Telkens sparen om elkaar te zien, dan de euforie wanneer je eindelijk weer bij elkaar bent, tot het moment dat één van de twee weer terug naar huis moet. Daarna wordt het weer afwachten tot de volgende ontmoeting en, als je geluk hebt, kun je in de tussentijd bellen of online met elkaar praten. Werkt een lange afstandsrelatie eigenlijk wel? En hoe ga je er mee om?
Drie jaar geleden werd ik lid van de website LiveJournal.com. Ik had interesse in Japanse muziek en daar was een overvloed aan informatie! Ik maakte wat vrienden en na een paar maanden voegde ik een ander meisje toe. Zij woonde in Engeland. We ontmoette elkaar per ongeluk een maand later bij een concert in Duitsland en werden echte vrienden – al zagen we elkaar maar af en toe. En dan krijg je 't: ik werd verliefd. Wat nu?
De problemen
Het begon als elke relatie: ik probeerde uit te vogelen wat zij van mij vond, we flirtten wat met elkaar, nodigden elkaar uit om eens een keer langs te komen in de vakantie of iets dergelijks. Vrienden kwamen erachter en hielpen ons om dan toch eindelijk te vertellen wat we van elkaar vonden. Ook de eerste maanden van de relatie waren geweldig. Natuurlijk zagen we elkaar minder dan het gemiddelde koppel, maar er was nog steeds de verliefdheid en het idee van roze wolken en regenbogen in ons leven. Het was lastig om niet te weten wanneer we elkaar weer zouden zien, maar goed, dat deed er niet toe, want op de een of andere manier zou alles wel goed komen. We hadden het over vakanties samen, al bleef enig gesprek over de toekomst uit: zij was pas 19 en ik net 21, we waren bezig met school en zo lang kenden we elkaar ook weer niet. We zouden wel zien.
Natuurlijk kon het niet lang goed gaan, en na vijf maanden werd het te moeilijk. Een lange afstand zorgt al snel voor jaloezie, want als zij zoveel met iemand anders omging, hoe kon ik dan weten dat ze inderdaad alleen vrienden waren? Vooral als ik online wat geflirt zag – want ook het feit dat dingen al snel verkeerd overkomen online komt niet altijd in je op. Ook is het makkelijk om al snel te veel te willen. Als je elkaar maar weinig ziet, denk je al snel aan verhuizen. Oh, ik wilde altijd al naar Engeland, en aangezien ik een Engelse studie deed had ik alleen maar meer nog een reden om daar een mogelijke stage of iets dergelijks te doen. Maar opnieuw: online komen dingen al snel verkeerd over en zij dacht dat ik veel meer wilde. Als 19-jarige die pas net echt begint te leven wil je niet denken aan trouwen of zelfs samenwonen, en zo ging het mis.
Ik wilde dit allemaal niet, maar communicatie is zo vaak een probleem bij een relatie – en al zeker als je elkaar niet recht in de ogen kunt kijken – dat we er niet over praatten en zo langzaamaan van elkaar weggroeiden totdat ze het na die vijf maanden uitmaakte. Tja, dan realiseer je je pas hoe lastig zo'n relatie wel niet is en ga je je afvragen of ze wel mogelijk zijn.
Kan het?
Ondertussen was ik nog steeds lid van LiveJournal, waar een speciale groep is voor mensen in een lange afstandsrelatie. Sommige van deze relaties gingen helemaal mis, maar ik heb ook genoeg succesverhalen gezien van mensen die uiteindelijk toch gingen samenwonen of trouwen. Van alles wat ik lees over de problemen gaat het meestal over communicatie of mensen die echt niet tegen de afstand kunnen. Ook in het laatste geval geldt: praat met elkaar! Vertel de ander als iets je stoort of als het te moeilijk wordt; spaar of ontmoet elkaar ergens waar het goedkoper is om te komen; kom erachter wat je fijner vindt, een paar weken achter elkaar bij elkaar zijn en dan weken of wellicht maanden niet, of om de maand een weekend, of zelfs een combinatie en probeer een manier te vinden om dit te doen.
Net als voor elke relatie geldt de regel dat het mogelijk is, als je maar genoeg van elkaar houdt. Een lange afstandsrelatie is zeker moeilijk, waarschijnlijk lastiger dan eentje met een korte afstand, maar het kan wel. Zorg ervoor dat je elkaar kunt vertrouwen, want natuurlijk kan het wel eens mis gaan (de ander kan bijvoorbeeld helemaal niet zijn wie hij of zij zegt, wat het gevaar is van internet relaties, maar laat niemand je vertellen dat zo'n relatie minder waard is; er zijn ook genoeg mensen voor wie het wel goed gaat). Het lastigste is misschien nog wel de blik die je krijgt van andere mensen, omdat niet iedereen het ziet als een "echte" relatie. Negeer die mensen, zorg ervoor dat ze niet in je hoofd komen. Wat weten zij van jouw leven?
Reizen
Goedkope manieren om (binnen Europa, tenminste) te reizen zijn EasyJet en RyanAir, Eurolines als je het niet erg vindt uren in een bus door te brengen, zelfs NS Hispeed – soms zijn daar acties om nog goedkoper te gaan. Buiten Europa wordt het al lastiger, maar desnoods kun je elkaar ergens in het midden ontmoeten of een oogje houden op acties van, bijvoorbeeld, de KLM. Of vlieg vanuit Duitsland, dat kan soms goedkoper zijn. Kijk of je werk of studie de mogelijkheid geeft enkele maanden bij je vriend of vriendin door te brengen. Soms kunnen familie en vrienden ook meehelpen, als je bijvoorbeeld met de kerstdagen bij je geliefde wilt zijn of met je verjaardag. Er is altijd een manier.
Happy ending?
Mijn gebroken relatie? Die bleef nog lang gebroken. Tot vorig jaar oktober, toen ze zomaar langskwam voor een week. We waren al die tijd vrienden gebleven, maar dat was het moment waarop alles veranderde. We zijn terug bij elkaar, waren vorige week zelfs tien maanden samen, en we hebben al plannen voor wanneer dat een jaar is. Ik weet dat ik geluk heb dat ze in Engeland woont, want dat is redelijk makkelijk te bereiken en niet al te duur. Ze wil volgend jaar naar Nederland komen om hier één of twee jaar te blijven voor een Master; misschien langer, maar dat zien we dan wel. Ik heb nog twee jaar te gaan tot ik klaar ben en daarna… Tja, dat zal de toekomst bepalen.
Wie weet wordt het geen happy end voor ons, maar dan we hebben het in ieder geval geprobeerd. Voor alle andere mensen in dezelfde situatie: geef het vooral niet op. Als je dat doet, zul je nooit weten wat had kunnen zijn.
