Beoordeling film: Buitenspel

Buitenspel vertelt het verhaal over een vader en een zoon die samen mooie dromen hebben. Tot er op een dag abrupt een einde komt aan hun dromen. Dit is een film met veel emoties over dromen, afscheid nemen en over nooit opgeven.

Cast

De hoofdrollen in deze Vlaamse film van 2005 worden gespeeld door Ilya Van Malderghem (Gilles), Joke Devynck (Anne) en Filip Peeters (Bert).

Ook Pauline Grossen (Emma), Peter Bulckaen (Joris), Stany Crets en Stan van Samang (trainers) schitteren in prachtige film van Jan Verheyen.

Het verhaal

Gilles is jongen van twaalf jaar oud die maar één droom heeft, profvoetballer worden. Die droom deelt hij met zijn vader. Ze zijn twee handen op één buik, of beter gezegd op een voetbal. Bert, de vader van Gilles droomde vroeger ook van een voetbalcarrière. Die droom heeft hij moeten laten varen wegens een knieblessure. Hij is dan ook apetrots op zijn zoon en samen trainen ze dagelijks. Wanneer Gilles een belangrijke wedstrijd heeft, krijgt Bert een hartstilstand. Alle hulp komt te laat en hier begint de lijdensweg van Gilles. Anne, de mama van Gilles doet er alles aan om haar gezin bij elkaar te houden. Ze heeft de groentewinkel van haar man overgenomen en daar blijken nog heel wat onbetaalde rekeningen te zijn achtergebleven door haar man. Het gezin komt onder zware druk te staan als Anne een relatie krijgt met Joris hun boekhouder. Gilles heeft het moeilijk om te zien hoe Joris hun gezin binnendringt. Toch heeft Joris enkel goede bedoelingen met Anne en de kinderen.

Na het overlijden van zijn vader is Gilles totaal de weg kwijt. Hij weet niet waar hij heen moet en zoekt zijn plaats in het gezin. Bovendien ziet hij de geest van zijn vader overal verschijnen en heeft hij nog dagelijks contact met hem. Wanneer Gilles net als zijn vader ernstig geblesseerd raakt, lijkt alles verloren te zijn. Gilles verliest maar soms win je als je verliest! Dat is de mooie boodschap die in deze film vervat zit.

Mijn mening

Ik vind dit één van de mooiste films die ik ooit al gezien heb. Het verhaal is erg herkenbaar voor veel mensen en de emoties zijn zo puur. Het schetst heel mooi het beeld wat gezinnen meemaken wanneer een ouder overlijdt. Er is eveneens plaats voor humor wat het geheel wat luchtiger maakt. Ondanks dat de film nu al enkele jaren oud is, blijft hij me ontroeren, keer op keer!