Dit verhaal gaat over Spartacus, Leider van de beroemde slavenopstand tegen Rome die duurde van 73 v.Chr tot 71 v.Chr. In deze tekst ga je meer lezen over deze moedige gladiator, die het aandurfde om in opstand te komen tegen het grote Romeinse Rijk en een leger verzamelde van maar liefst honderd twintig duizend slaven,gladiatoren en gevangenen. Met dit leger zou hij 2 jaar lang het vasteland van Italie onveilig maken en voor Rome een doorn in het oog worden. Ga mee, terug in de tijd, en leer de man Spartacus kennen, de man die een legende werd…
Romeins Soldaat
Spartacus was een man afkomstig uit Thracie (tegenwoordig Bulgarije/Griekenland). Als huurling in een romeins legioen deed hij dienst als voetsoldaat bij de militie. Er zijn niet veel dingen bekend over deze vroege periode in het leven van Spartacus. Wat wel duidelijk was, is dat Spartacus op een gegeven moment weigerde nog verder te vechten voor de Romeinen en dus deserteerde. Ook zijn er verhalen bekend dat hij spullen had gestolen en daardoor per direct gevangen werd gezet. Uiteindelijk verkochten zijn meerderen hem aan een handelaar, Lentulus Batiatus, leider van een romeinse gladiatorenschool in de stad Capua.
Ontsnapping
Na een tijd te zijn getraind als gladiator in de Ludus (gladiatorenschool) van Lentulus Batiatus maakten Spartacus en zijn medegevangenen een plan om te ontsnappen. In 73 v.Chr werden de plannen ten uitvoer gebracht, en hoewel het plan verraden werd door een vertrouweling lukte het zo'n 70 man te ontsnappen. Door zich te bewapenen met keukengerei vochtten de gladiatoren zich een weg door de Ludus naar buiten. Eenmaal buiten aangekomen werden enkele wagens met wapens en wapenuitrusting bestemd voor de gladiatoren geroofd. De romeinen stuurden een detachement soldaten om de opstand de kop in te drukken maar de gladiatoren bleken sterker dan verwacht en hakten de romeinen in de pan. De opstandelingen verlieten de stad, en plunderde de regio in en rondom Capua. Vanwege hun geringe aantal, kozen ze ervoor om zich te vestigen op een veilige plek waar verdediging beter mogelijk was. de vulkaan Vesuvius diende voorlopig als basis van de opstandelingen.
Leider van de opstand
Spartacus werd uitgeroepen tot leider van het slavenleger. Aan zijn rechterhand stonden Crixus en Oenomaus, twee gallische ex-gladiatoren.Terwijl Spartacus zich bezighield om vanaf de Vesuvius een leger op te bouwen, werd er vannuit Rome furieus gereageerd. Het was ook niet de meest gunstige tijd voor een opstand, omdat de Romeinen hun legioenen aan het front in Spanje en Turkije gelegerd hadden. Snel werd er een militie opgericht die de rebellen zou moeten verslaan. Onder leiding van Praetor Gaius Claudius Glaber trok een leger van 3000 man naar de Vesuvius en omsingelde de berg. De romeinen hoopten op deze manier de opstandelingen uit te hongeren maar brutaal als hij was nam Spartacus het initiatief. Met bij elkaar gebonden struikgewas maakte hij touwen waarmee hij en zijn leger afdaalden vanaf een punt waar de Romeinen het nooit verwacht hadden. Het onverdedigde kamp werd aangevallen, en de romeinen werden compleet verrast. Het was een desastreuze nederlaag voor de Romeinen en de confrontatie eindigde in een bloedige slachting. Het bewees dat Spartacus een uitstekende strateeg was. Een strateeg met lef. In de weken daarna versloeg Spartacus nog eens een romeinse expeditie en doodde een van de commandanten. Voor Rome was de maat nu echt vol. Het werd tijd voor de Legioenen.
Wisselend Succes
De Romeinen stuurden twee teruggekeerde legioenen richting het leger van Spartacus. In eerste Instantie boekten de legioenen succes en behaalden ze een overwinning op een deel van het slavenleger onder leiding van Crixus. In de slag van Garganus werd ook Crixus zelf gedood. 20.000 van de 30.000 rebellen lieten in die slag het leven en het betekende een zware klap voor Spartacus en zijn aanhangers.
Spartacus werd nu achtervolgd door twee legioenen die besloten Spartacus vast te zetten. Spartacus was echter niet onder de indruk, en leverde heldhaftig slag met een legioen onder Lentulus Clodianus die hij wist te verslaan. Daarna maakte hij rechtsomkeerd en versloeg het legioen van Gellius Publicola . Hij nam ongeveer 300 Romeinen gevangen en liet ze als straf voor de dood van Crixus met elkaar vechten tot de dood, als echte gladiatoren. Het doel van het slavenleger was om de Alpen over te steken, terug naar hun thuisland Gallie. Zover zou het echter niet komen. Marcus Licinius Crassus was in aantocht.
