the GazettE is een Japanse visual kei band die rock- en metalmuziek maakt. In 2009 bracht deze band het album DIM uit, waarop zowel zachte rockballads als harde metal te vinden zijn. Hier is een beoordeling van deze cd.
Zoals in de inleiding al werd gezegd is the GazettE een visual kei band. Voor meer informatie over wat visual kei is, klik hier.
Algemeen
- Album gemaakt in: 2009
- Land van herkomst: Japan
- Muziek door: the GazettE
- Teksten door: Ruki (the GazettE)
- Gelimiteerde versie: cd met 17 nummers en dvd met THE INVISIBLE WALL videoclip
- Normale versie: cd met 17 nummers
De muziek
Het album bevat 17 nummers, waarvan vijf interludes. Deze interludes hebben geen tekst, maar zijn geheel instrumentaal. Wel staan er in de boekje met teksten korte gedichtjes van één regel bij deze nummers. Deze worden naarmate ze later in het album komen steeds meer luguber, totdat ze over beelden van de hel gaan.
De andere nummers hebben allerlei verschillende onderwerpen en vormen. Zo is Nakigahara een langzame ballad, terwijl OGRE harde metal is. Ook apart is dat de eerste van deze nummers geheel in het Japans is, terwijl de tweede voornamelijk in het Engels is geschreven. Het is leuk om zulke verschillen op één album te hebben, omdat het diversiteit laat zien. Deze band experimenteert ook veel, wat goed te merken is. IN THE MIDDLE OF CHAOS is weliswaar een rocknummer, maar klinkt meer als een typische emoband, terwijl een nummer als THE INVISIBLE WALL ook Japanse elementen bevat en hierdoor meer uniek is. Er is eigenlijk voor iedereen wel iets te vinden op dit album waar ze van zouden houden.
Vier van de nummers (LEECH, HEADACHE MAN, Guren en DISTRESS AND COMA) waren al op singles te vinden die hiervoor waren uitgebracht, maar ze passen bij de sfeer van het album. Ook is LEECH opnieuw opgenomen en zijn er enkele verschillen te horen tussen deze versie en de oorspronkelijke, vooral in de gitaarsolo aan het begin van het nummer die net wat harder klinkt.
De videoclip
De gelimiteerde versie bevat ook nog een videoclip, namelijk van THE INVISIBLE WALL. Deze clip is, naar mijn mening, één van hun betere. Het is redelijk simpel gehouden en de lichtelijke Japanse elementen in de muziek zijn terug te zien in de clip, die plaatsvindt in een Japanse kamer. Hun kleding is ook niet al the extravagant, waardoor de aandacht niet al te erg wordt afgeleid van de muziek zelf. Enkele keren zijn zelfs alleen hun silhouetten te zien voor een Japans scherm. Het filmen zelf is ook niet te chaotisch, wat past bij het tempo van het nummer. De clip is van goede kwaliteit en doet niets af aan de muziek. Zeker geen slechte toevoeging.
Conclusie
De vijf leden zijn allemaal erg getalenteerd en dit is goed te horen. Ruki, de zanger, heeft een prettige, diepe stem om naar te luisteren, waar hij redelijk wat mee kan. Waar hij in DIM SCENE – het laatste nummer – zo zingt dat je gewoon heerlijk kunt luisteren, kan hij ondertussen in OGRE zo grunten en schreeuwen dat je je bijna zorgen gaat maken over zijn stem. De gitaristen, bassist en drummer weten erg uiteenlopende soorten muziek te spelen en laten het bijna moeiteloos klinken.
De enige punten van kritiek zijn dat we vier nummers al kenden en dat vijf nummers simpelweg interludes zijn, van vaak nog geen minuut lang. Zeventien klinkt als een lang album, maar uiteindelijk zijn er slechts negen echte nieuwe nummers. Dit is een beetje jammer. Toch is het nog steeds een goed album en voor fans is het zeker interessant, omdat te horen is hoe de band steeds verandert en groeit.
