Een geest en de tijd, het zijn twee factoren die het leven van de mens beïnvloeden. Er bestaat geen leven zonder tijd of zonder de geest. De tijd die bepaalt wanneer er iets gebeurt. En de geest die de controle heeft over gedachtengangen, moreel besef en het handelen van een individu. Maar staan ze eigenlijk met elkaar in verband, zijn ze met elkaar verbonden? Oftewel, gaat de ontwikkeling van de geest wel of al dan niet gepaard met de tijd en welke effecten hebben deze twee levensbepalende fenomenen op elkaar.
Om te beginnen
Allereerst is het belangrijk om te beseffen dat de tijd waarneembaar is: waar je ook bent je hebt overal de mogelijkheid om te controleren hoe laat het is. Of het nu een polshorloge is of de stand van de zon, ook de hersens van een mens zijn zelf in staat om ongeveer te bepalen hoe laat het is. Er is dus praktisch nooit een probleem om de tijd waar te nemen. De tijd is een mondiale afspraak gemaakt en gebruikt door de mensheid. De tijd is een geesteskind van niemand minder dan de mens.
Met de geest is dat een stuk gecompliceerder, want een geest is niet waar te nemen. Een geest is ontastbaar, onzichtbaar en onmogelijk om met het blote oog waar te nemen. Natuurlijk bestaan er wel allerlei apparaten om de hersenactiviteit mee te meten, maar daarmee is het niet mogelijk om de geest te doorgronden en om tot de kern van de geest binnen te dringen. Men geeft de benaming 'geest' aan de autoriteit binnen het menselijk lichaam dat de emoties en gedachtengangen bestuurt.
De ontwikkeling
Naarmate je ouder wordt, ontwikkelt de geest zich ook steeds verder, je wordt volwassen. Volwassen is de grens waaraan tijd en geest gebonden zijn, de leeftijdscategorie bepaalt of je oud genoeg bent om volwassen te zijn. En het geestelijk vermogen speelt in het 'volwassen' zijn ook een grote rol, je hebt andere visies op onderwerpen dan die je er als kind zijnde erop na hield: je betaalt belasting en er wordt verwacht dat je een maatschappelijke positie aanneemt. Tijd en geest zijn dus gebonden aan volwassenheid, maar dat wil niet zeggen dat ze óók aan elkaar gebonden zijn. De geest ontwikkelt zich gedurende het leven, tijdens dat leven verstrijkt de tijd, men wordt dus ouder. Maar de geest ontwikkelt zich niet door ouder te worden. Het omhulsel van de geest, het lichaam, wordt wel ouder en is dus gebonden aan tijd. Maar de geest niet. Het zijn de ervaring en de beleving van een persoon die de geest ontwikkelen. Door de ervaring en beleving ontwikkelt de geest zich naar een ander stadium. Deze ervaring en beleving hebben natuurlijk wel met tijd te maken, maar alleen met de vraag wanneer? De mate van de ervaringen en de belevingen bepalen dus de voortgezetheid van de geest. Natuurlijk werkt de geest wel met de tijd, want de tijd is ten slotte geschapen door de mens.
De Tand des Tijds
Er bestaan ook mensen waarop op jonge leeftijd de geest stopt met het verder ontwikkelen van zichzelf. En toch verstrijken de jaren, de betreffende persoon wordt ouder en de geest blijft steken in hetzelfde stadium. Dit geeft dus heel duidelijk weer dat er geen verband is tussen de tijd en de menselijke geest. Ook is een geest ontastbaar en de Tand des Tijds heeft alleen effect op tastbare objecten. Een boom is daar een mooi voorbeeld van, naarmate de tijd verstrijkt wordt de boom dikker en ouder, leeftijdskringen vormen zich in de stam. Zo is het ook met het menselijk lichaam: naarmate het ouder wordt, wordt het groter en op een gegeven moment begint de aftakeling. Het lichaam verandert dus naarmate de tijd verstrijkt. Maar de persoon blijft hetzelfde, het geestelijk vermogen blijft zich ontwikkelen, mits het individu geconfronteerd blijft worden met ervaringen en belevingen.
Ervaring en beleving
Kortom, de geest is volledig onafhankelijk van de tijd. De tijd is zelfs door het geestelijk vermogen van de mensheid ontstaan, het is slechts een hulpmiddel voor een georganiseerd leven. Een geest ontwikkelt zich doordat die wordt blootgesteld aan ervaringen en belevingen. Daardoor komt een geest in een ander stadium. De tijd verstrijkt, de geest ontwikkelt.
