3D-games en3D-films oftewel driedimensionale films zoals Avatar, Shrek, Ice Age en Alice in Wonderland zijn ontzettend populair op het ogenblik, maar deskundigen maken zich wel zorgen met betrekking tot de bijwerkingen van 3D-films en 3D-games. Na het bekijken van een 3D-film kunnen mensen het gevoel hebben, zeeziek te zijn. De ernstigere bijwerkingen kunnen zijn; hoofdpijn, verwardheid, epilepsieaanvallen en gedragsproblemen.
Gedurende het kijken naar 3D-films maken je ogen onnatuurlijke bewegingen, wat spanning tot gevolg kan hebben. Diegene die last kunnen krijgen zijn meestal mensen waarbij de afstand tussen de pupillen kleiner is dan 6 cm, dit is vaak het geval bij kinderen die jonger zijn dan zeven jaar. Mocht een kind, die jonger is dan zeven, een 3D-bioscoopfilm willen zien, dan is het beter om van de film een DVD te kopen, want die kun je zien in 2D. Omdat een film 3D is, wil het nog niet zeggen dat de film beter is dan in 2D!
Niet alleen kinderen onder de zeven jaar kunnen bijwerkingen hebben van 3D. Volgens elektronicabedrijf Samsung zijn zwangere vrouwen, kinderen, ouderen, mensen met epilepsie, mensen met slaapproblemen en alcoholisten het meest gevoelig voor de bijwerkingen van 3D. Bovendien kun je door continue blootstelling aan 3D, op oudere leeftijd problemen krijgen met focussen, bij het kijken naar objecten met verschillende afstanden.
Wat is 2D en wat is 3D?
2D staat voor tweedimensionaal en 3D staat voor driedimensionaal. 2D beelden zijn vlak, wat je ziet zijn de breedte en de hoogte. Voorbeelden zijn; een vierkant, rondje of een foto.
3D beelden, zijn beelden met breedte, hoogte en diepte. Door de diepte is het ruimtelijk. Voorbeelden zijn; een kubus, een bal en een piramide.
Met onze ogen kunnen wij 3D beelden waarnemen, omdat onze hersenen constant de beelden van het rechteroog overlappen met de beelden van het linkeroog en vice-versa. Als je beide armen strekt en met je handen een vizier maakt en in het midden van het vizier een object in de verte waarneemt, dan zul je zien dat, als je om en om de ogen sluit, het object in de verte verschuift. De verschuiving nemen wij niet waar, omdat de hersenen het beeld corrigeren.
Een 3D-film probeert de overlappingen en de ruimtelijkheid na te bootsen. Een 3D-film bestaat uit twee films die elkaar overlappen. De ene film loopt iets vooruit op de andere film. In de bioscoop krijgen de bezoekers een 3D-bril, waarmee ze dit soort films kunnen bekijken. De filmprojector zendt afwisselend stralen uit naar het linker- en rechterglas van de bril. Dit gebeurt 60 keer per seconde, wat een driedimensionaal effect sorteert. De hersenen worden op deze manier in de maling genomen. Voor een op de twintig mensen heeft het geen zin om naar een 3D-bioscoopfilm te gaan, de reden hiervoor kan zijn, een te lui oog, ogen die niet zo goed samenwerken of blindheid aan één oog.
De geschiedenis en de toekomst van 3D-films
De 3D-techniek is niet nieuw, het is namelijk ontwikkeld in 1930 maar het was niet populair. In de jaren 50 en 80 was er een opleving qua interesse voor de 3D-techniek. Tegenwoordig is 3D niet meer weg te denken, het wordt vooral gebruikt in films, commercials, videoclips en games.
3D-films zijn voor bioscoopexploitanten een manier om meer bezoekers te trekken. Bioscopen lopen de laatste jaren steeds minder goed, omdat er veel films worden gedownload. Om de bioscoop voor mensen weer interessant te maken, hebben ze opnieuw 3D geïntroduceerd. In de jaren 50 was al bekend dat 3D-films neveneffecten kunnen hebben, waardoor het geen succes is geworden. Met dit aspect houden de ontwikkelaars van 3D-brillen en 3D-schermen rekening. Zij streven ernaar om de beste 3D-bril en de beste 3D-scherm te ontwikkelen, die de hersenen minder belasten.
www.dailymail.co.uk
www.zaplog.nl
