Ik probeer hier weer te geven hoe kinderen in hun groei denken. Het is niet makkelijk, maar belangrijk om te weten! Vooral als je kinderen hebt, met kinderen werkt of kinderen wil.

Oma

Ik lig in m'n wiegje. Er bungelen allerlei dingetjes boven m'n hoofd. Roze, paars en lichtblauw. Het lijken wel diertjes maar dan zonder ogen enzo. Ik vind ze een beetje eng, dus lig ik er af en toe heel lang naar te staren, om te wachten tot ze bewegen. Want soms bewegen ze inderdaad, en dan speelt er een heel langzaam liedje, waardoor ik ineens in slaap val. Ik denk dat ze dat expres doen om te kunnen doen wat ze willen. Ineens zie ik een hoofd boven m'n wiegje verschijnen. Een vrouw die op mama lijkt, maar het zeker niet is, begint me te kietelen. Ik kijk haar met grote ogen aan want ik heb gemerkt dat grote mensen dat leuk vinden. De vrouw heeft een rare stem. En wat is lachen? Doe het eens voor dan, zogenaamde oma. Ik weet niet wie dat mens is maar ze heeft wel wat. Een soort aantrekkingskracht. En dat heb ik goed want er word een vinger in mijn mond gestopt met het heerlijkste goedje erop. De melk van mama is er niks bij.

Tante Ninny

Na oma verschijnt er nog een hoofd. Het is tante Ninny. Die heb ik al eerder gezien. Ze is leuk, ze houdt me vast en legt me op haar schouder en trekt gekke bekken naar me. Ze is een beetje maf met dat roze haar, maar ik mag haar wel. Tante Ninny steekt 2 vingers op. Oh jee, ik weet wat er komen gaat.

Komt een muisje aangeslopen, is in Amy haar nekje gekropen, KIELE KIELE KIELE!

Ik vind het grappig als ze dat doet maar echt lachen lukt me niet. Ik weet niet waarom, want het is overduidelijk hartstikke leuk. Ik denk dat het hetzelfde is als met alle eerste keren: wachten op het goede moment.

Papa

Nou begint pap echt ongeduldig te worden. Elke dag staat hij nou boven m'n wiegje 'Kom op Amy, lach eens voor papa. Dat wil je toch wel, even lachen voor papa?'. Het is eigenlijk wel zielig, en als ik wist dat het niet zo balangrijk was voor hem, maar meer voor mama, dan had ik ter plekke naar hem gelachen. Maar het maakt hem niet uit, als ik maar niet te veel huil. Hij houdt van me hoor, maar mama is degene die mij voert, en verschoont en laat boeren. Tot nu toe heeft hij nog niks gedaan, behalve me 1 keer in bad gedaan. En toen kreeg ik water en zeep in m'n ogen, en liet hij me per ongeluk wegglijden. Sorry hoor, maar ik word nou eenmaal glibberig van babyolie in het bad.

Mama

Het is donker. Iedereen ligt te slapen. Mama heeft de babyfoon aangezet, dus ik begin een beetje te kraaien. En wacht. Er gebeurt niks dus ik geef een brul. En nog 1. En nog 1. Komt daar dat manspersoon weer binnenlopen. Hij pakt me op en klopt op m'n ruggetje. Ik blijf brullen. Ga m'n mama nou maar gewoon halen. Dan komt ze binnenlopen. Met haar warme, zachte roze badjas. Ze neemt me over van pap, en ik kalmeer langzaam. Ik hoor mama zeggen: 'Dat krijg je er van als je haar steeds zo druk maakt. Als het kind niet wil lachen, lacht het niet. Klaar!', en ze duwt papa zo de kamer uit. Wiegend loopt ze met mij op haar schouder naar het raam. Het is nog steeds donker op de straatlantaarns na. Mama gaat op de stoel zitten die in mijn kamertje staat en begint zachtjes te neuriën. Dan kijkt ze me glimlachend aan en zegt: 'Hey prinsesje, als je niet wil lachen hoeft het niet hoor. Laat anderen maar gek doen, je bent en blijft mijn mooie meissie.', en ze geeft me een kusje op m'n hoofd. Ik kijk haar aan. En lach

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in