Wild geworden van "De wilde getallen", roman van Philibert Schogt

Kan wiskunde ook spannend zijn? Dat het kan, bewijst Philibert Schogt  in zijn roman De wilde getallen. Wild geworden van de wiskunde ziet professor Swift eindelijk zijn roem tegemoet bij het oplossen van het Wilde getallenprobleem. Alleen wordt hij tegengewerkt door een van zijn studenten. Een roman waarin de lezer wordt meegenomen in de waanzinnige wereld die wiskunde heet.

In het kort

Isaac Swift geeft wiskundeles aan de universiteit. Hij zit in een impasse. Het is uit met zijn vriendin, hij heeft moeite een nieuwe relatie aan te gaan, laat staan sociale contacten te houden. Zijn enige houvast en toevluchtsoord is de wiskunde, maar ook die laat hem in de steek. 

Om succesvol te zijn en te blijven dien je wiskundige problemen op te lossen en de resultaten te publiceren in een gerenommeerd tijdschrift. Isaac Swift heeft nog geen artikel gepubliceerd en blijft steken in zijn onderzoeken. Tot hij op een dag het zogenoemde Wilde Getallenprobleem van Beauregard oplost. Hij is in de zevende hemel bij het vooruitzicht van de publicatie van zijn bevindingen tot een van zijn oudere studenten, Leonard Vale, hem beticht van plagiaat. 

Vale is wiskundeleraar op een middelbare school, maar door een mentale inzinking kan hij deze functie niet meer bekleden. Om zich toch met de wiskunde bezig te houden, schrijft hij zich in aan de universiteit. Meneer Vale is met zijn overdadig commentaar een blok aan het been van de professoren tijdens de lessen en zelfs 's avonds laat, omdat, aldus Vale, inspiratie zich nu eenmaal niets aantrekt van kantooruren  [1]

Na overleg wordt besloten dat Vale, in ruil voor zwijgzaamheid tijdens de lessen, iedere vrijdag met een docent kan spreken. Op een van die vrijdagen toont Vale Swift zijn resultaten van het Wilde Getallenprobleem en waarschuwt hem dat twee van de studenten in de klas eigenlijk spionnen zijn en de resultaten willen stelen.

Per ongeluk krijgt Vale Swifts resultaten van hetzelfde probleem te zien. Razend valt hij Swift aan en probeert hem te vermoorden. Door een collega wordt Swift gered uit de handen van Vale en naar het ziekenhuis gebracht.  Zowel Swifts als Vales versie  van de Wilde Getallenoplossing worden meegenomen voor politieonderzoek, zodat men er zeker van is dat er inderdaad geen fraude is gepleegd en Vale met de juiste bewijzen berecht kan worden.

De collega van Swift is zeer geïnteresseerd in diens oplossing voor het Wilde Getallenprobleem, leest de resultaten en wijst hem op een basale fout. Swifts droom op publicatie stort in.  Desalniettemin krijgt Swift de roem die hij zoekt. Maar voor hoelang? Want: “Zo zijn mensen nu eenmaal. Zij doen zich te goed aan de malse delen van je ellende en gooien de rest weg, zodat je er uiteindelijk nog slechter aan toe bent.”…”Maar volgens mij is het effectiever om jezelf uit het moeras te trekken dan op sympathie te rekenen en keer op keer teleurgesteld te worden” [2]

Het oordeel

Hoewel het wiskundeprobleem van Beauregard de titel van het boek is, blijft dit probleem vrij onduidelijk voor de wiskundeleek. Als je meer wilt weten over het probleem zul je er andere boeken op na moeten slaan. In de roman zelf is het probleem een uitgangspunt om te beschrijven hoe bizar de menselijke geest kan werken. Een psychologische thriller die wat weg heeft van de onlangs uitgebrachte film Black Swan van regisseur Darren Aronofsky . Waar de film ingaat op de obsessie te schitteren als danseres, daar beschrijft De wilde getallen een obsessie om een bekend mathematicus te worden. De personages voelen zich bedreigd door hun omgeving, maar eigenlijk vormen zijzelf de grootste bedreiging. In beide werken wordt de obsessie in detail uitgebeeld. Door de vertelwijze word je meegetrokken in de verwarde geest van de personages, je hoort de stemmen, je voelt de humeurwisselingen van uitgesproken vrolijk naar zwaar depressief en de aantrekkingskracht voor zelfverwondingen om maar af te raken van de verwarring en de druk om te presteren.Met hen stort je de afgrond van de waanzin in.

Bijna word je als lezer van De wilde getallen gelukkig als Swift toch zijn roem krijgt. Wellicht is hij nu voorgoed genezen van het willen presteren, de zoektocht naar het vinden van geluk in roem en naamsbekendheid. Maar deze prestatiedrang, het komt ons als lezer zo bekend voor. Is deze drang, welhaast ziekte te noemen, ooit te genezen? De roman geeft er geen antwoord op.

De wilde getallen is een spannende roman die je niet meer los laat tot je het uit hebt en dan denk je 'hoe zat het ook alweer', waarop je het weer van je nachttafeltje af grist om meteen het antwoord op je vraag op te zoeken.