In het algemeen wordt met de Energiewende in Duitsland het volgende bedoeld: Het sluiten van alle Kerncentrales in Duitsland in het jaar 2022 – Geen kernenergie meer in Duitsland. Het gebruik van fossiele brandstoffen, zoals Bruinkool, Steenkool, Olie en gas moet sterk worden verminderd. Installaties voor het opwekken van energie / electriciteit door regeneratieve energien sneller gebouwd en geoptimeerd. Wetten en andere maatregelen op dit gebied versoepeld en financieringen voor deze installaties beschikbaar gesteld voor zowel de industrie als de privé-sector.
Voorgeschiedenis:
Sinds 1986 – Na de Tjernoby-ramp in de Ukraine, werden de stemmen tegen het gebruik van Kernenergie in Duitsland luider en luider. Dit ook doordat in Duitsland, een Groene Partij (Bundnis90-Die Grünen) heel actief tegen alles wat met Kernenergie te maken had ageerde. Ook in het Zuiden van Duitsland had men met de Fall-out uit Rusland te maken.
Onder het Kabinet Schröder I en II ( 1998 – 2005 ) werden op aandringen van deze Groene Partij de eerste wetsvoorstellen uitgewerkt om het gebruik van regeneratieve energien te bevorderen en het gebruik van fossiele brandstoffen en kernenergie te verminderen. Dit zou stapsgewijs moeten gaan, daar men niet kon overzien welke consequenties deze maatregelen zouden kunnen hebben op de industrie en samenleving in Duitsland. Duitsland is immers het grootste industrieland in Europa. Om de overstap naar het gebruik van regeneratieve energien voor de bestaande energie-bedrijven en andere investeerders aantrekkelijk te maken werden allerlei ondersteunende financieele regelingen uitgewerkt op het gebied van subsidies, renteloze leningen en toeslagen.
Politiek en energiebeleid in Duitsland
11 maart 2011 – De ramp met de atoomcentrale Fukushima in Japan – In Duitsland ontstond een paniekstemming. De Groene Partij, die altijd al tegen kernenergie was, zag zich in haar visie gesterkt en steeg in de opini peilingen. Van 12% naar bijna 22%. Als directe maatregel op het gebeuren in Japan, werden de oudste 8 kerncentrales in Duitsland van het stroomnet genomen en stil gelegd.
De regerende partijen, CDU en FDP, die in de herfst van 2010 onder druk van de energie-bedrijven EnBW, RWE, EON en Vattenfall een verlenging van de looptijd van de bestaande kernenergie-centrales hadden besloten, verloor veel stemmen. Met het oog op de verkiezingen in November 2013 was dit natuurlijk een bijzonder pijnlijke situatie.
30 mei 2011 – Het kabinet Merkel II – besloot het gebruik van kernenergie in Duitsland te stoppen. Alle Kerncentrales moesten in het jaar 2022 worden uitgeschakeld. Het opwekken van electriciteit door middel van regeneratieve energien had nu de hoogste prioriteit.
De directe gevolgen van deze maatregelen…..
In Duitsland wordt ca. 18-20 % van de benodigde energie voor de industrie en de privé-huishoudens, door kernenergie opgewekt, 18-20% met behulp van regeneratieve energieen en 60-65% door het verbranden van fossiele brandstoffen.
De grote centrales waar met behulp van fossielle brandstoffen en kernenergie electriciteit wordt opgewekt waren vroeger veelal in handen van de Staat maar na de privatisering in handen van civiel rechtelijke vennootschappen. waar verschillende partijen in participeren, o.a de Rijksoverheid, institutionele beleggers, gemeente-instellingen, verzekeringsmaatschappijen grote privé- investeerders en kleine spaarders.
Met het voortijdig uitschakelen van enige kerncentrales in 2011 was nu de vraag ontstaan wie voor de schade en het verlies aan inkomsten van deze centrales verantwoordelijk was / is. Tevens kwam de vraag op wie de kosten zou moeten dragen bij het afbouwen, opslaan en vernietigen van de radioactieve materialen die bij het afbreken van deze centrales zouden vrijkomen.
Een volgend probleem, de uitbouw van de regeneratieve energieen om het verlies aan kernenergie te dekken.
