Mijn rondleiding door concentratiekamp auschwitz heeft op mij een diepe indruk achtergelaten, waardoor ik nu zeker weet dat dit niet kan, niet mag, en nooit weer zou mogen gebeuren. maar ik heb het gevoel dat er verandering op komst is.
Op vakantie bij mijn schoonfamilie in Polen op een mooie zomerse dag dat we niets te doen hadden stelde mijn schoonvader die wist dat ik erg geinterresseerd was in de tweede wereldoorlog voor om naar auschwitz te gaan. Ik zeg kan dat zomaar, hij ja hoor het is hier zo'n 120 kilometer vandaan. Hup binnen het half uur in de auto en goed anderhalf uur later staan we voor de ingang van verreweg het meest bekende concentratiekamp en moordfabriek ter wereld. Ik zie de zwarte boog met de foeilelijke tekst voor mijn neus hangen. Je mocht er geen foto's nemen maar toch gauw klik en hebben. Ongelofelijk, onder leiding van een Poolse gids naar binnen op een route langs alle gruwelijkheden die ons er maar al te goed aan helpen herinneren wat voor een prutser de mens kan zijn. Ik kon de geschiedenis van dit kamp erg goed want en nee ik was er niet bij maar ik had toch al de nodige boeken over dit onderwerp gelezen onder andere de man die naar auschwitz wilde van de in memoriam zijnde Britse held Denis Avery, om daar de komende twee uur met het nodige kippenvel rond te lopen. de gaskamers, de ovens, en hehe de galg waaraan kampcommandant rudolf hoss heb gehangen. Ongelofelijk, zo echt had ik het nog nooit meegemaakt en ook niet voorgesteld, als ik een boek lees kan ik mij heel erg goed in de situatie verplaatsen alsware ik erbij was, maar hier was ik echt, dat gaf een heel raar gevoel, alsof er miljoenen mensen naar mij keken en fluisterden hier hebben wij geleden brrr. Toch was het een bijzondere ervaring waarvan ik blij ben dat ik hem heb meegemaakt, op de weg naar de uitgang nog een mooi boek gekocht in het Engels om het nog maar weer eens een keer te lezen opdat we dit nooit vergeten zodat de geschiedenis zich ditmaal niet weer herhaalt, welke waarschijnlijk toch maar ijle hoop is, zie het heden en de meer recentere geschiedenis.
Wat moeten het verschrikkelijke tijden zijn geweest, zo erg dat wij nu onze handen mogen dichtknijpen van geluk dat wij het zoveel beter hebben. Ik zat eergisteren bij de dierenarts naast een joodse vrouw die in het hebreeuws tegen haar nog jonge dochter sprak, terwijl ik dacht hoe kun je zoiets nou bedenken, ze waren gewoon hetzelfde als ik, bizarre tijden 75 years ago. Toch moeilijk om ook nu nog steeds enorm bedreigd te worden als je de joodse religie aanhangt, terwijl dat ook een religie is en ik mijn mening hierover al in mijn tweede artikel heb verwoord.
Zelf ben ik in het bezit van enorm veel archiefmateriaal over ww2, en dus ook heel veel dvd's en enorm realistisch nagemaakte speelfilms, welke je toch een wel heel erg duidelijk beeld geven van deze ongelofelijke gebeurtenissen, eigenlijk nog maar zo kort geleden.
De tweede wereldoorlog heeft aan ongeveer 52 miljoen mensen het leven gekost waarvan zo'n 6 miljoen kansloze joden door de gehaktmachine gedraaid zijn geworden om niets. Ze hadden schuld aan niets, en nu na al die tijd doen we het nog steeds en zijn we eigenlijk geen stap verder.
Bedankt, en een hele fijne dag morgen
Met vriendelijke groet
Banzaigo
de man die naar auschwitz wilde bij Denis Avery R.I.P.
and the writer
