Aan ieder van mijn auto's bewaar ik herinneringen. Mijn vijfde auto was een Audi 80 GL. Wat een goed ding was dat.
Wat een verschil
Het pendelen tussen mijn toenmalige woonplaats Zeist, en mijn eigen VOF'je vlakbij Breda, ging in eerste instantie prima in mijn Skoda. Maar een vriend van mij wist een mooie Audi te koop staan en had een proefrit geregeld. Ik had eigenlijk geen geld maar na een paar meter in de Audi wist ik het al: die moest er komen. Gelukkig waren de banken toen nog erg toeschietelijk. Wat reed die Audi heerlijk.
Blauw en chroom
Mijn eerste auto was blauw, mijn derde auto was blauw en deze auto, mijn vijfde, was ook weer blauw. Nu ik er over nadenk was mijn eerste fiets ook blauw en mijn eerste brommer ook. Dat ligt gewoon lekker op mijn netvlies denk ik. Zoals destijds gebruikelijk, eind zeventiger jaren, was de Audi rijkelijk voorzien van chroom. Wat een mooie combinatie was dat, blauw en chroom.
Accessoires
De auto werd afgeleverd inclusief witte spatlappen. Dat vond ik helemaal te gek. Ik bekleedde de hoedenplank met wit nepbont en monteerde een witte luxaflex aan de binnenkant van de achterruit. Dat was toen helemaal niet zo raar want zonwerend glas in auto's was nog niet uitgevonden; hooguit een blauw zonnestripje bovenaan de voorruit. Maar als je dat had was je helemaal top of the bill. Ik dus niet.
Gestolen
Nadat ik drie jaar van de Audi had genoten werd-ie op een kwade dag zonder mijn toestemming meegenomen door iemand zonder rijbewijs, die meende er 180 mee te kunnen rijden. De gewaarschuwde hermandad had voor zulke dingen toen nog wel tijd en ze reden de dievegge binnen een paar kilometer klemvast tegen een vangrail. Gevolg: krassen en een hoop kapotte onderdelen. Dat was voor mij het signaal om van deze wagen ook weer afscheid te nemen. Ik had alleen geen geld voor een andere. Dat werd fietsen!