Marcus Licinius Crassus
Crassus was de rijkste man in het Romeinse rijk. Hij had vele bezittingen in het vastgoed en had militaire ervaring opgedaan. De Senaat stelde 6 legioenen beschikbaar samen met wat nog over was van de 2 verslagen legioenen. Deze legermacht bestond uit ongeveer 50.000 getrainde soldaten. Aan Crassus was de taak om de orde te herstellen, en om de verloren Romeinse eer te herwinnen.
Met Spartacus in aantocht naar het noorden kon een confrontatie niet lang uitblijven. Hij posteerde de 6 nieuwe legioenen langs de grens van de provincie Picenum en gaf 1 van zijn commandanten Mummius opdracht om met 2 legioenen het leger van Spartacus op te jagen maar niet aan te vallen. Mummius dacht dat hij een buitenkans zag, viel Spartacus aan, maar werd verpletterend verslagen. Ondanks dit verlies, nam Crassus nu het initiatief, en met zijn gedisciplineerde legioenen bracht hij de rebellen een nederlaag toe wat Spartacus zo'n 6000 man kostte.
De Ommekeer
Met Crassus aan het hoofd van de Romeinse Legers leek het tij gekeerd. De discipline van de Legionairs en de ijzeren hand waarmee Crassus regeerde bleken teveel voor de moegestreden rebellen. Spartacus en zijn leger kenden verschillende schermutselingen met de Romeinen en werden steeds verder naar het zuiden van Italie gedreven. Spartacus ging de onderhandeling aan met piraten en in ruil voor een flinke som geld, zouden hij en 2000 van zijn mannen naar Sicilie varen om daar een nieuwe opstand te ontketenen. Echter, de piraten bedrogen Spartacus, namen zijn geld aan en vertrokken zonder ook maar 1 man mee te nemen. Rome was het intussen zat, en stuurde ook de pas teruggekeerde legioenen van Spanje richting Zuid-Italie. Toen Spartacus ook nog eens vernam dat vannuit het oosten een tweede Romeins leger was geland, besloot hij te onderhandelen met Crassus. Dit mislukte echter, En Crassus besefte dat hij snel moest zijn. De legioenen van Pompey mochtten de eer en glorie niet opeissen, De overwinning op Spartacus zou aan hem toebehoren.
Einde van de opstand
Alle hoop leek verloren nu naast de legioenen van Crassus ook versterkingen waren aangerukt. Rebellen raakten in paniek en de kern van het rebellenleger begon uit elkaar te vallen. Kleine groepjes leverden strijd tegen de Romeinen, en in 1 slag werden er zelfs 12,600 rebellen gedood door een onderschepping van Crassus. In een laatste poging nog iets te redden slaagde Spartacus er miraculeus in om door de linies van Crassus te breken in een poging om alsnog naar het noorden te trekken. Maar de Legioenen van Pompey zorgden dat hij rechtsomkeert moest maken.
De laatste confrontatie met Crassus was onvermijdelijk. Ze zaten tussen twee vuren. In een massale veldslag die aan beide kanten vele levens eistte werd Spartacus de Gladiator na 2 jaar onophoudelijk vechten, verslagen door Marcus Licinius Crassus. In deze slag raakte de rebellenleider dodelijk gewond. Het verzet was definitief gebroken. De opstand was keihard neergeslagen. De Romeinen lieten het er niet bij zitten en stelden in die week daarna een voorbeeld voor heel het Rijk.
De Nasleep
Langs de Via Appia, een van de hoofdwegen van Italie, werden 6000 gevangen genomen rebellen aan het kruis gespijkerd om te dienen als voorbeeld voor alle anderen die het in hun hoofd zouden halen Rome nog eens uit te dagen. Het gekerm en geschreeuw van de gekruisigden was nog dagenlang te horen, en de kruizen bleven jarenlang langs de weg staan, als waarschuwing dat er met het machtige Rome niet te tarten viel.
Maar het nam niet weg dat de moed en doorzettingsvermogen van één man zorgde voor een strijd die 2 jaar duurde. Van simpele gladiator, tot talentvol strateeg, Spartacus werd het voorbeeld van opstand, een symbool van de onderdrukking, en het voorbeeld van de keus die je hebt. Hij koos, voor een leven buiten het gevang, hij koos voor een leven tegen tirannie. Hij daagde het machtigste rijk van europa uit, verloor daarmee zijn leven, maar zijn legende leeft voort en inspireert nog steeds onderdrukten, overal ter wereld.