Opslaan van radio-actief materiaal:
Het afbouwen van de radio-activiteit alleen zou tientallen jaren, misschien wel honderden jaren vergen. Waar moest men deze radio-actieve delen en materialen veilig opslaan. Dit was geen nieuw probleem in Duitsland. Ook de radio-actieve stoffen die bij het opwekken van electriciteit vrijkwamen uit de bestaande kern-reactoren en de licht radio-actieve materialen uit industrie en ziekenhuizen hadden nog steeds geen definitieve opslag gevonden.
Ergens in het Bundesland Niedersachsen had men weliswaar een plaats gevonden, waar men een voorlopige opslag voor radio-actief materiaal had gecreeerd in ondergrondse zoutlagen, maar ook hier had men inmiddells ontdekt dat alles verre van optimaal was en de kans, dat het grondwater door het radioactief afval werd gecontamineerd groot is.. Vele vaten waarin het afval was verpakt, waren door geroest en bij het transport zwaar beschadigd.
Een commissie bestaande uit techneuten, wetenschappers en natuurlijk politici, was in opdracht van de regering al bezig geweest de boel te inventariseren en was tot de ontdekking gekomen, dat het beter was het materiaal weer aan de oppervlakte te brengen, het opnieuw te verpakken en het opnieuw ergens veilig op te slaan. ( In vroegere jaren werd met deze zaken heel onzorgvuldig omgesprongen ).
Ook was deze commissie begonnen naar het zoeken naar betere locaties, waar men het radio-actief materiaal. veilig, over een langere tijdsperiode zou kunnen opslaan. Ondergronds of bovengronds. Deze pogingen werden door de andere Duitse Bundesländer gedwarsboomd.
Wie wil er nu radio-actief materiaal in zijn achtertuin???
Kosten:
De grote vraag nu:
Welke kosten en reserveringen moeten er worden gemaakt, direct, op middellange termijn en op de langere termijn – waarschijnlijk over de eerst volgende 100 jaren – om de problemen hierboven geschetst op te kunnen vangen.
Waarschijnlijk heeft geen mens hier een antwoord op.
Met de wetenschap en kennis die wij nu hebben kan de volgende opstelling worden gemaakt:
ATOOM- / KERN-ENERGIE:
Compensatie van de grote energiebedrijven voor het stilleggen van de kerncentrales
Hierdoor zullen velen een bron van inkomen verliezen – Dividenten en aandelen in de winst zullen niet meer worden uitbetaald. Kleine spaarders en pensioenfondsen zullen hiervan de dupe worden. Ook de Duitse staat en de andere investeerders zullen hier grote verliezen gaan lijden, wanneeer hier geen oplossing voor komt.
Reserveringen kosten stil leggen bestaande kerncentrales, sloopkosten, opslag etc. Hoe groot deze kosten zullen zijn is niet te overzien. men moet over een periode van tientallen jaren rekenen.
Zoeken naar een definitieve opslag van het verstraalde materiaal.
Of dit uiteindelijk zonder dwang van de Centrale Regering – welke dan ook – zal lukken is onbekend. De grote weerstand uit de verschillende lagen van de bevolking en de politieke onzekerheid laten geen enkele prognose toe.
Werkgelegenheid: vele mensen zullen door deze ingrepen hun baan verliezen. Natuurlijk worden er met de afbouw van deze installaties ook nieuwe banen geschapen, maar wie zal er willen werken.
REGENERATIEVE ENERGIEEN:
Kan in deze relatief korte periode van 2014 – 2022, de energie uit bruinkolen en kernsplitsing worden vervangen door regeneratieve energie uit wind, zon en water, zonder al te grote problemen ?
Kan de in het Noorden, opgewekte stroom d.m.v. Hoog- en Laagspannings–netten naar de verbruiker in het Zuiden worden getransporteerd ? Of zullen de bestaande kolencentrales toch op het net aangsloten blijven om een black-out in de daluren te verhinderen.
Wat zullen de kosten van deze omschakeling zijn en wie gaat het allemaal betalen ?
Vragen, vragen en nog eens vragen waarop niemand een concreet antwoord kan geven.
Open voor commentaar.
Wikipedia – BEE_Hintergrund_EEg-Umlage
Die Welt
