Aan ieder van mijn auto's bewaar ik herinneringen. Maar vanaf hier werd het spannend. Weg met het saaie burgermansgedoe.
Ruig doen
In 1986 was ik het zat om, op welk gebied dan ook, alsmaar veilige keuzes te maken. Ik besloot het roer radicaal om te gooien. Ik begon dingen te doen waar kunstenaars zich mee bezig hielden. Ik begon ook te schilderen en te exposeren. Het ontbrak me aan wilde vriendinnen en ik had het idee dat ik wel een beetje meer mocht gaan opvallen. Daar paste volgens mij een wilde auto met een dikke motor het best bij, maar wat moest het worden? Een Porsche was te duur.
Wowfactor
Tijdens één van mijn rondjes langs de plaatselijke autobedrijven waar ik saaie Nissans, Opeltjes, Mazdaatjes en andere burgermanskarren tegenkwam, zag ik plotseling een auto staan die aan al mijn nieuwe wilde eisen voldeed. Een schitterende metallic grijze buitenkant, prachtige roodpluchen binnenkant, volstrekt onverantwoorde afmetingen, een belachelijk verbruik, een enorme motor en een haalbare prijs. Toen de dealer de vijfliter V8 eventjes lekker liet gorgelen was ik verkocht. Wat een fantastisch geluid van die Ford Mustang.
Interessant
De koop was snel gesloten. Ik maakte me geen zorgen om het verbruik want ik reed amper achtduizend kilometer per jaar. Maar toen ik vlak na de koop van de Mustang een wilde vriendin kreeg met familie in Amsterdam en Rotterdam reed ik me helemaal suf. En alle buren, vrienden, kennissen en familieleden wilden o zo graag een rondje meerijden want wat was die auto interessant. De mannen wilden allemaal onder de motorkap kijken, en de vrouwen wilden zich nestelen in het roodpluchen interieur.
Dat de auto met moeite één op vier haalde liet iedereen koud. Maar mijn portemonnee lag wel net zo vaak aan het infuus als de auto aan de pomp.
Zuipschuit
In het begin was ik er trots op dat de Mustang zo veel benzine verbruikte. Ik noemde hem ‘de eerste auto die meer zuipt dan zijn baasje’ en ik kon er wat van hoor. Maar wat vond ik hem mooi, met de louvres langs de C-stijl, de dubbele vierkante koplampen en de superbrede Michelin TRX banden. Het zonnedak gaf extra cachet aan de auto. Ik kon er geen genoeg van krijgen. Maar na een jaar was ik zo ongeveer failliet wegens de enorme kosten die het rijden in deze prachtige wagen met zich meebracht. Want ook deze Mustangs had zijn kuren en dat kostte geld, heel veel geld.
Afscheid
Na een jaar had ik slapeloze nachten van deze prachtkar. Ik kon niet anders dan hem verkopen, inruilen of gewoon wegdoen. Er waren zulke grote gaten in mijn huishoudboekje geslagen dat ik geen andere keus had. En mijn wilde verkering was ook uit. Dus ik ging op zoek naar een pittige vervanger voor de Mustang, maar die moest wel een beetje goedkoper in het onderhoud zijn.
