorbeeld achterwerken of haardrachten van alles wat mannelijk was.
Omgeving
Ondertussen zag ik voor mijn ogen het landschap veranderen. Het werd heuvelachtiger. Fraaie vergezichten werden afgewisseld door drukke steden met mooie en minder mooie gebouwen. De bus reed pittig door en vanwege onze hoge zit had ik regelmatig kortstondig zicht op de verschillende andere weggebruikers. Vrachtwagenchauffeurs verplaatsen zich zelden met beide handen keurig aan het stuur en fit op de weg lettend, viel mij op. Ik zag hen eten, gapen, koffie drinken, de krant lezen, de route uitstippelen of met de ellebogen sturen. Personenwagens waren er ook in alle soorten en maten. De jongens en meisjes om mij heen raakten in extase bij elk gaaf, stoer, duur en vooral snel vervoermiddel. Mij interesseerde vooral de inhoud ervan. Volle dozen met boodschappen in kleine stadsautootjes, heren in hemdsmouwen met het colbert aan een hangertje in glanzende middenklassers of vermoeide vrouwen in een busje bomvol met kindertjes.
Lectuur
Om mij heen werd niet alleen naar buiten gekeken, want men had ook zeer interessante lectuur meegenomen. Van pikante stripverhalen tot het agrarisch vakblad. De jongste van het stel mocht kennisnemen van de eerste categorie. Hij deed dat heel nauwgezet, wat natuurlijk het nodige commentaar opleverde, waar hij zich overigens niets van aantrok. Ook het agrarisch vakblad ging van hand tot hand en de eigenaar ervan werd slachtoffer van vele plagerijen. Maar ook hij werd daar niet minder vrolijk van. 's Morgens om vijf uur werd dit al meteen voortgezet toen een, op dat moment, al erg wakker persoon opmerkte over de nog slapende toekomstig agrariër: "In gedachten melkt hij de koeien." Het hele spul lag in een deuk.
Een uurtje later waren wij op de plaats van bestemming aan de Costa Brava. We stonden met zijn allen ineens buiten tussen de koffers en de palmbomen. Vakantie heeft tot doel je tijd ontspannen door te brengen in een andere omgeving. Dat was toen al aardig gelukt.
